«Πήγαινε», μου είπε ο μεγάλος Ιερέας
«είναι η σειρά σου τώρα»
Γύρισα και σε κοίταξα, αγαπημένη μου ψυχή. Χάθηκα μέσα στο βλέμμα σου και πήρα μαζί μου την λύπη του. «Πως θα σε βρω?» με ρώτησες, κι εγώ χαμογέλασα
΄Εβγαλα ένα χρυσό αστέρι από την καρδιά μου, το έκοψα στη μέση, και σου έδωσα το μισό. «Μ αυτό θα με βρεις» σου είπα
«Μόνο να το προσέχεις, είναι πολύτιμο φυλαχτό. Μέχρι να συναντηθούμε, θα σε οδηγεί στην πατρίδα μας».
«Μην φοβάσαι» σου είπε ο μεγάλος Ιερέας
«ποτέ δεν θα χαθείτε
΄Οποιον αγαπάς τον έχεις πάντα μαζί σου
»
Κοίταγα το μισό αστέρι και σε σκεφτόμουν. Που να ήσουν άραγε? Πως θα γυρίσουμε στην «πατρίδα» μας, αν δεν ενώσουμε τα μισά κομμάτια μας?
Σήκωσα το μισό κομμάτι του αστεριού ψηλά στον ουρανό! Το άφησα να μαγνητίσει τις δονήσεις από το σύμπαν και να φορτιστεί από την αγάπη. Το σκέπασα με χώμα και το πότισα με αιθέρια έλαια ζωής. Μεγάλωσε, έγινε ένα μεγάλο, φωτεινό αστέρι. Και τότε το είδες, αγαπημένη μου ψυχή
Το είδες και το ακολούθησες, γιατί έβλεπες πως έλειπε ένα μικρό κομμάτι, το κομμάτι σου. Σε οδήγησε σε μένα
Δεν μένει τώρα, παρά να ενώσουμε τα δύο μισά μας αστέρια!
Να τα κάνουμε ένα και να το ακολουθησουμε...να μας οδηγήσει στην "πατρίδα" μας. Γιατί τώρα γέμισε με φως η ζωή μου...η ζωή μας!!
Το θυμάσαι τώρα? Θυμασαι άραγε πόσο πολύ σ'αγαπώ?
http://youtu.be/aPtIDExOY0Q