Οι βαθύτερες αναζητήσεις μας χωρίζονται σε επίπεδα ενδιαφέροντος. Και όλα έχουν υπο-πεδία εσωτερικής ανάπτυξης, με στόχο την ζωή και το πρόβλημά του νοήματος της.
Συνήθως οι άνθρωποι που είναι έτοιμοι για μια εσωτερική εμπειρία έχουν ένα βαθύτερο κίνητρο από την απλή περιφερειακή ζωή και τις εκφράσεις της.
΄Εχουν έναν συγκεκριμένο σκοπό να συμβαδίσουν με την θειότητα, γνωρίζοντας ότι αυτός ο στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από την Ζωή.
Αυτή η φαινομενικά αμφίδρομη πορεία της αναζήτησης, είναι το αποτέλεσμα ψυχικών και πνευματικών συγκλινουσών οδών, που διευρύνει τα πεδία του αναζητητή σε μια αιώνια πορεία εξέλιξης.
Οι περισσότεροι άνθρωποι αναγκάζονται να καταφύγουν στον μεγάλο και ύψιστο πόνο μέσω της ενσάρκωσης και αυτό είναι μια βαθύτερη πνευματική θλίψη για την ίδια τους την επιλογή.
Γνωρίζουν μέσα από αυτήν την μνήμη, ότι οι αποφάσεις τους περιέχονται σε μια άνευ όρων αποδοχή της μοναξιάς και μιας εσωτερικής αλλοτρίωσης όσων χρειάζονται να αποδειχτούν.
Γνωρίζουν ήδη ότι η θλίψη της αποκοπής και της αποσύνδεσης με το θείο, θα τους φέρει ταραχή και διαμελισμό της αυτούσιας πνευματικής μνήμης και θα κάνει την ανθρώπινη ζωή τους μια μηχανική κίνηση μέσα στον χρόνο, που αυτό-καταστρέφεται μέσα από την φθαρτή ουσία της
Ο νεαρός άνθρωπος ξεκινάει με χαρά να βιώσει αυτήν την εμπειρία της αιωνιότητας, μέσα από ιδιαίτερα πεδία και προκλήσεις, κάνοντας τους άθλους της υπέρβασής του και μπαίνει για τα καλά μέσα στο φθαρτό σώμα του για να ξεχάσει την αιωνιότητα Αλλιώς δεν μπορεί να ζήσει
Ο στόχος είναι να ζήσει χωρίς την φθορά, αλλά δυστυχώς τα πνευματικά εργαλεία που έχουμε γι' αυτόν τον σκοπό, χάνονται μέσα στην σκληρότητα που αντιμετωπίζουμε το πιο τρυφερό κομμάτι της ύπαρξής μας...Την Ψυχή μας...
Πριν αποκτήσω την ισορροπία για τον πόνο και τον φόβο της ανθρωπότητας, έκλαψα πολύ γι αυτό που ένιωθα και έβλεπα να φεύγει με ορμή και ταχύτητα από τους ανθρώπους, ενόσω προσπαθούσαν να αναπτυχθούν μέσα από την ελπίδα. ΄Εβλεπα την Ζωή να σκορπιέται σε κρίσεις άγχους και φόβου για μια ανούσια ζωή...Και αφου ήταν ανούσια, προς τι ο φόβος άραγε?
΄Ολες οι θεωρητικές γνώσεις και απόψεις, έμοιαζαν τόσο ξένες και τόσο βαρύγδουπες σε σύγκριση με όσα βαθύτερα ένιωθα για τον θεό, που αναρωτιόμουν πολλές φορές αν η απλότητα είναι τελικά τόσο δύσκολη, ή εμείς θεωρούμε τα εύκολα περιφρονητέα
Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η αιωνιότητα μπορεί να περιμένει...
Εγώ όμως όχι!
Θα μάθω το απλό, θέλω δεν θέλω...
Και έτσι άρχισε η Ζωή να απλώνεται χωρίς ηθική, με μια μοναδικότητα που είναι από μόνη της απλή, χωρίς να την ενοχλεί αν την αποδέχομαι ή όχι...
Και μέσα σ' αυτήν την Ζωή χωρίς ηθική, ανακάλυψα ότι το πιο ιερό πράγμα που "κουβαλάει" ο άνθρωπος είναι το ΄Ηθος του Ανθρώπου...
Αρχέγονο, πολυτιμο, κρυστάλλινο, χαρισματικό, πνευματώδες, αγαπημένο...Πηγή μέσα στην Πηγή, Ζωή μέσα στην Ζωή...και τόσο μα τόσο απλό, που ένιωσα ότι καλά έκανα που δεν περίμενα τελικά να το μάθω από την αιωνιότητα...
Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η αιωνιότητα μπορεί και να περιμένει
Εγώ όμως όχι!
Και έτσι είμαι εδώ μαζί σας!
Εσείς? γιατί είστε εδώ?
δεν με πιάνουν οι στοχασμοί μόνο το πρωί...
και με τον απογευματινό καφέ το ίδιο...
και ένα τραγουδάκι, έτσι για ενθάρρυνση...να απαντήσετε!
http://youtu.be/m3NId7rzAh4
x:x