Πριν καλά καλά ακούσουμε το τραγούδι της καρδιά μας, σιγοτραγουδάμε την μελωδία μιας άλλης καρδιάς Ασύμβατοι οι ήχοι μεταξύ μας!
Χορεύουμε με διαφορετικά βήματα, γιατί κανείς μας δεν έχει μάθει να ακούει πρώτα τον ήχο τον δικό του πρώτα
Ο έρωτας μοιάζει με ασυμβατότητα στην Ζωή, γιατί μπερδεύονται οι ήχοι, πριν καλά καλά η Αγάπη μπορέσει να ανθίσει
Και που να πάρει Είναι το μοναδικό πράγμα που είναι συμβατό με την Ζωή!
Ποιος τραγούδησε δυνατά όμως το δικό του τραγούδι?
Προσπαθώντας να κρύψουμε τα φάλτσα μας, είμαστε έτοιμοι να υιοθετήσουμε τα φάλτσα του άλλου, απλά για να μας κάνουμε το χατήρι!
Ναι θα ερωτευθώ με πάθος, αλλά δεν θα χαρίσω σε κανέναν έρωτα την Ζωή μου, πριν αυτός μπορέσει και γίνει Αγάπη!
Δεν χωράνε δύο άνθρωποι στο κενό, αν ο ένας «πιάνει» όλον τον χώρο! Ας μείνει λοιπόν μόνος του στο κενό να τραγουδάει το δικό μου τραγούδι
Τον ήχο του δεν θα τον μάθει ποτέ
Γιατί τον ήχο της κάθε καρδιάς μόνο η Αγάπη μπορεί να τον παίξει και η Ψυχή να τον χορέψει Και τότε υπάρχει συμβατότητα μεταξύ μας Τα βήματα είναι αρμονικά, γιατί είναι ο ίδιος χορός!
"Ακούς? Ψυχή μου, μ'ακούς?
Στείλε μια απάντηση, ένα νεύμα,
Δυο δικούς σου αχούς...
Νόμιζα πως είσαι ακίνητη. Νόμιζα πως είσαι "θεός". Και όρισα πως ο Θεός αυτός δεν θέλει τίποτα στην ζωή. Και δεν γνώρισα την λαχτάρα σου για Ζωή. Την επιθυμία να χαρίσεις έρωτα σε όλη την Ύπαρξη.
Σε ξέχασα, αγαπημένη μου ψυχή...
Μα πως να αρχίσω, σε ποια μεριά να στραφώ?
Έχουν μπλοκάρει οι δρόμοι, το μονοπάτι είναι κλειστό.
Στον φυσικό κόσμο σε περιέβαλλε μια προσωπικότητα... Είχε την ανάγκη να ζήσει, χωρίς να μάθει να σε ακούει. Και όταν η απομάκρυνση μας άρχισε να βαθαίνει, μέσα σε εκείνο το χάσμα που γύρισα να σε ψάξω, ένιωσα να πάλλεσαι! Δεν ήσουν ακίνητη, ούτε κάπου μακριά. Δεν ήσουν κάπου χωρίς εμένα, δεν με είχες αφήσει μόνη μου... Δική μου ήταν η εγκατάλειψή.
Δεν αντέχω την μιζέρια, δεν μπορώ την παγωνιά.
Βαρέθηκα να ανέχομαι μια δήθεν λευτεριά.
Γιαυτό θέλω να φωνάξω δυνατά να μ'ακούσεις!
Τέρμα οι συμβιβασμοί, αρχίζουνε οι κρούσεις!
Σε πολέμησα, Ψυχή μου. Μου φώναζες και έκανα ότι μπορούσα για να μην σε ακούσω... Όμως πως να σε κερδίσω, αφού κάθε μου "νίκη" ήταν όλο και περισσότερο κενό μέσα μου...
Ψάχνω...
Τον Εαυτό μου να βρω, σε μια προσπάθεια γενναία..!
Χαμένη νιώθω, εγκλωβισμένη, σαν ανυπόστατη ιδέα.
Συγχώρα με, αγαπημένη μου Ψυχή, δεν ξέρω να ακούω... Συγχώρα με που σε κατηγόρησα για την ζωή μου, που σε μίσησα, σε απέρριψα και σε εγκατέλειψα, πριν ακόμα σε γνωρίσω...
Ψηλαφίζω ορμές και αφουγκράζομαι ένστικτα.
Ψάχνω ηδονές, μα είναι όλα ανέφικτα...
Αγκομαχώ, ασφυκτιώ, είμαι φρακαρισμένη...
Μ'ακούς? Θέλω να νιώσω ευτυχισμένη!
Πέρασα από πάγο και φωτιά τα συναισθήματά μου, μέχρι να αρχίσω να τα βλέπω χωρίς όμορφα ρούχα ή πανοπλίες. Και ήσουν κοντά μου, να μου κρατήσεις το χέρι και να με πάρεις αγκαλιά, κάθε φορά που έφτανα πάτο.
Η αγκαλιά σου άρχισε να γεμίζει αυτόν τον κενό χώρο μέσα μου... Και εκεί που δεν το ήξερα, δημιουργήθηκε ένας άλλος χώρος. Σε αντίθεση με τον προηγούμενο, αυτός δεν ήταν σκοτεινός, ούτε ήταν πεινασμένος και απαιτητικός, με κάγκελα και αλυσίδες. Ήταν φωτεινός, ζεστός και ανοικτός σε όλους. Εκεί, λυμένα τα δικά μου συναισθήματα, κινούνταν με την δική σου αναπνοή... Εκεί, τα δικά μου συναισθήματα ήταν δικά σου και όλα τα συναισθήματα, ολόκληρο το σύμπαν, μπορούσαν να χωρέσουν με απλότητα και αγάπη...
Αναθέματα, κατάρες σε δυσνόητο ξόρκι.
Σε μια δύνη από υποσχέσεις ξεχαστήκαν οι όρκοι...
Έλα τώρα να μου μιλήσεις... Να μου τραγουδήσεις ιστορίες για αγάπη και για έρωτα, για θλίψη και για ευτυχία. Έχουμε έρθει για να χορέψουμε, έτσι δεν είναι?"
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night...
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
Τασούλη μου, κανείς δεν είναι άγαρμπος με την Αγάπη...
Εκπαιδευμένοι είμαστε γενικά στην αγαρμποσύνη από όπου και να το πιάσεις...
πολλές χιλιάδες χρόνια ζουν οι άνθρωποι παρανοώντας τα χαρίσματα τους και προσπαθούν μόνο με τις δεξιότητες τους!
Και δυστυχώς, οι δεξιότητες χρειάζονται σύγκριση, ανταγωνισμό και φιλοδοξία για να προβληθούν!
Χρειάζονται να καλλιεργηθούν πάνω σε μια πλατφόρμα εγωισμού, μοναδικότητας και σημαντικότητας, για να μην πέσουν στην αφάνεια.
Μα άμα λείψει η γεναιοδωρία από την Ζωή, τότε και η Αγάπη θα προσεγγίζεται πάντα με φόβο και θα χάνει την ουσία της!
Vaso έγραψε:Μα άμα λείψει η γεναιοδωρία από την Ζωή, τότε και η Αγάπη θα προσεγγίζεται πάντα με φόβο και θα χάνει την ουσία της!
Ο ΄Ανθρωπος δεν έχει απλά την νοημοσύνη του λεξικού, αλλά την Σοφία του θεού…Και για να την εκφράσει, χρειάζεται πρωτίστως να αφοσιωθεί σ’ αυτό που Είναι… B.N.
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Vaso έγραψε:Τασούλη μου, κανείς δεν είναι άγαρμπος με την Αγάπη...
Εκπαιδευμένοι είμαστε γενικά στην αγαρμποσύνη από όπου και να το πιάσεις...
x
Ποσο δικιο εχεις!!!
Θυμαμαι να με χαρακτηριζουν ολοι μα ολοι σαν το πιο αγαρμπο πλασμα πανω στον κοσμο.. Και ΗΜΟΥΝ η αληθεια ηταν αλλα καθε φορα που το ακουγα γινομουν ακομα πιο αγαρμπη στην προσπαθεια μου να το καλυψω..
Τι να σας πω οτι πηγαινα να αγκαλιασω μια ξαδερφη νυφη και με την φορα που επεφτα της μελανιασα το ματι
Οτι σηκωσα μια ξαδερφουλα μου αγκαλια και εγω βρεθηκα με ενα καρδονι καρφωμενο στο κεφαλι μου και αυτη με γρατσουνιες στα ποδια.
Οτι εμπαινα στο γραφειο και προκαλουσα σεισμο στο περασμα μου..
Μα άμα λείψει η γεναιοδωρία από την Ζωή, τότε και η Αγάπη θα προσεγγίζεται πάντα με φόβο και θα χάνει την ουσία της!
Συγχώρα με, αγαπημένη μου Ψυχή, δεν ξέρω να ακούω... Συγχώρα με που σε κατηγόρησα για την ζωή μου, που σε μίσησα, σε απέρριψα και σε εγκατέλειψα, πριν ακόμα σε γνωρίσω...
