Αδιέξοδα...

[Vasoula]

Γιατί βαριόμαστε.

τώρα μίλησες σωστά Θοδωράκο...

Βαριόμαστε να αλλάξουμε...

ξέρουμε τι συμβαίνει, αλλά που τώρα να τρέχεις και να αφοσιώνεσαι..

Ζωή είναι θα περάσει...!!!!


μα δεν περνάει ούτε με αντιβιωτικό...!!


είναι πιο εύκολο να κάνουμε το συνηθισμένο...μας παρέχει την ασφάλεια του μαζικού...!!

ο πόνος συνηθίζεται και η βαρεμάρα επίσης!

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Ποσες φορες εχουμε πει οτι οι ανθρωποι ειμαστε αχαριστοι και παντα θελουμε κατι παραπανω στην ζωη μας?

Ζουμε την ζωη μας ως θνητοι και παντα κατι ψαχνουμε να γεμισει τα κενα μας,ενας συντροφος,ενα καινουργιο σπιτι,ενα αυτοκινητο,μια ωραια δουλεια με καλα χρηματα.

Μα ποτε ομως δεν νιωθουμε πληροτητα,παλι κατι λειπει και συνεχως βρισκομαστε σε εναν αγωνα να βρουμε το κατι παραπανω.

Μα παντα αδιεξοδο..παλι κατι λειπει..παλι βαρεμαρα..παλι απογοητευση επειδη δεν μας βγηκαν τα διαφορα σεναρια και τα ριχνουμε στους αλλους.

Μα η αληθεια ειναι πως ξερουμε τωρα ποια και γιαυτο επιλεξαμε το μονοπατι αυτο μεχρι να τον βρουμε..μεσα μας

[Vasoula]

Τασούλη, από τους ανθρώπους λείπει η Πίστη...

αυτή η σταθερή διάθεση μέσα τους να αφοσιωθούν σε κάτι και να το ερευνήσουν, να μην το θεωρήσουν δεδομένο...

Αν πιστεύουν, πιστεύουν χωρίς γνώση, έτσι γιατί αυτό τους είπαν ότι είναι σωστό ή λάθος! Δεν μπαίνουν στην διαδικασία να το δουν από μια άλλη οπτική, να δουν όλες τις πλευρές του, να πειραματιστούν...

Ας πούμε ότι αυτό το "κάτι" είναι η Ζωή, ένας ΄Ερωτας, ο Θεός...

΄Ολα τα παρατηρούν μονοδιάστατα, λες και δεν υπάρχουν άλλες πλευρές του θέματος να ερευνήσουν, φοβούνται να μετακινηθούν από την μπροστινή πλευρά, που έχει μόνο ύψος και πλάτος, φοβούνται να αμφισβητήσουν, φοβούνται να επιμείνουν γνωρίζοντας το βάθος...΄Ισως γιατι το βάθος δεν είναι εμφανές και δεν μπορούν να "παίξουν" με την φαντασία...Προτιμούν το δεδομένο, προτιμούν να χάσουν, προτιμούν να κοιτάνε αυτήν την πλευρά που είναι τεκμηριωμένη και πραγματική από τους περισσότερους και έτσι χάνουν την αλήθεια που θα ήταν μοναδικά ο δικός τους δρόμος!

΄Οταν η αντίληψή μας θεωρήσει κάτι δεδομένο, χτίζει πεποιθήσεις γύρω από αυτό, οπότε σταματά και το ενδιαφέρον της αναζήτησης!

΄Ομως τίποτα δεν είναι δεδομένο...Ούτε καν ο εαυτός μας!

Η πολυπλοκότητα των αντιλήψεων μεταξύ μας δεν είναι παρά πεποιθήσεις...Στην ουσία κανείς μας δεν συμφωνεί με κανέναν, γιατί σαν απόδειξη όσων πιστεύουμε έχουμε μια ζωή που ανατρέπει το δεδομένο και αυτό δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε, ακόμα και αν πολεμάμε μεταξύ μας, για να ισχυροποιήσουμε τις πεποιθήσεις μας.

Η οπτική της "μίας πλευράς" είναι πάντα αδιέξοδο...Γιατί κάποια στιγμή "βαριέσαι" την εικόνα και όσο και να την διανθίζεις με στολίδια, αυτή παραμένει πάντα στατική και χωρίς ενδιαφέρον...

Αν μπορούσαμε να φύγουμε από την στατική εικόνα, τότε σίγουρα δεν θα βρισκόμαστε ποτέ σε αδιέξοδο...Ο "λαβύρινθος" δεν θα μας έβαζε στην αγωνία να βρούμε διεξόδους, γιατί δεν θα φοβόμαστε την αναζήτηση της αληθινής Εξόδου...
Δεν θα φοβόμαστε την Ελευθερία!!!

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Μάνος]

Μα τι υπέροχο τόπικ!!!!

Το παιδί δεν έχει λογική, μαθαίνει να την αναπτύσσει μέσα από τον φόβο του μαζικού.
΄Ότι το σύνολο θεωρεί σωστό, αυθόρμητα ο νους το θεωρεί ανάγκη, αγνοώντας τα συναι...σθήματα που το μετατρέπουν αυθόρμητα σε βασικό φόβο!
Η προσωπικότητα ενός ανθρώπου χαρακτηρίζεται από
διανοητική φλυαρία, από στρατηγικές και αμφιβολίες, από ανησυχίες και προσδοκίες, από εκνευρισμούς και εμμονές, από αντιστάσεις και επιρροές…

Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω τους γονείς μου για αυτά τους τα δώρα, αλλά και τον εαυτό μου για την διατήρηση των δώρων αυτών!!!
"Τα δώρα που μου χάρισες κοιτώ
στο ράφι δούρειοι ίπποι αραδιασμένοι.
Απ’ έξω γράφουνε το σ’ αγαπώ
μα μέσα η αλήθεια είναι κρυμμένη..." Τραγουδάει η αγαπημένη μου Ε. Αρβανιτάκη

Ενας αφυπνισμένος ΄Ανθρώπος έχει ήρεμο νου και εσωτερική καθοδήγηση, γνώση και σαφήνεια, στήριξη και σιγουριά. Συνδέεται με την Ζωή μέσα από την αυθεντικότητά του και την εσωτερική δύναμη, δεν αντιστέκεται στην ροή, δεν συμμετέχει στο δράμα, για να νιώσει ζωντανός, είναι ειλικρινής με τα συναισθήματά του.

Αξίζουμε μόνο γιατί υπάρχουμε… όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες της προσωπικότητας που δεν μπορεί να αναγνωρίσει την Ουσία της και παραμένει συνειδητή μόνο στην εικόνα της!
Αυτήν την εικόνα φοβόμαστε μήπως την τραυματίσουμε, η μεγαλύτερη ανάγκη μας είναι να την χτίσουμε σύμφωνα με την μαζική λογική που εξαρτάται από τα δεδομένα πολιτισμικά ήθη της κοινωνίας

Κάθε στιγμή έχουμε την δυνατότητα επιλογής…Να είμαστε έτσι ή αλλιώς…να χαρακτηριζόμαστε ή να χαρακτηρίζουμε…να είμαστε αυθεντικοί ή να φοβόμαστε το γνήσιο…
Κάθε στιγμή όμως έχουμε και την ευκαιρία για τον προσωπικό μας μετασχηματισμό, ανακαλύπτοντας το ουσιαστικό έναντι του προσωρινού!

Τα αδιέξοδα υπάρχουν γιατί δεν γνωρίζουμε ότι είμαστε εμείς οι δημιουργοί της ζωής μας

δεν τολμάμε να παραδεχτούμε με ειλικρίνεια στον εαυτό μας οτί μόνοι μας δημιουργούμε αυτά τα αδιέξοδα,γιατί ποτέ δεν ζούμε στο παρόν μας αλλά κολλάμε στο παρελθόν και κινηγάμε το μέλλον.

αφού το ξέρουμε ότι ζούμε μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, κάτι που φέρνει το παρόν σε αδιέξοδο, γιατί το συνεχίζουμε?
δεν προλαβαίνουμε να χαρούμε αυτό που λάβαμε σήμερα και αναζητάμε το επόμενο που θα μας φέρει χαρά αύριο!
γιατί?

Τί να πω κι εγώ βρε Βάσω μου, μάλλον γιατί δεν ξέρουμε να ζήσουμε, μπορεί και να έχουμε βολευτεί και που να ξεβολευόμαστε τώρα, μπορεί και να βαριόμαστε...
"Του έδωσε ο θεός ζωή και εκείνος δεν ξέρει πως να την ξοδέψει" ...Λέει κάπου μια ατάκα στο έργο "Σίρλεϊ Βαλεντάιν"


Βασούλα μου πολλά ευχαριστώ για αυτό το τόπικ!!!
Μόνο για σήμερα νιώθω ευγνωμωσύνη!!!

[Vasoula]

[Βικούλα]