Ήθελα λοιπόν να εκφράσω μερικές δικές μου σκέψεις.
Πρώτα απ όλα, πρέπει να ξεχωρίσουμε κάποια πράγματα: άλλο πράγμα το φύλο, άλλο πράγμα η σεξουαλική προτίμηση. ’λλο πράγμα η ομοφυλοφιλία, άλλο πράγμα ο τρανσεξουαλισμός. Ένας άνδρας που του αρέσουν οι άνδρες, δεν σημαίνει ότι έχει κάποιο πρόβλημα με το φύλο του, ούτε ότι θεωρεί τον εαυτό του γυναίκα, ούτε ότι «κάτι παίζει» με την γυναικεία του πλευρά. Μπορεί κάλλιστα να είναι πολύ χαρούμενος και περήφανος που είναι άνδρας! Και σε ένα ζευγάρι ανδρών, μπορεί κάλλιστα να ισχύει αυτό και για τους δύο! Και αυτές οι θεωρίες, ότι σε μία τέτοια σχέση κάποιος έχει τον ρόλο του άνδρα και κάποιος της γυναίκας, δεν αποτελούν τον κανόνα.
Και τα περί ορμονών, είναι βλακείες. Συγγνώμη κιόλας. Δεν έχετε πετύχει ποτέ ομοφυλόφιλους με μούσια, τρίχες και μούσκουλα και αντίστοιχα ετεροφυλόφιλους σπανούς και με γυναικείες φωνές;
Αφού λοιπόν αποσαφηνίσαμε αυτά, ας πάμε παρακάτω. Είναι η ομοφυλοφιλία επιλογή; Όχι. Δεν έρχεται ένα απόγευμα ένας κύριος με κουστούμι και χαρτοφύλακα να σε ρωτήσει τι θέλεις να σου αρέσει. Όχι, δεν το σκέφτεσαι και το αποφασίζεις. Είναι κάτι που προκύπτει φυσικά. Όταν στην εφηβεία τα άλλα αγοράκια άρχισαν να κοιτάνε τα κοριτσάκια, κάποια άλλα αγοράκια αρχίζουν και κοιτάνε τα αγοράκια. Τι να κάνουμε βρε παιδί μου, έτσι έγινε!
Έχει να κάνει με τα πρότυπα που έχει πάρει από τους γονείς του; Όχι. Γνωρίζω άτομο που μεγάλωσε χωρίς πατέρα, με την πλέον καταπιεστική μητέρα και έγινε μια χαρά ετεροφυλόφιλο. Και γνωρίζω άτομο που μεγάλωσε με πολύ καλούς γονείς και έγινε μια χαρά ομοφυλόφιλο. Μάλιστα το τελευταίο, έψαξε πολύ όλα τα πρότυπα που μπορεί να πήρε από τους γονείς του, τα ανέλυσε, τα δούλεψε, απελευθερώθηκε από αυτά. Και εξακολουθεί να μην έχει αγγίξει γυναίκα στην ζωή του.
Πάμε παρα κάτω. Τι είναι η ομοφυλοφιλία; Κατ αρχάς, σαν έννοια υπάρχει μόνο στην δύση και μόνο μετά το 1900. Αχά. Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο δεν ξέρουν τι θα πει ομοφυλόφιλος. Και πριν το 1900 ούτε στην δύση. Έλεγαν «άντρας, γυναίκα και τρίτο φύλο». Και το 1950 περίπου χαρακτηρίστηκε ως «ασθένεια». Και γύρω στο 1990 αποχαρακτηρίστηκε, αλλά το κακό είχε ήδη γίνει: στις συνειδήσεις των ανθρώπων είχε μπει πλέον η λογική ότι «κάτι φταίει και είναι έτσι».
Θεωρώ ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια ταμπέλα που έχουμε βάλει και κάνουμε τις ζωές μας δύσκολες. Τόσο οι ομοφυλόφιλοι, όσο και οι ετεροφυλόφιλοι. [Τροφή για σκέψη: οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες, φοβούμενοι να μην χαρακτηριστούν ομοφυλόφιλοι, άρχισαν από το 1960 να μην εκφράζονται συναισθηματικά και να μην δένονται στις φιλίες τους οι ανδρικές φιλίες περνάνε κρίση στην δύση.] Ναι, μπορεί να μην αναπαράγονται. Δηλαδή κάθε φορά που οι ετεροφυλόφιλοι κάνουν σεξ, τεκνοποιούν κιόλας;
Συναντάω δύο λογικές: η μία λέει «είναι λάθος, κάτι φταίει και επομένως πρέπει να αλλάξουνε». Η άλλη λέει «έχουν κάποιον διαφορετικό σκοπό πάνω στην γη δεν τεκνοποιούν, αλλά έχουν άλλη αποστολή». Και τις δύο τις θεωρώ σαχλές. Η μία τους υποβιβάζει τελείως. Η άλλη υποβιβάζει όλους τους υπόλοιπους.
Το λάθος που κάνουμε: θεωρούμε τους ομοφυλόφιλους «κάτι άλλο». Βασικά, ακόμα πιο στο βάθος: θεωρούμε έναν άνθρωπο που ερωτεύεται και κάνει σεξ με έναν άνθρωπο του ίδιου φύλου, «ομοφυλόφιλο».
Το να στηρίζουμε την επιχειρηματολογία μας ως προς την ανωμαλία της ομοφυλοφιλίας, πάνω στην αδυναμία της τεκνοποίησης, αυτομάτως παραδεχόμαστε άλλα πράγματα, όπως ότι μοναδικός και απώτερος σκοπός του ανθρώπου είναι η τεκνοποίηση, η επιβίωση και γενικά τα ένστικτα. Ω όχι, αρνούμαι να δεχθώ ότι ο άνθρωπος έχει ως απώτερο σκοπό την αναπαραγωγή.
Και όσο αφορά τα γιν και τα γιάν και όλα αυτά, πιστεύω ότι μέσα μας ο κάθε άνθρωπος έχει και τα δύο. Να και κάτι που οι ομοφυλόφιλοι ίσως το γνωρίζουν καλύτερα
Εν κατακλείδι, νομίζω ότι το μεγαλύτερο λάθος που μπορούμε να κάνουμε με τους ομοφυλόφιλους, είναι να τους χαρακτηρίζουμε ως τέτοιους.
Αυτά.
Υ.Γ.: Όχι που δεν θα ασχολιόμουν με το θέμα.
