Zήτησα από τον μεγάλο Ιερέα να μου δείξει την «πατρίδα» μου, αγαπημένη μου ψυχή
Με πήγε στην άκρη του Γαλαξία και μου είπε να κοιτάξω κάτω
«Που αισθάνεσαι, αγαπημένη μου, την πατρίδα σου?»
με ρώτησε
Στο βαθύτερο «κάτω», είδα το βλέμμα σου και μαγεύτηκα
«Η πατρίδα μου είναι εκεί»
του έδειξα την γη.
«Πήγαινε τότε, και αναγνώρισέ την», μου είπε!
«Μα, μεγάλε Ιερέα, τι θα πει να την αναγνωρίσω?»
«Πατρίδα σου είναι πάντα εκεί που είναι η ψυχή σου»
«Μα, η ψυχή μου είναι παντού
»
«Ε, τότε και η πατρίδα σου είναι παντού
»
«Και πως θα καταλάβω ότι η ψυχή μου είναι μαζί μου, εκεί που θα είμαι?»
«Από την αγάπη
» μου είπε!
Κατέβηκα στην γη
περπάτησα μέσα στην έρημο, άφησα την άμμο να με αγκαλιάσει
Ανέβηκα στο πιο ψηλό βουνό, άφησα τον αέρα να με χαϊδέψει
Βυθίστηκα στον ωκεανό, άφησα το κύμα να με φέρει στην επιφάνεια
΄Εψαχνα να βρω την αγάπη, να αναγνωρίσω την πατρίδα μου
Πάντα όμως κάτι μου έλειπε
Πατρίδα!! θα ξαναπάω πίσω. Εκεί, μάλλον, είναι η πατρίδα μου
«Μεγάλε Ιερέα, εδώ είναι η πατρίδα μου, λάθος έκανα»
«Για δείξε μου τι έφερες από την γη?» με ρώτησε
Εβγαλα την άμμο, την άπλωσα με την βοήθεια του αέρα, και μετά άδειασα τον ωκεανό πάνω της
΄Εγινε λάσπη!
«Είναι εδώ η ψυχή σου?» με ρώτησε
«Μα και βέβαια όχι, εδώ είναι μόνο λάσπη
»
«Ε, τότε βρες την και έλα ξανά
»
Ξανακατέβηκα στην γη, πήγα στα δάση, στις λίμνες, στα ποτάμια, πάντα μόνη
Κουράστηκα να περπατάω, κουράστηκα να ψάχνω
Θα φύγω
το αποφάσισα, η αγάπη δεν βρίσκεται στην γη
άρα δεν είναι εδώ η πατρίδα μου! Ξέχασα
τι θα πει αγάπη!
«Μεγάλε Ιερέα, ήρθα
εδώ θα μείνω..»
«Τι έφερες αυτή τη φορά?»
«Μοναξιά
»
«Εκεί είναι τότε η ψυχή σου, εκεί και η πατρίδα σου
»
«Με διώχνεις μεγάλε Ιερέα?»
«΄Όχι εγώ, μόνη σου φεύγεις
Θυμήσου, γιατί κατέβηκες στην γη?»
«Για να βρω την αγάπη
»
«Και..?? Την βρήκες?»
«΄Όχι, όπου και να πήγα, δεν την βρήκα, ούτε στην θάλασσα, ούτε στον αέρα, ούτε στο χώμα
»
«Κοίτα ξανά
δες!!»
Με πήγε πάλι στην άκρη του Γαλαξία
΄Εσκυψα πάλι στο βαθύτερο «κάτω»
Είδα το βλέμμα σου και μαγεύτηκα
«Μεγάλε Ιερέα, από εδώ βλέπω, όταν φτάνω κάτω δεν βλέπω τίποτα
»
«Δεν βλέπεις, γιατί δεν μυρίζεις, δεν μυρίζεις, γιατί δεν ακούς, δεν ακούς, γιατί δεν γεύεσαι, δεν γεύεσαι, γιατί δεν αισθάνεσαι
»
Κατέβηκα ξανά στην γη
γεύτηκα τους καρπούς της, μύρισα το άρωμά της στον αέρα, άκουσα τον ψίθυρο των ποταμιών, αισθάνθηκα την καρδιά της να χτυπά σε κάθε κόκκο άμμου
και τότε σε είδα
Σε είδα, αγαπημένη μου ψυχή, άφησα το φως από το βλέμμα σου να μπει στην καρδιά μου
Γέμισα από ήλιο!
΄Ότι και να άγγιζα, γινόταν φως
΄Ότι και να κοίταζα, γινόταν φως
Μου κράτησες το χέρι και ένιωσα την αγάπη, γέμισε η καρδιά μου από σιωπή! Και τότε μόνο μπόρεσα να σε νιώσω
«Δεν έχω πατρίδα, μεγάλε Ιερέα
Θα είμαι παντού, όπου είναι η αγάπη
»
«Τι έφερες μαζί σου τώρα?» με ρώτησε
«Την γη ολόκληρη
»
«Τότε πάρε την, σου ανήκει
»
«Η γη χρειάζεται στους ανθρώπους, όχι σε μένα
»
«Τότε γίνε ΑΝΘΡΩΠΟΣ
»
«Τι σημαίνει, να γίνω άνθρωπος, μεγάλε Ιερέα?»
«Να αγαπάς»
«Και πως θα το θυμάμαι?»
Τότε, αγαπημένη μου ψυχή, ήρθες κοντά μου. Στα χέρια σου κρατούσες μία φωτεινή σφαίρα
«Ελα, μου είπες, να δώσουμε την μνήμη στους ανθρώπους»
Η φωτεινή σφαίρα, όσο έπεφτε μεγάλωνε
Σταμάτησε λίγο πιο πάνω από την γη
Την κοιτάζαμε με χαρά και οι δυό μας
Θυμάσαι?
«Πώς να την ονομάσουμε?» σε ρώτησα
«Ηλιος, μην ξεχνάς ότι είναι δικός μας
Με κάθε σου βλέμμα θα μεγαλώνει
με κάθε μου βλέμμα θα γίνεται ολοένα και πιο φωτεινός
΄Ετσι δεν θα ξεχάσουμε την αγάπη!»
Ναι δεν την ξέχασα από τότε
γιατί το φως του ΄Ηλιου έγινε έρωτας για την ζωή μας! Θυμάσαι τώρα?
http://www.youtube.com/watch?v=uMwMjN-GAhA
Το ευχαριστήθηκα!!!!
