Ποτέ μου δεν το είδα "ανθρώπινο", ποτέ δεν το είδα σαν "εργαλείο" θεραπείας...
Για μένα η θεραπεία έχει την μεγαλύτερη σημασία, όταν σηματοδοτεί τα άλλα μας πεδία και όχι το σώμα, Μadraoulas.
Ξέρεις, η τυπική διδασκαλία του ρέικι επικεντρώνεται πολύ στο σώμα, που όμως είναι και το τελευταίο που εισπράτει την "ασθένεια"... Και αυτο δεν λέγεται πάντα...Ενώ μιλάμε για ολιστική θεραπεία, το σώμα φαίνεται ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Και φυσικά εδώ στην 3η διάσταση είναι, σαν ύλη όμως, που αλληλεπιδρά και με τα αόρατα πεδία μας, αυτά των συναισθημάτων, των σκέψεων, του πνεύματος...Δεν ζει μόνο το σώμα μας εδώ...
Για μένα "ασθένεια" είναι ότι μας απομακρύνει από το Πνεύμα μας και ζούμε μηχανικά.
Η "ασθένεια" πχ. της φιλοδοξίας, σε κάνει ανταγωνιστικό και εριστικό, σου φέρνει πονοκεφάλους και ένα χαλασμένο στομάχι, αφού για να πετύχεις τους στόχους της, πρέπει δυστυχώς να "καταπιείς" τον εαυτό σου και τους άλλους...
΄Ολα αυτά με οδήγησαν στην πνευματική διαδρομή του ρέικι την οποία ολοκλήρωσα μέσα από το σώμα μου...
΄Ισως να έχεις δίκιο...Οι δικές μου απόψεις δεν είναι για πολλούς..
Και κυρίως, η διαδρομή που προτεινω, δεν είναι εύκολη...