Μικρή μου Ιωαννούλα...
δεν χρειάζεται ούτε να δικαιολογείς μια ανάγκη, ούτε να στενοχωριέσαι όταν βλέπεις ότι αυτή η ανάγκη κρίνεται...
Αυτό που πραγματικά χρειάζεται να κάνεις, είναι να βρεις μέσα σου την αλήθεια αυτής της ανάγκης ώστε να μην σε επηρεάζει οποιαδήποτε γνώμη...Βάλτην στην καρδιά σου και εξέφρασέ την από εκεί...
΄Οταν ήμουν πιτσιρίκα είχα πολλές ανάγκες, που ούτε καν είχα αξιολογήσει γιατί τις έχω. Ακολουθώντας τον Β. Δεσμό μου που είναι ο Υδροχόος, μου άρεσε πολύ η έννοια της ομάδας και ήθελα να εργάζομαι ομαδικά, με ενέπνεε το ομαδικό πνεύμα, ο Λέοντας όμως που είναι ο Ν. Δεσμός μου, πριόνιζε με εύστοχο τρόπο αυτήν μου την τάση, δεσμεύοντάς με ξεκάθαρα στο "φαίνομαι"...
Και βέβαια μου την έλεγαν όλοι, αλλά εγώ δεν μπορούσα καν να αντιληφθώ τότε, ότι οι άλλοι ήταν απλά "οι δάσκαλοι" που με οδηγούσαν με ταχύτητα στον Υδροχόο μου...
Επειδή αυτή η εμπειρία είναι πια πίσω μου, έχω το θάρρος να την αποδέχομαι και επίσης παίρνω το θάρρος να στην δείξω...γιατί απλά αυτό που σε εσένα βρίσκεται μπροστά σου, σε εμένα βρίσκεται πίσω μου και το ξέρω, το θυμάμαι...
Μείνε στην Ψυχή σου κοριτσάκι μου και νιώσε αυτό που θέλεις να εκφράσεις αληθινά...Τότε θα δεις πως σταματάνε οι επικρίσεις και εσύ δεν θα χρειάζεσαι καμία δικαιολογία, ούτε καν αντιπαράθεση για να εκφράσεις οποιαδήποτε ανάγκη σου...γιατί θα είναι αληθινή!
Αυτήν την στιγμή η ανάγκη φαίνεται να είναι πραγματική μεν, αλλά οχι αληθινή...Και το συμπέρασμα το βγάζω, συναισθηματικά, από όσα έγραψες...
Συνέχισε να κάνεις όπως νιώθεις, αλλά παρατήρησε και την ανάγκη πιο βαθιά, ώστε να μην σου κρύβονται οι αληθινές της αιτίες!
