OI ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΙ

[Vasoula]

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε…
Η ανθρωπότητα…αδικία, πόνος, θλίψη, αγωνία, αγάπη.
Γιατί?
Γιατί όλος αυτός ο πόλεμος? Εγώ τι κάνω εδώ?

Είναι κάποιες σκέψεις που τις θέτουμε στον εαυτό μας, στο περιβάλλον μας, στους μεγαλύτερους. Προσπαθούμε μάλλον να βρούμε τρόπους και μεθόδους να στηρίξουμε τις ερωτήσεις μας.

΄Όμως, αλήθεια, υπάρχει κανείς που να μπορεί να μας απαντήσει σ’ αυτές?
Μέσα από την οικογένεια, μαθαίνεις για τον Θεό. ΄Ένα σωρό ψέμματα…
Που ακυρώνονται από μόνα τους, μέσα από την ζωή μας.

Στην συνέχεια, η κοινωνική δομή σου δίνει ακόμα περισσότερα κίνητρα να διαπιστώσεις πόσα ψέματα μας λένε για τις ιδιότητες του Θεού σαν «κοινωνικό ον», δίκαιος, καλός, αγαθός, που κι αυτά ακυρώνονται μέσα από την ζωή μας.

Η θρησκεία μας συνεχίζει τα ψέματα, και σε διχάζει, γιατί προσπαθείς να βρεις παράδειγμα προς μίμηση στους «εκπροσώπους» της. ΄Όμως ακόμα και εκεί συμμετέχεις στα «ψέματα» του Θεού, που πουθενά δεν διαφαίνεται, ότι έχει όλες αυτές τις ποιότητες, που έχεις «ακούσει» ότι έχει…Ακυρώνεται λοιπόν από μόνος του, ειδικά μέσα από την τυπολατρεία, που μας παρουσιάζει τον Θεό, σαν πανταχού παρών μεν, αλλά να είναι στην ζωή μας, μόνο αν δεν συμφωνεί αυτή με όσα μας λένε οι λειτουργοί του.
«Παρακολουθεί» μεν αν δεν Τον λατρεύουμε σωστά, δεν είναι πουθενά δε, όταν η κοινωνική αδικία μας στραγγαλίζει…ΜΑ ΤΙ ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΕΛΙΚΑ?

Μια πολύ καλή ερώτηση, για να ξεκινήσεις το ταξίδι ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΕΙΣ…
Μια πολύ καλή ερώτηση, για να ξεκινήσεις το ταξίδι ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
Μια πολύ καλή ερώτηση, για να ξεκινήσεις το ταξίδι, ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ

Μα ακόμα αναρωτιέμαι…
Αυτοί οι προβληματισμοί ήταν μόνο δικοί μου?
΄Η δικοί σας?
Οι υπόλοιποι?????

Δεν αναρωτιούνται…?

Βλέπω ανθρώπους να «παλεύουν» με την ζωή…
Βλέπω ανθρώπους να είναι «άρρωστοι»
Βλέπω ανθρώπους να ζουν με αγωνία και φόβο

…και παρ’ όλα αυτά να πιστεύουν στον παντοδύναμο και πανάγαθο Θεό, τόσο επιφανειακά, και με τόσο μένος, που να γίνονται επιθετικοί…όμως η ζωή τους είναι ένα «μπάχαλο».

…ή να μην πιστεύουν σε τίποτα! Χωρίς να χρειάζονται παραπάνω εξηγήσεις γι’ αυτό που τους «ακυρώνει» την πίστη. Μένουν απλά στο «τίποτα»! Και ας είναι η ζωή τους ένα «μπάχαλο»!

Και εγώ βέβαια, βρήκα τις απαντήσεις μου, αυτές τις μοναδικές απαντήσεις στις οποίες με οδήγησαν οι μοναχικές μου διαδρομές. Αυτές οι απαντήσεις που δεν προέρχονται από την ελπίδα για την ζωή, αλλά βιώνονται μαζί της. Και την δημιουργούν από την αρχή.

Η ελπίδα δεν είναι πια το κίνητρο για να ζεις…και έτσι βιώνεις την αληθινή ζωή.

΄Όμως οι άλλοι? Τι περιμένουν με τον «θάνατο»?
Ποιος έχει γυρίσει για να τους πει?
Πόσο «λάθος» είναι, να θεωρούν την ψυχή αιώνια, και να επικεντρώνονται στο σώμα τους? Γιατί δεν το αισθάνονται? Γιατί όταν τους το λες, σε κοιτάνε σαν να είσαι τρελλός?

΄Εχετε απαντήσεις γι’ αυτό?

[Emmaki]

Πόσο αλήθεια είναι όλα αυτά Βάσω μου..
Όμως δεν γίνεται να είναι όλοι οι άνθρωποι "προχωρημένοι", γιατί έτσι δεν θα υπήρχε εξέλιξη.....

Δεν θα είχε νόημα αν όλοι είμασταν βαθιά στην πνευματικότητα..πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία...και με σκληρή δουλειά να βοηθήσουν αυτοί που μπορούν αυτούς που είναι ανυποψίαστοι!!!!!!!!!!!

[Madraoulas]

Διαβαζοντας τα γραφομενα σου Vaso ηρθε στο μυαλο μου η ταινια ''Matrix''. Ολοι ζουν σ εναν 'ψευτικο' κοσμο σε 4 ''τοιχους''.Λιγοι ειδαν οτι υπαρχει τοιχος (δλδ ο Νιο και η παρεα του).
Καποιοι εκμεταλλευονται την ασυνειδητη αναγκη των ανθρωπων για 'εξελιξη' του πνευματος τους.
Αυτοι οι λιγοι "ταπωνουν'' αυτη την αναγκη των πολλων με χιλιους δυο τροπους και τους κανουν υποχειριο τους αν εγνοια τους.

Υ.Γ...τωρα μου ηρθαν αβιαστα και τα γραφω γιατι θα τα ξεχασω καθως διαβασα το κειμενο παραπανω

[Δωρουλα]

Λοιπόν Βάσω είχα και εγώ την ίδια απορία!Μίλαγα καμιά φορά για το Ρέικι σε παρέες εδώ στη Θεσσαλονίκη που δεν είχαν σχέση με αυτά!Και κάποια στιγμή τους ρωτούσα αφού μου γεννιόταν έντονη η απορρία πλέον, μα καλά γιατί αυτα που λέω φαίνονται τόσο τραβηγμένα στα αυτιά σας, εγώ απο μια απλή ερώτηση ξεκίνησα, είναι ποτέ δυνατόν ο Θεός να είναι έτσι όπως τον περιγράφουν?ποιός είναι ο σκοπός της ζωής μου?είναι δυνατόν να ήρθα για να κοιμάμαι, να ξυπνάω, να τρώω, να πηγαίνω στη δουλειά και να τσακώνομαι με το γείτωνα?Δε λέω και αυτά μια χαρά είναι και μέσα στη ζωή!Αλλά μόνο αυτό????Εσείς δεν αναρωτηθήκατε ποτέ για όλα αυτά που αναρωτηθηκα???? :shock: :shock: :shock: Ξέρεις τι απντάνε???Όλοι έχουμε αναρωτηθεί!Φοβούνται όμως Βάσω!Φοβούνται να το πάνε παραπέρα γιατί θα τους πάρουν για τρελούς, γιατί θα τονιστεί η διαφορετικότητα τους!Νοιώθουν ασφαλείσ χαμένοι μες το πλήθος!Ή προτιμουν να ξεχωρίσουν μέσα απο πιο αποδεκτούς και πιο ορθόδοξους κατα τη γνώμη τους τρόπους!Λεφτά Ρούχα.....!Ακριβά αυτοκίνητα!Όλοι ξέρουν μέσα τους βαθιά ότι κάτι δεν πάει καλά αλλάφοβούνται να το αγγίξουν γιατί ξέρουν ότι έχουν να δουν πολλά απο τον ίδιο τους τον εαυτό προτίστως και δεν μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία!Μέχρι που μια μέρα τελματώνουν τόσο πολύ που δεν υπάρχει διέξοδος και τότε κάποιοι αποφασίζουν να δουν τι συμβαίνει!!!!Είνια όμως πλέον ζήτημα ζωής και Θανάτου !

[Vasoula]

Madraoulas, πόσοι θα έπαιρναν την κάψουλα όμως?
Εχεις αναρωτηθεί?
Εγώ πολλές φορές...

Το έχω φέρει σαν ερώτηση σε ομάδες ανθρώπων...και απάντηση δεν πήρα.
Αυτές οι ομάδες έψαχναν το πνεύμα τους. ΄Ηταν προφανώς έτοιμες να το συναντήσουν?
Δεν συναντάς το πνεύμα σου επειδή πήρες μέρος σε ένα σεμινάριο.
Το πνεύμα σου το συναντάς βαθιά μέσα στον εαυτό σου.
Και για να το κάνεις αυτό, χρειάζεται να έχεις θάρρος και κουράγιο.

Τους ρωτάω το απλό "τι είσαι διατεθειμένος να αφήσεις, για να βρεις?"
Πόσο μπορεις να αφεθείς στο σκοτάδι και μέσα από εκεί να βρεις το φως της ύπαρξής σου?"

Η εργασία μας δεν είναι εξωτερική, αγαπητέ μου φίλε...
Δεν έρχεται μόνο μέσα από σεμινάρια...
Εκεί παίρνεις την πρώτη ύλη για να δημιουργήσεις...
Την δημιουργία όμως την επιτελείς μόνος σου...χωρίς βοήθεια, ή τουλάχιστον χωρίς "εμφανή" βοήθεια.

Την κάψουλα πρέπει να πάρεις...
Μόνο με εμπιστοσύνη...
Γιατί κανείς δεν θα σου επιβεβαιώσει...

Το ρίσκο θέλει μαγκιά ε?

[Vasoula]

Δωρούλα μου το ξέρω αυτό που λες...

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό...

Χιλιάδες παρανοησεις...
Πάρε το ρέικι...
Τι μας είπαν Δωρούλα?

Θεραπεύει....

Την τύφλα μας θεραπευει, όμως ε?

Μείνανε όλοι στο "αυθεντικό" και "μη αυθεντικό" ρέικι και τον εαυτό τους τον άφησαν έξω από την θεραπεία...

Για ποιά συμπαντική ενέργεια μιλάμε όμως?
Αλλό ένα θαύμα? Μπουχτίσαμε πια από τα θαύματα ερήμην μας!
Θέλουμε επιτέλους να συμμετέχουμε σ' αυτά!

Σε λίγο θα παίρνουν το ρέικι, για να αισθάνονται απλά "ιν"

Πάντως όχι από εμένα...Και ούτε από εσένα!!!

[Madraoulas]

Vaso αυτα που γραφεις ειναι παντα θεοσταλατα..ετσι το νοιωθω!!
με το μικρο μου μυαλο θα πω οτι ναι χρειαζεται αγαπη..(μαγκια την εχουμε γιατι ειμαστε Ολυμπιακοι)...για να παρεις την καψουλα..αφου δεν θα εχεις φοβο..ειμαι αλλωστε αισιοδοξος.
Οπως ειπα στην αρχη της εισαγωγης μου στο forum ειμαι 'αγνο' παρθενο μαλλι...ουτε σενιμαρια εχω κανει..ουτε εχω ασχοληθει με πνευματικες αναζητησεις σε αλλους χωρους....οτι διαβαζω εδω ειναι η 1η φορα σε σχεση με το πνευμα/ψυχη μας..αλλα με τραβαει γιατι ετσι λεει το ενστικτο μου[/list]

[Vasoula]

Αυτή η αγνότητά σου Madraoulas με συγκλονίζει...

Και η αυθεντικότητα στην ψυχή παίζει σημαντικό ρόλο.
Η αγάπη είναι η βασική παράμετρος για αυτήν.

Αλλά...κι αυτή παρεξηγημένη...

Για να αγαπάς πρέπει...πρέπει...πρέπει...

Δεν θέλω να αγαπάω με πρέπει...θέλω απλά να αγαπάω...Και αυτή είναι η μαγκιά για μένα!

Απλά, αγαπάω, σημαίνει ότι δεν πρέπει να το καταλάβεις...
Απλά, αγαπάω, σημαινει να μην με ενδιαφέρει αν το καταλάβεις
Απλά αγαπάω, σημαίνει είμαι, ό,τι είσαι

[Madraoulas]

Δεν θέλω να αγαπάω με πρέπει...θέλω απλά να αγαπάω...Και αυτή είναι η μαγκιά για μένα!

Απλά, αγαπάω, σημαίνει ότι δεν πρέπει να το καταλάβεις...
Απλά, αγαπάω, σημαινει να μην με ενδιαφέρει αν το καταλάβεις
Απλά αγαπάω, σημαίνει είμαι, ό,τι είσαι

Vaso μου ...Το εχω νοιωσει ν αγαπαω χωρις να μ ενδιαφερει να το εισπραξω..γιατι πρωτα απ ολα το εισεπραξα στον εαυτο μου οταν αγαπησα!!..ετσι απλα!!....
και να ξερεις, πολλα απο αυτα που διαβαζω εδω μεσα δεν τα πολυκαταλαβαινω αλλα μου 'καθονται' ομορφα μεσα μου..ειναι αρχη ακομα

[Vasoula]

πολλα απο αυτα που διαβαζω εδω μεσα δεν τα πολυκαταλαβαινω

Εσύ το λες, εγώ άλλα καταλαβαίνω...

όμως, πραγματικά, αν χρειάζεσαι οπουδήποτε διευκρινήσεις, δεν ειμαι μόνο εγώ, αλλά και όλοι...Και αυτό έχει σημασία!

΄Οταν ξεχειλίζεις από αγάπη καλέ μου Madraoulas, τότε δίνεις παντού, χωρίς να σε νοιάζει τι θα εισπράξεις, αφού είσαι πλήρης!!!
Και τότε "εισπράττεις" τα πάντα!!!!

[Madraoulas]

πολλα απο αυτα που διαβαζω εδω μεσα δεν τα πολυκαταλαβαινω

Εσύ το λες, εγώ άλλα καταλαβαίνω...

όμως, πραγματικά, αν χρειάζεσαι οπουδήποτε διευκρινήσεις, δεν ειμαι μόνο εγώ, αλλά και όλοι...Και αυτό έχει σημασία!

΄Οταν ξεχειλίζεις από αγάπη καλέ μου Madraoulas, τότε δίνεις παντού, χωρίς να σε νοιάζει τι θα εισπράξεις, αφού είσαι πλήρης!!!
Και τότε "εισπράττεις" τα πάντα!!!!

Εσυ Βασω καταλαβαινεις πολυ περισσοτερα για μενα, απ οτι καταλαβαινω για τον ιδιο μου τον εαυτο...!!
Διευκρινησεις απ ολους θα ζητησω -οταν χρειαστει-γιατι ολοι εισαστε γεματοι αγαπη.
σας ευχαριστω και παλι!

[Θοδωράκος]

Είμαι ένα άτομο, που η προσωπικότητά του έχει πολλές πτυχές. Κάθε τόσο, αλλάζω νοοτροπίες και αντιλήψεις. Πολλές φορές φτάνω στα άκρα. Και μετά πάλι πίσω.

Έτσι, πολλές φορές φτάνω στον απόλυτο υλισμό ή στον απόλυτο πνευματισμό, που και τα δύο είναι εξίσου ψυχοφθόρα – για μένα τουλάχιστον. Με αυτόν τον τρόπο, έχω έρθει πολλές φορές στην θέση όλων αυτών που δεν δίνουν δεκάρα για το πνεύμα και επικεντρώνονται μόνο στην ύλη. Για την ακρίβεια, έχω επανειλημμένως υπάρξει όμοιός τους. Τι αντίληψη είχα τότε;

Ότι το σώμα και μόνο υπάρχει. Η ζωή είναι αυτή που είναι: γεννιόμαστε, ζούμε, φθειρόμαστε και στο τέλος έρχεται ο θάνατος. Και μετά από αυτόν, τίποτα. Οπότε, ας κάτσω να εκμεταλλευτώ όσο μπορώ την ζωή μου. Και πώς θα το κάνω αυτό; Γευόμενος από αυτήν όλες τις χαρές της. Και ποιες είναι αυτές; Οι υλικές. Ό,τι έχει να κάνει με τα υλικά αποκτήματα, το σώμα, τις φιλίες, την διασκέδαση. Αν μπορούσα, θα διασκέδαζα όλη μου την ζωή. ’ντε, και λίγο να ασχοληθώ με την τέχνη.

Δεν με νοιάζει ό,τι δεν βλέπω, ό,τι δεν μπορώ να αγγίξω, ό,τι δεν με αφορά άμεσα. Και έτσι, επικεντρώνομαι στο απτό, το αντιληπτό.

Έτσι, ο θάνατος είναι μία ημερομηνία λήξης, που με εκβιάζει να κάνω όσα πιο πολλά μπορώ. Κάθε μέρα, να περνάω όλο και πιο καλά. Αυτό είναι ίσως το μόνο άγχος. Το πώς θα περάσω καλά μέχρι να πεθάνω.

Και να σας πω και κάτι; Δεν με χαλάει καθόλου, ούτε κενός αισθάνομαι, όποτε το περνάω αυτό. Ίσα-ίσα, που συνήθως συμπίπτει με τις πιο όμορφες περιόδους της ζωής μου. Γιατί και η αυτογνωσία, έχει πολλές σκοτούρες και ένα κάρο προβληματισμούς. Και πρέπει να περάσω πολλά λούκια μέχρι να αισθανθώ καλά με τον εαυτό μου. Και όλο αυτό κάποια στιγμή με κουράζει.

Κάποια στιγμή, θα ξαναγυρίσω στον πνευματισμό. Θα σιχαθώ το υλικό, θα μου δημιουργεί αποστροφή και θα έρθω αντιμέτωπος με την ματαιότητά του. Και έτσι, θα επικεντρωθώ πάλι στο πνεύμα, την νόηση, την τέχνη, την καλλιέργεια της ψυχής και την αυτογνωσία.

Και θα κάνω το ρέικι μου, τους διαλογισμούς μου, θα εξερευνήσω τον εαυτό μου, θα γίνω καλύτερος άνθρωπος, θα διορθώσω το ό,τι με χαλάει. Και το πιο πιθανό είναι να αφήσω τα πολλά υλικά πράγματα, τις υποχρεώσεις μου, την διασκέδασή μου, το σώμα μου.

Μέχρι που και αυτό κάποια στιγμή θα μου δημιουργήσει εξίσου αποστροφή και θα δω και σε αυτό την ματαιότητα. Και τότε θα αρχίσω πάλι να ασχολούμαι με την ύλη.

Κάπου εκεί ανάμεσα είναι η ισορροπία. Δεν υπάρχει καλό και κακό, γιατί και τα δύο άκρα είναι άκρα, και οτιδήποτε το ακραίο για μένα είναι αρνητικό.

Απλά, έχει περάσει στην πεποίθηση του ανθρώπου, ότι οτιδήποτε το πνευματικό είναι σπουδαιότερο από το υλικό, πράγμα που οδηγεί στο να θεωρούνται καλύτεροι αυτοί που ασχολούνται μόνο με το πνεύμα, και υποδεέστεροι αυτοί που ασχολούνται μόνο με την ύλη. Ας το προσέξουμε αυτό. Οτιδήποτε το ακραίο δεν είναι υγιές – έτσι πιστεύω τουλάχιστον.

[Vasoula]

Απλά, έχει περάσει στην πεποίθηση του ανθρώπου, ότι οτιδήποτε το πνευματικό είναι σπουδαιότερο από το υλικό, πράγμα που οδηγεί στο να θεωρούνται καλύτεροι αυτοί που ασχολούνται μόνο με το πνεύμα, και υποδεέστεροι αυτοί που ασχολούνται μόνο με την ύλη. Ας το προσέξουμε αυτό. Οτιδήποτε το ακραίο δεν είναι υγιές – έτσι πιστεύω τουλάχιστον

Αυτός ο διαχωρισμός υπάρχει όταν δεν μπορεις να γνωρίζεις τι είσαι...Πνεύμα? Υλή? Και προσπαθείς να ζήσεις είτε με το ένα, είτε με το άλλο.

Εχουμε μιλήσει ατέλειωτα για τους "πνευματικούς" ανθρώπους, και άλλο τόσο για τους υλιστές...

Πως επιλέγουν να ζήσουν οι μεν, και πως οι δε...
Εγώ θεωρώ ότι και οι δύο υποκρίνονται...Γιατί ακριβώς δεν ξέρουν τι είναι, αλλά δεν έχουν το θάρρος να το παραδεχτούν. Τους ξεφεύγει η ισορροπία και προσπαθούν να την πετύχουν με εξαρτήσεις διαφόρων ειδών.
Ας δούμε το φαγητό...Οι μεν το θεωρούν απόλαυση, οι δε το θεωρούν μέσον για να αποκτήσουν καθαρό αυρικό πεδίο...

Αυτό το θεωρώ προσπάθεια για ισορροπία. ΄Οχι όμως ισορροπία.

Η ισορροπία δεν αρνιέται την ζωή.
΄Ισα ίσα που σε κάνει και ζεις τόσο έντονα και με ουσία, και όχι σαν φυτό με χιλιάδες "απαγορεύεται"...

Η διαφορά αυτής της ισορροπίας είναι ότι έχεις επεξεργαστεί τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τα βιώματα και ζεις με πληρότητα και όχι με στέρηση.

Η ζωή σου γίνεται δική σου και όχι των άλλων. Αυτή είναι η μοναδική διαφορά μεταξύ των δύο προαναφερόμενων καταστάσεων που εξιστορείς, Θοδωρή μου.

Η δυστυχία έρχεται όταν ακολουθεις πρότυπα του υλισμού, ή αντίθετα πρότυπα του πνευματισμού...

Η πληρότητα έρχεται όταν δεν ακολουθείς πρότυπα, αλλα ακολουθείς το πνεύμα μέσα στην ύλη. Ατόφιο και καθαρό, όσο ατόφια και καθαρή είναι η ύλη από την οποία αποτελείσαι εξωτερικά.

Η κάθε ανάσα σου μόνο τότε δεν περιέχει μιζέρια...που σε κάνει και αρρωσταίνεις. Η θεραπεία δυστυχώς δεν έχει να κάνει με το πόσο υγιές είναι το σώμα σου, αλλά πόσο υγιής είναι η ψυχή σου!!!

Και από εκεί ξεκινάς να βρεις την χρυσή ισορροπία μεταξύ του πνεύματος και της ύλης, χωρίς να βιάσεις το πρώτο και χωρίς να αγνοήσεις το δεύτερο...

[galazia_sfaira]

Και πρέπει να περάσω πολλά λούκια μέχρι να αισθανθώ καλά με τον εαυτό μου. Και όλο αυτό κάποια στιγμή με κουράζει.


Κάποια στιγμή, θα ξαναγυρίσω στον πνευματισμό. Θα σιχαθώ το υλικό, θα μου δημιουργεί αποστροφή και θα έρθω αντιμέτωπος με την ματαιότητά του.

Θοδωρή η αρμονία δεν εχει μητε κουραση μητε αποστροφή μητε παίζει πινγκ πονγκ ειτε με το σωμα μας ειτε με την ψυχη μας.
Η αρμονία εχει να κανει με επιλογή και φυσικά κανεις δεν λεει οτι έχιες να επιλεξεις ή το ενα ή το αλλο.Το αντιθετο νομιζω.....θελει να αγαπησεις αυτο που ειναι ο καθε άνθρωπος ,ψυχη και σωμα,και με τα δυ ομαζι να πορευτείς.

[Skapaneas]

Θεοδωρε μου θυμιζεις το εκκρεμες με οσα λες!

Εκτιμω την ειλικρινεια σου και την καθαροτητα με την οποια αποδιδεις τις κατα καιρους επιλογες σου.

Αλλά το εκκρεμες απο μονο του ειναι μονοτονο και κουραστικο

Και απορω πως το αντεχεις...

Πηγαινε - ελα συνεχεια...

Τι σου αφηνει αυτη η παλινδρομηση που γινεται μαλιστα εν πληρει επιγνωσει απο σενα...

Αναρωτιεμαι γιατι ενας ανθρωπος να επιλεγει κατι και μετα να φευγει σαν κυνηγημενος απο την επιλογη του διαλεγοντας το αντιθετο και μετα να επιστρεφει στην πρωτη και συνεχεια το ιδιο...

Ισως γιατι η ψυχη του τα θελει και τα δυο, γι' αυτο και δεν μπορει να αποφασισει

Και μοιραζει το χρονο του μια στο ενα και μια στο αλλο...

Το ιδανικο θα ηταν να τα εχει και τα δυο σε ενα

Κατι σαν να λεμε που να ονομαζεται Πνευματικος Υλισμος

Ετσι θα εχει ενα δρομο συγκεκριμενο να προχωρα συνεχως και να προοδευει και να μη παλατζαρει μπρος - πισω χωρις αποτελεσμα...