παιδάκια γλυκά, σας ευχαριστώ για όλα...όμως ας μην γίνει αυτό το τόπικ και το φόρουμ γενικότερα, ο ύμνος σε εμένα...δεν μου αρέσει καθόλου και δεν το λέω από ταπεινότητα, αλλά από αλήθεια...
Δεν είμαι δασκάλα, το έχω δηλώσει ξεκάθαρα...
Δεν ήταν αυτός ο πνευματικός μου στόχος και έτσι δεν τον αναγνωρίζω...
Ο πνευματικός μου στόχος ήταν ο θεός και αυτό το εκφράζεις μόνο όταν μπορέσεις να γίνεις ΄Ανθρωπος...
Αυτόν τον δρόμο μπορώ να δείξω μόνο...
΄Ολα αυτά που ειπώθηκαν παραπάνω για τους δασκάλους, με αφήνουν παντελώς αδιάφορη...
Γιατί διαχωρίζουν σημαντικά την ανθρώπινη φιλία...Και εγώ έχω φίλους και όχι μαθητές...
Δεν διδάσκω σημαντικές αλήθειες, γιατί αυτές είναι μόνο προσωπικές για τον καθένα και την Ψυχή του...
Η μόνη Αλήθεια που μπορώ να διδάξω είναι απλά η Ζωή μου...η Ζωή μας!
Πέρα από αυτό, τίποτα...
Και η πνευματική ενέργεια (που σημερα τυχαία ονομάστηκε ρέικι) είναι για μένα όλη η Ζωή μου...
Η ευγνωμοσύνη που νιώθουμε για κάθε τι ανθρώπινο, δεν πρέπει να μας βάζει στην διαδικασία να ευχαριστουμε για κάτι που είναι το χάρισμά όλων των ανθρώπων και απλά το έχουν ξεχάσει...αλλά να μας βάζει στην εσωτερική του αναζήτηση, μέσα στον Εαυτό μας...
Αυτός είναι ο στόχος, αυτός και ο σκοπός!
σας αγαπώ πολύ!
