Έχουμε κάνει μαραθώνιες συζητήσεις επί του θέματος Βάσω και την άποψή μου την ξέρεις. Δεν έχω μετακινηθεί ούτε στο ελάχιστο!
Αλλά θεωρώ πως πρέπει να έχουμε καθαρό νου και καρδιά ώστε να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι για να μην μας πιάσουν στον ύπνο μπας και γλιτώσουμε από τους πλαστούς μονοδρόμους.
Διότι αυτό γινόταν μέχρι τώρα. Βαυκαλιζόμασταν με εικόνες ευημερίας και νομίζαμε πως ήμαστε πλούσιοι. Αφήναμε τον πραγματικό μας πλούτο για τις επιδοτήσεις. Αγοράζαμε υπερτιμημένα προϊόντα, χωρίς να αναρωτιόμαστε "γιατί". Ακούγαμε για διαφθορά, μίζες, χρήματα που άλλαξαν χέρια, σκάνδαλα σε όλους τους θεσμούς και παραμέναμε απαθείς.
Συνεχίζαμε να εκλέγουμε τους διεφθαρμένους και να τους αφήνουμε να μας διαφθείρουν, με το φτιαχτό δίλημμα "μα ποιόν να ψηφίσω; Σάπμπως υπάρχει και κάποιος καλύτερος" Και συνεχίζαμε να φέρνουμε στο προσκήνιο τους χειρότερους. Τους πιο πεινασμένους.
Μη μπαίνεις στα σενάρια αυτά ...για χώρες όπως το Μεξικό μιλάς;
Όχι. Μιλάω για χώρες όπως η Αργεντινή, η Γουατεμάλα, η Βενεζουέλα, η Βραζιλία, το Περού, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Κίνα, η Ρωσία, η Ουκρανία, η Λευκορωσία, η Σερβία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Γαλλία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η Αίγυπτος, η Ινδία, η Ταύλάνδη, η Αϊτή, η Καμπότζη, η Βιρμανία... ο μισός πλανήτης και πλέον δηλαδή (και ξεχνάω πολλές και άλλες τις άφησα επίτηδες έξω -όπως την Β.Αμερική- γιατί τώρα αρχίζουν να το κατανοούν)
Η κάθε χώρα με τις ιδιαιτερότητές της φυσικά. Αλλά αν το ψάξεις έχουν όλες ένα κοινό σημείο.
Δεν ήταν όλες, πάντα φτωχές. Κάποτε ευημερούσαν. Ανατρέχοντας στο παρελθόν τους, βλέπεις πως κάποια στιγμή, με διαφορετικές αφορμές, ξεκίνησε ο κατήφορος. Πάντα όμως έπαιξαν καταλυτικό ρόλο οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις που ασπάζονταν το νόμο της αγοράς και των μεγάλων εταιρειών.
Που στρέφονταν στο προσωπικό τους συμφέρον και όχι στο συμφέρον των πολιτών τους. Και όποιοι επιχείρησαν να το ανατρέψουν αυτό ή δολοφονήθηκαν ή εκδιώχθηκαν ή ανατράπηκαν (οι μόνοι που την έχουν γλιτώσει μέχρι στιγμής, είναι ο Τσάβες, ο Λούλα και ο Μοράλες και αυτό γιατί υπήρχαν από ό,τι φαίνεται άλλες προτεραιότητες...)
Ο Ελληνας μόλις δει πως κάποιος παει να βάλει χέρι στο δικό του κτήμα.Που το πήρε απο κληρονομία και με πολύ δουλειά απο τον πατέρα του παππού του κτλ...Θα γίνει θηρίο.
Δεν νομίζω να επιτραπεί ποτέ κατι τέτοιο απ τον Λαό.
Εδω στις ιδιωτικές επιχειρήσεις πάνε να βάλουν χέρι και βλέπεις τι γίνεται.
Τι να σου πω βρε Λεών... δεν ξέρω. Μερικές φορές αυτό το επιχείρημα, με στενοχωρεί όσο κι αν ξέρω πως είναι αληθινό, επειδή θα προτιμούσα και τότε πράγματι θα υπήρχε ελπίδα, ο κόσμος να έβγαινε στους δρόμους για να υπερασπίσει το κτήμα του διπλανού του και όχι μόνο το δικό του. Αν καταλάβαινε πως η φωτιά που καίει στο σπίτι του γείτονα, γρήγορα θα φτάσει και στο δικό του κι έβαζε ένα χεράκι, να την σβήσει.
Ακόμα δεν το έχω δει αυτό αλλά ελπίζω κι εγώ...
Όταν δω ιδιωτικούς υπαλλήλους να υπερασπίζονται το δικαίωμα τον δημοσίων, όταν δω νέους να βγαίνουν και να υπερασπίζονται τα δικαιώματα των γερόντων, όταν δω δημοσιογράφους να μην το βουλώνουν, όταν με εκβιαστικά μέσα κατάφεραν να σώσουν ό,τι σώζεται για την πάρτη τους, όταν δω δικαστικούς να ανοίγουν τις φυλακές σε πολίτες υπεράνω του νόμου, όταν θα δω γιατρούς να υπερασπίζονται το δημόσιο σύστημα υγείας και τους ασθενείς τους, όταν τους δω όλους μαζί στο δρόμο, ενωμένους όχι ο καθένας για το μαγαζάκι του, τότε θα είμαι σίγουρη πως το φως άρχισε πάλι να λάμπει.
Μέχρι τότε, θα προετοιμάζομαι για τις βαρυχειμωνιές...
