Ο φόβος της ελευθερίας...

[Λιζούλα]

Πάλη? Με την αράχνη? Ω, αγαπημένη μου ψυχή, δεν είχα ούτε καν εσένα μαζί μου…

[ΙΩΑΝΝΑ]

και λέει η περικοκλάδα...


"...μα αυτά είναι τα όπλα που σου δίνω για να με πολεμήσεις...Να θέλεις διαρκώς και να λιώνεις μέσα σ' αυτήν την επιθυμία, χωρίς ποτέ να μπορέσεις να την ολοκληρώσεις! Γιατί δεν μπορείς να με ξεχάσεις, ούτε να με υπερβείς...Δεν κατάλαβες άνθρωπε, εγώ σου δίνω αυτά τα όπλα...αλλά να θυμάσαι, δεν στα δίνω για να με νικήσεις!!!"

Περικοκλάδα δεν μπορώ να σε ξεχάσω γιατί είμαι σίγουρη πως θα βρείς τρόπο να είσαι παρόν στην ζωή μου με τον έναν η τον άλλον τρόπο ,είσαι έξυπνη και τα δεσμά σου είναι ισχυρά ,μπορώ όμως να σε υπερβώ ,να σε πολεμίσω και μέρα με τη μέρα με τη βοήθεια του θεού και την δύναμη της θέλησης να σε νικήσω.
Μόνο η αγάπη είναι ανίκητη.

[Vasoula]

να σε πολεμίσω

"...χα! αυτό θέλω κι εγώ! να με πολεμήσεις! Γιατί μέσα σε αυτό που θα πολεμάς, ποτέ δεν θα νιώσεις Αγάπη!"

[ΙΩΑΝΝΑ]

Ωραία τηγανιά

[Λιζούλα]

Το μετέωρο βήμα...
Πόση αμφιβολία, αγωνία, πόσα μπερδεμένα συναισθήματα.., πόσα σκαμπανεβάσματα.
Πόσα εμπόδια ξεπροβάλουν. Με το που ξεπερνάς το ένα έρχεται το επόμενο και μετά κι άλλο, κι άλλο...και φαίνεται να μην έχει τελειωμό.
Και κυρίως αυτή η αίσθηση της ματαιότητας, αυτή η αίσθηση της απαξίωσης.
Καλώς την περικοκλάδα:
- "Τι νομίζεις ότι κάνεις; Νομίζεις ότι είναι τόσο απλό να με αγνοήσεις; Νομίζεις ότι θα καταφέρεις κάτι καλύτερο χωρίς εμένα;"
- "Μα με καθοδηγούσες τόσο καιρό και καταλήξαμε σε αδιέξοδο. Βρήκαμε σε τοίχο. Τι θέλεις να μου πεις ότι αυτό είναι όλο κι όλο; Δεν μπορώ να κάνω κάτι για να ξεφύγω από εδώ;"
- "Φυσικά και μπορείς να κάνεις ότι θέλεις, αλλά άκου με. Μην παίρνουν τα μυαλά σου αέρα. Δεν υπάρχει αδιέξοδο, δεν έχει να πας κάπου αλλού. Μάθε να ζεις εδώ, έτσι, με αυτά που έχεις, έτσι είναι η ζωή, δεν είσαι ο Θεός. Παραλογίζεσαι..."
- "Πάντα υπήρχε, μέσα μου, μια αίσθηση ότι αυτό που μου προβάλεις σαν ζωή είναι τόσο λίγο για μένα, ότι υπάρχει κάτι άλλο πιο ουσιαστικό. Κι όμως πάντα εσύ την έπνιγες. Κάπως αυτή η αίσθηση ζωντάνεψε, κάπως φωτίστηκε, κάπως δυνάμωσε, κάπως με πήρε από το χέρι και με οδηγεί."

Ψυχή μου μην αργείς να φανείς, προσπαθώ, πραγματικά προσπαθώ!

[Fotinoula]

να σε πολεμίσω

"...χα! αυτό θέλω κι εγώ! να με πολεμήσεις! Γιατί μέσα σε αυτό που θα πολεμάς, ποτέ δεν θα νιώσεις Αγάπη!"

μα ποτέ όμως, ειναι αληθεια

[Vasoula]

Πάντα υπήρχε, μέσα μου, μια αίσθηση ότι αυτό που μου προβάλεις σαν ζωή είναι τόσο λίγο για μένα, ότι υπάρχει κάτι άλλο πιο ουσιαστικό. Κι όμως πάντα εσύ την έπνιγες. Κάπως αυτή η αίσθηση ζωντάνεψε, κάπως φωτίστηκε, κάπως δυνάμωσε, κάπως με πήρε από το χέρι και με οδηγεί."

Λιζάκι...για σένα!



΄Ηρθα Μεγάλε Ιερέα να σου παραδώσω τα κλειδιά.
Πόσα είναι δεν ξέρω, σίγουρα περισσότερα από ότι μου εμπιστεύθηκες…

Γιατί κι εσύ το ξέρεις, ότι ο ναός δεν έχει μόνο τις ορατές πόρτες.
Αυτές τις αόρατες που τις ανοίγεις με κλειδιά που δεν μου έδωσες, τις άνοιξα με αίμα. Κράτησε τα όλα, δεν μου χρειάζονται πια, όμως θα κρατήσεις μαζί με αυτά και την αγάπη μου, για την αγαπημένη μου ψυχή…

Στο δρόμο που ερχόμουν για να Σε συναντήσω, Μεγάλε Ιερέα, βρέθηκα σε ένα θάλαμο, που δεν είχε αέρα. ΄Ενιωσα ασφυξία, αλλά η πνοή σου μου έδωσε ανάσα. Μέσα σ’ αυτόν ήταν πλοκάμια που προσπαθούσαν να με αγγίξουν. Είδα όλες τους τις διεκδικήσεις και βρέθηκα στο σημείο να θέλω να τους δώσω όλα τα κλειδιά και να γυρίσω πίσω…Εσύ το ξέρεις…΄Όμως μέσα σ’ αυτόν τον θάλαμο ήταν και η αγαπημένη μου ψυχή. ΄Ενιωσα ότι ήθελε να είναι εκεί. Και ήταν για μένα.

Μου άπλωσε το χέρι και μαλακά με οδήγησε μέσα στα πλοκάμια. Και τι περίεργο…Ενώ με ακουμπούσαν, δεν μπορούσαν να με αγγίξουν. ΄Οσο προχωρούσαμε, αυτά κουνιόντουσαν όλο και πιο δυναμικά. Και όσο πιο έντονη κίνηση έκαναν, τόσο πιο αέρινη γινόμουν και πέρναγα ανάμεσά τους.

Είναι «παγίδα» αυτή Μεγάλε Ιερέα…Δεν θα μπορέσουν εύκολα οι άνθρωποι να περάσουν από κει…Είναι πολλά…

«Γύρνα πίσω τότε…» μου είπες Μεγάλε Ιερέα…
«Και η αγαπημένη μου ψυχή?»

΄Εχεις σώμα? Τότε έχει κι αυτή σώμα…
΄Εχεις αγάπη? Τότε έχει κι αυτή αγάπη…
΄Εχεις αίμα? Τότε έχει κι αυτή αίμα…
Σκέψου πριν μου παραδώσεις τα κλειδιά…

Γύρισα πίσω αγαπημένη μου ψυχή…Τι νόημα έχει να παραδώσω τα κλειδιά στον Μεγάλο Ιερέα, κι εσύ να είσαι μέσα στον θάλαμο? Δεν θα μπορώ να σε βρω εκεί εύκολα, γιατί τα πλοκάμια χρειάζονται το σώμα μου, την αγάπη μου, το αίμα μου, για να σε βοηθήσουν να είσαι μαζί μου στην αιωνιότητα!

Αγαπημένη μου ψυχή, τα πλοκάμια δεν μπορούν να σε βλάψουν…Γιατί η αγάπη μου για σένα δεν έχει διεκδικήσεις, είναι μόνο φως!
Μπορείς λοιπόν να προχωρήσεις άφοβα…
Σαν αέρας που είναι απαλός και αγκαλιάζει ότι είναι συμπαγές…
Σαν φωτιά που είναι καυτή και διαπερνάει ότι είναι αέρινο.
Σαν νερό που είναι ευέλικτο και κυλάει αρμονικά με το αέρινο.
Σαν χώμα που είναι πυκνό και σταθεροποιεί ότι είναι αέρινο…

Η πατρίδα μας μπορεί να περιμένει…Το φως δεν έχει όρια, ούτε δεσμεύσεις. Είσαι φως και έτσι έρχεσαι σε μένα…Είμαι αγάπη και έτσι έρχομαι σε σένα…
Είναι καιρός πια να μην ζούμε με τις αναμνήσεις…
Απλά, ας ζήσουμε…

[Λιζούλα]

Βασούλα μου, είσαι το πρώτο κομμάτι από την πατρίδα, που καταφέρνω να γειώσω εδώ σ΄αυτή τη ζωή. Ελπίζω να το καταφέρω και με τα υπόλοιπα...Σ΄ευχαριστώ τόσο πολύ

Ας ζήσουμε λοιπόν...

[Emmaki]

Αυτο το μοιρασμα με την αραχνη.......ειναι τοσο συγκλονιστικο!!!!!!!!!!

Ειναι οι λεξεις....η ουσια.....τα παντα που με κανουν παντα να θυμαμαι πως να ανταπεξελθω οταν φοβαμαι...και πως να γεμιζω το ειναι μου με αγαπη και φως....

Βασω ποσο σε ευχαριστω......ειναι το πιο σημαντικο μου μαθημα καθε φορα που το διαβαζω....

Περικοκλαδα.....δεν σε διωχνω...ουτε σου επιτιθομαι...γιαυτο μην σηκωνεις οπλα....απεναντι μου στασου και κοιτα με...

Αν θες να με πολεμησεις καντο....εγω μονο αγαπη εχω μεσα μου πια...και να με λαβωσεις...δεν πονω...και να με σκοτωσεις..δεν πεθαινω....

Ειμαι αιωνια...δεν περιφερομαι...απλα οδηγουμαι εκει που ξερει η ψυχη μου...

Δεν ειμαι πολεμιστης ....ειμαι αυτο που δημιουργησε το θεικο σχεδιο για να υπαρξεις και εσυ....με τη βοηθεια μου χτιστηκες...σε γκρεμιζω...δεν σηκωνω κανενα "σπαθι" και οχι επειδη ειμαι δειλη οπως με αποκαλεις....αλλα γιατι η αγαπη δεν πολεμαει....

Δεν προσπαθω πια να σου αποδειξω τιποτα......ξερω ποια ειμαι!
Δωσε τις μαχες σου για να με φτασεις και οχι για να με φερεις πισω.....εγω σε αφηνω!!!

[Vasoula]

Βασούλα μου, είσαι το πρώτο κομμάτι από την πατρίδα, που καταφέρνω να γειώσω εδώ σ΄αυτή τη ζωή. Ελπίζω να το καταφέρω και με τα υπόλοιπα...Σ΄ευχαριστώ τόσο πολύ

Ας ζήσουμε λοιπόν...

Λιζάκι...ήξερα ότι αυτό που έγραψα σήμερα στην ομάδα μας είναι για όλους μας...

και το βάζω εδώ, γιατί αυτό που γειώνεις από εμένα, είνα αυτό που έχεις...δεν το έχασες ποτέ! Κανείς δεν χάνει ότι του ανήκει από τον θεό...



Αγάπη, αυτή είναι η γροθιά στο οτιδήποτε έχει χτιστεί μεταξύ ημών και του θεού...
Αυτό που σταματά τον χρόνο και εξαφανίζει τον χώρο από όλο μας το είναι, για να θυμηθούμε πως θα αποκαταστήσουμε το δίκτυο Αγάπης εντός μας και θα φέρουμε φως στο συλλογικό ασυνείδητο...

Είναι πολύ δυνατό το δίχτυ της αράχνης του κοσμικού κακού...πάρα πολύ δυνατό... και οι άνθρωποι πιάνονται σ' αυτό το δίχτυ και δεν μπορούν να λυτρωθούν από αυτό, παρά μόνο όταν καταλάβουν ότι το μόνο όπλο που έχουν είναι η Αγάπη...

Δεν υπάρχουν πατρίδες και έθνη μέσα μας...δεν υπάρχουν άνθρωποι κακοί και καλοί...
Υπάρχουν μόνό οι πιασμένοι στα δίχτυα του κοσμικού κακού και αυτοί που αγωνίζονται να τους ελευθερώσουν...
Αυτό είναι το θεϊκό σχέδιο και αυτό σημαίνει "υπηρέτης του φωτός"

Και μέσα σ' αυτό το θεϊκό σχέδιο, η καρδιά μου θα χτυπά πάντα στον ήχο του σύμπαντος και θα δίνει τον ρυθμό της Αγάπης, για να ακουστεί από όποιον έχει ώτα για να ακούσει...

Δεν πολεμάω πια, δεν έχω κανέναν λόγο...Ο Ιησούς είναι στην Γη και γι' αυτόν και μόνο τον λόγο τα όπλα σιωπούν και ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι η σιωπή της Αγάπης...

Αφουκράσου τον...

...και όσο προχωρά η εποχή, όσο η αναγκαιότητα της Αγάπης γίνεται άμεση και επιτακτική, ο θεός ποτέ δεν μας αφήνει μόνους...
Στέλνει πάντα κάποιον άγγελο κοντά μας για να μας κρατά το χέρι και να παίρνουμε δύναμη να συνεχίσουμε να θυμόμαστε ότι κι εμείς άγγελοι είμαστε...
Αναζήτησε τον δικό σου άγγελο, μόνο να ξέρεις ότι μπορεί να μην είναι έτσι όπως τον φαντάστηκες...Γιατί στον έρωτα αυτόν ο θεός δεν μπορεί να κάνει διακρίσεις...μόνο ο άνθρωπος μπορεί...
Μην αναζητάς το φως με προδιαγραφές φωτός, γιατί πολλές φορές, ίσως τις περισσότερες, η ύλη καλύπτει το φως των αγγέλων με την ζωή τους και τότε για να γίνουν ορατοί, χρειάζονται κάποιον να τους θυμίσει την κατεύθυνση και τον σκοπό τους...

όλα έχουν νόημα, αρκεί η επιθυμία μας, όλο μας το είναι να μην περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό μας σαν κέντρο του σύμπαντος, αλλά να μείνουμε με ταπεινότητα σ' αυτό που μπορούμε κάθε φορά να προσφέρουμε στους άλλους, μέσα από τον θεό...

[AMALIA]

Δεν πολεμάω πια, δεν έχω κανέναν λόγο...Ο Ιησούς είναι στην Γη και γι' αυτόν και μόνο τον λόγο τα όπλα σιωπούν και ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι η σιωπή της Αγάπης...

.....

Και τραγουδαει σε αγαπω και αγαπω και ολον τον κοσμο γιατι μεσα του υπαρχεις και ΕΣΥ...

[Fotinoula]

[Λιζούλα]

[ALEXOULA]

Είναι πολύ δυνατό το δίχτυ της αράχνης του κοσμικού κακού...πάρα πολύ δυνατό... και οι άνθρωποι πιάνονται σ' αυτό το δίχτυ και δεν μπορούν να λυτρωθούν από αυτό, παρά μόνο όταν καταλάβουν ότι το μόνο όπλο που έχουν είναι η Αγάπη...

Οι άνθρωποι κάνουν πως δεν βλέπουν την αράχνη που βρίσκεται στο πίσω μέρος ,
ενω στο μπροστά προβάλλει ένα αραχνοΰφαντο κατασκεύασμα με λεπτές διάφανες κλωστές , πολύ ελκυστικό και έτσι μπαίνουν σαυτό το δίχτυ γιατί νομίζουν ότι είναι ένα δίχτυ προφύλαξης και προστασίας και αφήνονται στην αρχή στις ψευδαισθήσεις τους .
Οταν όμως καταλάβουν που έχουν εγκλωβισθεί και προσπαθήσουν να βγουν και να απαλλαγούν χρησιμοποιώντας όπλα και αντίδραση , μπλέκονται και εγκλωβίζονται περισσότερο και περισσότερο όσο πολεμούν και αντιστέκονται.
Μόνο όσοι καταλάβουν ότι το μόνο όπλο που καίει το δίχτυ και το εξαφανίζει είναι η Αγάπη , μπορούν να σωθούν και να βοηθήσουν και τους άλλους που κρέμονται σαυτό!!!

όλα έχουν νόημα, αρκεί η επιθυμία μας, όλο μας το είναι να μην περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό μας σαν κέντρο του σύμπαντος, αλλά να μείνουμε με ταπεινότητα σ' αυτό που μπορούμε κάθε φορά να προσφέρουμε στους άλλους, μέσα από τον θεό...

[ΙΩΑΝΝΑ]

Σας είμαι ευγνώμων