Ο φόβος της ελευθερίας...

[Δωρουλα]

αγαπούλες!!!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Κορίτσια είστε υπέροχες

[Επισκέπτης]

[Vasoula]

από το σεμινάριο...

Γνωρίζοντας βαθύτερα ότι δεν είμαστε μόνο το σώμα μας, αρχίζουμε να εμβαθύνουμε στην ψυχή αρχικά και μετά σε ολόκληρη την πνευματική μας ύπαρξη...

Μας έμαθαν ότι το "πνευματικός" στην φυσική ζωή έχει όρους. Κανείς δεν μπορεί να αγγίξει το Θείο Πνεύμα, γιατί είναι αμαρτωλός.
΄Ετσι οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν ούτε καν να σκεφτούν ότι αν δεν είναι συμπονετικοί και ευσπλαχνικοί, χωρίς αμαρτίες, θα μπορέσουν ποτέ να "ομοιάσουν" στον Θεό!

Και εκεί γίνεται η μεγάλη μαζική πανανθρώπινη ύπνωση...

Εκεί πάνω βασίζεται όλη μας η εκπαίδευση, καθώς και η παραπέρα πορεία μας στον φυσικό κόσμο, με όλα τα δραματικά γεγονότα που όλες σας πια γνωρίζετε...

Κανείς δεν είπε ότι ο Ανθρωπος αμαρτάνει κυρίως κατά του Εαυτού του, όταν θεωρεί ότι είναι ένας μικρός ανθρωπάκος, με πάθη και μικρότητες, με φόβο και διαχωρισμό και ασεβεί κατά συρροή στους Κοσμικούς Νόμους που τον διέπουν.

Αυτοί οι Νόμοι είναι γραμμένοι μέσα μας. Αρχετυπικά!
Δεν χρειάζεται να μας τους ονομάσει κανείς και εμείς να τους ακολουθούμε κατά γράμμα.
Αυτή η προσπάθεια έγινε κατά τις περιόδους της Π.Διαθήκης, γιατί τότε οι άνθρωποι χρειάζονταν να ξεφύγουν από τα ένστικτα και το μόνο μέσον που θα μπορούσε να τους βοηθήσει ήταν οι Νόμοι του Θεού, σε γραφή...

Από τότε πέρασαν πολλές χιλιάδες χρόνια.

Μα ο άνθρωπος παρέμεινε στις γραφές και αγνόησε την Νόηση...
Και ήρθε ο Λόγος, σαν συνέπεια αυτού, για να μπορέσει το Θείο Πνεύμα να εκφραστεί...

Αυτός ο Λόγος είναι απλός, χαρούμενος, μεστός...Φροντίζει, αντί να απομονώνει, συγχωρεί αντί να κρίνει, εμπνέει, αντί να επιβάλλει...

Τόσο απλό είναι και το Θείο Πνεύμα. Εμπράκτως πια στην ζωή μας, μπορούμε να ξεχωρίσουμε αυτόν τον Λόγο και να τον κάνουμε δικό μας! Είναι εκεί και το μόνο που μας εμποδίζει να τον εκφράσουμε, είναι αυτά τα χιλιάδες χρόνια των γραφών...

Αυτά τα χρόνια που έκαναν προτερήματα την καλοσύνη, την ευσπλαχνία, την ομορφιά, μέσα από "εξειδικεύσεις", λες και ήταν κάτι που χρειαζόταν να αποκτήσουμε και δεν το είχαμε...
Λες και χρειαζόταν να εκπαιδευθούμε γι' αυτά, γιατί ήταν κάτι ξένο προς την φύση μας και έπρεπε να το μάθουμε από την αρχή.

Πόσο πιο απλό είναι να αφήσουμε την φύση μας να εκδηλωθεί σαν αυτό που είναι...Ακακη, ευσπλαχνική, όμορφη, ευγενική, γενναία, αγνή, ακέραια, ερευνητική, αληθινή, διαλλακτική, επινοητική...

Η διαφορά μας από έναν ΄Αγγελο (πνευματικό ον) είναι ότι εμείς έχουμε ελεύθερη βούληση, ώστε στον φυσικό κόσμο που ζούμε να μπορούμε να εκδηλώνουμε αβίαστα, μέσα από την πνευματική μας ουσία, τον Λόγο και την Πράξη, σε απόλυτη αρμονία με το Σύμπαν.

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Emmaki]

Πόσο πιο απλό είναι να αφήσουμε την φύση μας να εκδηλωθεί σαν αυτό που είναι...Ακακη, ευσπλαχνική, όμορφη, ευγενική, γενναία, αγνή, ακέραια, ερευνητική, αληθινή, διαλλακτική, επινοητική...

Η διαφορά μας από έναν ΄Αγγελο (πνευματικό ον) είναι ότι εμείς έχουμε ελεύθερη βούληση, ώστε στον φυσικό κόσμο που ζούμε να μπορούμε να εκδηλώνουμε αβίαστα, μέσα από την πνευματική μας ουσία, τον Λόγο και την Πράξη, σε απόλυτη αρμονία με το Σύμπαν.

Αααχ!!!

[Fotinoula]

[Δωρουλα]

[Vasoula]

πρέπει να το καταλάβετε, μέσα στα πιο βαθιά σας κύτταρα, ότι ο πόλεμος με την περικοκλάδα, αφορά μόνο τον θεό...

Χρειάζεται να λυτρωθούμε από τον αόριστο θεό, αυτόν τον θεό που περιγράφεται και ορίζεται και προτού πατήσουμε "delete" στον πιο βαθύ πυρήνα του ασυνείδητου μας, να κάνουμε απλή αντικατάσταση των αρχείων του, μέσα στην συνείδησή μας.

Το αόρατο, το ασυνείδητο και το αόριστο, είναι αυτά που μας κάνουν ευάλωτους στις αισθήσεις μας και δεν μπορούμε να πάρουμε τα "μάτια" μας από πάνω τους. Φοβάμαστε να βγουμε έξω άπό τον οριοθετημένο χώρο και χρόνο του ορατού, του συνειδητου και του ορισμένου...Γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να βρίσκουμε ή να θεωρούμε πως βρίσκουμε αποδείξεις τους μέσα στην ζωή μας, ενώ δεν καταλαβαίνουμε ότι αυτές οι αποδείξεις είναι ακριβώς αυτά που μας ασθενούν...μας φθείρουν, μας αποδιοργανώνουν από τον Εαυτό μας...



και λέει η περικοκλάδα...

Θέλεις να βρεις τον θεό...μα κοιτα, εκείνος στέκεται αδιάφορος στον πόνο σου, στην αγωνία σου, στην ζωή σου...Που είναι τόσα χρόνια? που είναι η δικαιοσύνη του και το έλεός του?
Δεν βλέπεις τους ανθρώπους που υποφέρουν? Ψέματα σου λένε, βρε κουτέ, τίποτα δεν υπάρχει πέρα από εμένα...
Σου δίνω όπλα να πολεμήσεις για το δίκιο σου...Κοίτα, ότι πιο τεχνολογικά σύγχρονο έχεις στα χέρια σου για να υποτάξεις τους αλλους...
Γίνε σημαντικός, δοξάσου...Εδώ είναι η ουσία! ΄Εχεις αποδειξεις πια ότι όποιος πολεμάει είναι ο νικητής...Αυτός που φέρνει τον κόσμο εκεί που θέλει...Σου έδωσα την επίκριση, για να μπορείς να είσαι το μεγαλείο μου. Εσύ ο μοναδικός μου αγαπημένος, ο ξεχωριστός, που θα μπορέσει να φτιάξει τον κόσμο στα μέτρα του. Γιατί αυτό είναι η ύλη...Βιάσου, δεν έχεις χρόνο!
Σου τα δίνω όλα, όσα θέλεις...και αν δεν τα παίρνεις και υποφέρεις, είναι γιατί ακόμα ελπίζεις ανόητε, ότι ο θεός θα σε συνδράμει...Κοίτα λοιπόν, αγαπημένε μου άνθρωπε, πως αγαπάει ο θεός και τι σου δίνει...Τίποτα...Και αυτό εσύ το λες ουσία? "delete", πάτα "delete" ανόητε, δεν βλέπεις που υποφέρεις από αυτήν την ανούσια αγάπη?

[Δωρουλα]

Θέλεις να βρεις τον θεό...μα κοιτα, εκείνος στέκεται αδιάφορος στον πόνο σου, στην αγωνία σου, στην ζωή σου...Που είναι τόσα χρόνια? που είναι η δικαιοσύνη του και το έλεός του?

Σου τα δίνω όλα, όσα θέλεις...και αν δεν τα παίρνεις και υποφέρεις, είναι γιατί ακόμα ελπίζεις ανόητε, ότι ο θεός θα σε συνδράμει...Κοίτα λοιπόν, αγαπημένε μου άνθρωπε, πως αγαπάει ο θεός και τι σου δίνει...Τίποτα...Και αυτό εσύ το λες ουσία?

δεν βλέπεις που υποφέρεις από αυτήν την ανούσια αγάπη?

Ψυχή μου σε πλήγωσα βαθειά!!φώναζες απο τον πόνο που εγώ σου προξενούσα και δεν σε άφηνα να εκδηλωθείς!!

Σε πρόδωσα πολλές φορές και μετά έριχνα τις ευθύνες σε ένα θεό έξω απο εμένα για τις δυσκολίες που έρχονταν στη ζωή μου, γιατί δεν ήθελα να αναλάβω την ευθύνη των επιλογών μου!!και πως να την αναλάβω άλλωστε!!ήξερα με ποια κριτίρια επέλεγα???γνώριζα άν αυτά που ήθελα ήταν τα δικά μου "θέλω" ή μήπως ήταν τελικά οι επιταγές των κοινωνικών και των οικογενειακών μου προτύπων!!

τώρα όμως τα πρότυπα που μου προβάλει η περικοκλάδα, μου είναι οικεία!! η καραμέλα που πιπιλάει γνώριμη αρκετά!!όσο βαδίζω το δρόμο προς το θεό της καρδιάς μου επιλέγω πλέον με γνώμονα τα "θέλω" σου ψυχή μου και κάθε φορά οι επιλογές μου όσο πιο συνειδητές είναι, τόσο πιο δυνατή με κάνουν για να προχωράω στο Δρόμο και να βρίσκω τη δική μου Αλήθεια!!την Αλήθεια της καρδιάς μου!!

[Danielli]

και λέει η περικοκλάδα...

Θέλεις να βρεις τον θεό...μα κοιτα, εκείνος στέκεται αδιάφορος στον πόνο σου, στην αγωνία σου, στην ζωή σου...Που είναι τόσα χρόνια? που είναι η δικαιοσύνη του και το έλεός του?
Δεν βλέπεις τους ανθρώπους που υποφέρουν? Ψέματα σου λένε, βρε κουτέ, τίποτα δεν υπάρχει πέρα από εμένα...
Σου δίνω όπλα να πολεμήσεις για το δίκιο σου...Κοίτα, ότι πιο τεχνολογικά σύγχρονο έχεις στα χέρια σου για να υποτάξεις τους αλλους...
Γίνε σημαντικός, δοξάσου...Εδώ είναι η ουσία! ΄Εχεις αποδειξεις πια ότι όποιος πολεμάει είναι ο νικητής...Αυτός που φέρνει τον κόσμο εκεί που θέλει...Σου έδωσα την επίκριση, για να μπορείς να είσαι το μεγαλείο μου. Εσύ ο μοναδικός μου αγαπημένος, ο ξεχωριστός, που θα μπορέσει να φτιάξει τον κόσμο στα μέτρα του. Γιατί αυτό είναι η ύλη...Βιάσου, δεν έχεις χρόνο!
Σου τα δίνω όλα, όσα θέλεις...και αν δεν τα παίρνεις και υποφέρεις, είναι γιατί ακόμα ελπίζεις ανόητε, ότι ο θεός θα σε συνδράμει...Κοίτα λοιπόν, αγαπημένε μου άνθρωπε, πως αγαπάει ο θεός και τι σου δίνει...Τίποτα...Και αυτό εσύ το λες ουσία? "delete", πάτα "delete" ανόητε, δεν βλέπεις που υποφέρεις από αυτήν την ανούσια αγάπη?

Δεν νομιζω οτι ακουγα μέσα μου τίποτε άλλο εκτος από τα παραπάνω....

Λατρευει την επίκριση και τη σύγκριση... κι αν πας να γλυτωσεις απ΄το ένα πέφτεις στο άλλο.

Η "ανουσια αγάπη" είναι ο μεγαλύτερος της εχθρος.
"Ειμαι αυτο που είμαι..." ούτε "πιο" ούτε "λιγοτερο"....

Και πάλι.... Πως μπορώ να διατηρησω την εικονα μου αν δεν την συγκρίνω? αν δεν την χαρακτηρίσω?

Μονο μέσα στη σιωπή μπορω να αυτο-αποχαρακτηριστώ...
Γιατι μονο τότε μένει η περικοκλάδα με το Θεο της, και ακομα και αν φαινεται ότι επικρατει αυτη, η υφή και η ύλη της αραιώνει, η φωνη της γινεται πιο αδύναμη ! Χρειαζεται θέληση και επιμονή ....

[AMALIA]

και λέει η περικοκλάδα...

Θέλεις να βρεις τον θεό...μα κοιτα, εκείνος στέκεται αδιάφορος στον πόνο σου, στην αγωνία σου, στην ζωή σου...Που είναι τόσα χρόνια? που είναι η δικαιοσύνη του και το έλεός του?
Δεν βλέπεις τους ανθρώπους που υποφέρουν? Ψέματα σου λένε, βρε κουτέ, τίποτα δεν υπάρχει πέρα από εμένα...
-

Περικοκλαδα μου αγαπημενη με τα παραπανω λογια σου και αλλα πολλα για το Θεο που με κοιταει απο ψηλα και ειναι τιμωρος με ταισες πολλα χρονια και με εκανες να χανω την διαδρομη να τον συναντησω... Επλεκες ιστους σε ολο μου το ειναι και εγω αβουλα αφηνωμουν σε εσενα...
Ομως ηθελα να ζησω και μεσα μου μια φωνη σιγανη μου φωναζε να ακολουθησω την ψυχη μου..
Να ακολουθησω τον δρομο της καρδιας μου!!!
Την ακουσα και οσο και να φωναζες εσυ καθε μερα εκανα βηματακια να ξεμπλεχτω απο τον ιστο σου...
Προσευχομουν με δυναμη επιμονη και πιστη και οσο και να ποναγα δεν τα παραταγα...
Και ετσι εχασες την δυναμη σου και ενιωσια τον θεο της καρδιας μου...
Το ενιωσια να μου χαμογελα και να με καλει , τον ενιωσια να ενωνεται και με αλλους συνοιδοιπορους στην ιδια διαδρομη..
Τον ειδα στα ματια τους, στα χαμογελα τους , στα δακρυα που ενωθηκαν με τα δικα μου στα χερια που απλωθηκαν να με αγκαλιασουν οταν με εριχνες στα υπογεια...

Τωρα καθε φορα που εμφανιζεσαι σε ξερω και με Αγαπη και Σοφια σου μιλω και τοτε χανεις την δυναμη σου απο επανω μου...

[Λιζούλα]

Αγαπημένη μου δίκιο έχεις και εσύ. Τόσο καιρό τα κατάφερνες μια χαρά με μένα, με είχες στο χέρι. Και ξαφνικά μπήκε κι άλλος στο παιχνίδι και έχασες τα πρωτεία. Τι τα θέλεις; "Το μόνο σταθερό πράγμα στη ζωή είναι η αλλαγή". Ακόμα προσπαθώ να αφομοιώσω το νόημα αυτής της πρότασης παρ' όλο που το δουλεύω καιρό. Όπως και να 'χει, περικοκλάδα μου, την ουσία της την ζούμε και οι δυό μας. ;)
Δεν είναι, περικοκλάδα μου ότι δεν σ' ακούω . Ίσα-ίσα που τριβελίζεις το μυαλό μου με τα επιχειρήματά σου, αλλά αυτά είναι που ακολουθούσα τόσο καιρό και με αποδιοργάνωσαν τελείως και κάποια στιγμή βρέθηκα εντελώς ξεκρέμαστη. Και τότε εσύ δεν έκανες τίποτα για να αιστανθώ καλύτερα, το αντίθετο θα έλεγα. Και αυτό ήταν το λάθος σου. Μέσα στο κενό άρχισα να ψάχνω. Έζησα μέσα στο κενό. Τότε βρήκε επιτέλους χώρο και άνθισε ο σπόρος της "ουσίας" που κουβαλούσα μέσα μου. Είδα το άνθος και κάτι μου θύμησε από το μεγαλείο του Ανθρώπου, από τις θεϊκές δυνάμεις του, από την αίσθηση της αγάπης την ξεχασμένη, που καμμία σχέση δεν είχε με την αγάπη που μου είχες διδάξει τόσα χρόνια.

Φυσικά δεν έχω τελειώσει με σένα. Αλλά τώρα πια έχω καταλάβει ότι εσύ και εγώ δεν είμαστε το ίδιο πράγμα. Εχω καταλάβει ότι πρέπει να σε λαμβάνω υπόψη μου για να μην θεριεύεις και γεμίζεις με τον ίσκιο σου την ψυχή μου. Την νιώθω να το φωνάζει, χρειάζεται φως.
Τί λες; Τί είναι η ψυχή;
Είναι ένα άνοιγμα σε έναν κόσμο που φοβόμουν μέχρι τώρα να αιστανθώ.

[Αμαλία]

Είμαι μια ψυχή που μαζεύει εμπειρίες στον φυσικό κόσμο, για να εξελιχθεί...
Είμαι φτιαγμένη απο Αγάπη, αλλά αυτό δεν μπορούσα να το δω ποτέ..
Σιγά σιγά αρχίζω να βλέπω καθαρά..
Αρχίζω να σέβομαι τον Εαυτό μου..

Αφήνω πίσω τα πάντα εκτός απο την Αγάπη.. Αφήνω πίσω όσα μου μάθανε.. Όσα νόμιζα οτι ήμουν...
Κρατάω όμως την εμπειρία μου.. κυρίως αυτήν που απαξίωνα και κατηγορούσα τον εαυτό μου για την αδυναμία μου να αλλάξω πορεία..

«που θα πας χωρίς την αγάπη που σου έδωσα? Μέσα στις βαλίτσες είναι το δαχτυλίδι που σου χάρισα όταν σε νυμφεύτηκα, ω εσύ αγαπημένο πλάσμα...Σου έδωσα δύναμη να εξουσιάσεις τον κόσμο σου και μέσα για να το επιτύχεις.
Εκεί που πας δεν θα έχεις καμία δύναμη, θα είσαι όλα μέσα στο τίποτα…
Μαζί μπορούμε να δημιουργήσουμε την ζωή που ονειρεύτηκες. Να μην είσαι τίποτα και να τα έχεις όλα στα πόδια σου. Κοίτα το σώμα σου, ω αγαπημένο πλάσμα, εγώ μόνο μπορώ να το κάνω ζωντανό…Σου χάρισα τις αισθήσεις για να απολαύσεις και έβαλα στα μάτια σου εικόνες που δεν θα είχες δει ποτέ στην ζωή σου…Μια λέξη σου μόνο και θα σε υπηρετήσει η Γη…Γι’ αυτό είμαι εγώ εδώ…για να θέσω στην διάθεσή σου όλες της τις δυνάμεις. Σου έμαθα να μάχεσαι και να μαχαιρώνεις…να εξαφανίζεις ότι σε ενοχλεί και να κάνεις τον κόσμο έτσι όπως θέλεις. Σου έμαθα να κερδίζεις παραχωρώντας τον πόνο στους άλλους, γιατί εσύ πρέπει να είσαι νικητής. Σου έμαθα πώς να κερδίζεις όσα υπάρχουν. Αγάπη μοναδική σου έδωσα και δεν σου απαγόρευσα τίποτα. Σου στερέωσα το έδαφος κάτω από τα πόδια σου και πάνω του έβαλα όσα σε κάνουν ευτυχισμένο. Κοίτα τα οικοδομήματά μου? Είναι σταθερά χτισμένα πάνω στο όνειρό σου και μπορείς να τα χρησιμοποιείς και να τα ελέγχεις. ΄Όλα τα πλούτη των αισθήσεων τα έθεσα στην διάθεσή σου, για να νιώσεις τον έρωτα μου για σένα…Μαζί μου μπορείς να κάνεις ότι θέλεις…»

Η αγάπη που μου έδωσες δεν ήταν αγνή.. περιείχε μόνο εξάρτηση μέσα..
Το δαχτυλίδι που μου έδωσες με κρατούσε στα δεσμά σου..
Δεν θέλω να εξουσιάζω τον κόσμο..
Η ζωή που κάποτε ονειρεύτηκα δεν είναι ίδια με αυτήν που τώρα ποθώ..

"Θεε μου... δεν θέλω παρα να σε δοξάζω μέσα απο την Ζωή μου..."

Ποιοί είναι οι φόβοι σας?

Να μείνω μόνη...
Και έτσι διαρκώς βρίσκω τρόπους για να έχω παρέα.. ακόμα και "εικονική"..
Όμως πια έχω κάτι που παλιά δεν ήξερα καν τι σημαίνει...
και αυτό είναι η ΠΙΣΤΗ! που θα με βοηθήσει να ξεπεράσω τους φόβους μου...

Θέλεις να βρεις τον θεό...μα κοιτα, εκείνος στέκεται αδιάφορος στον πόνο σου, στην αγωνία σου, στην ζωή σου...Που είναι τόσα χρόνια? που είναι η δικαιοσύνη του και το έλεός του?
Δεν βλέπεις τους ανθρώπους που υποφέρουν? Ψέματα σου λένε, βρε κουτέ, τίποτα δεν υπάρχει πέρα από εμένα...
Σου δίνω όπλα να πολεμήσεις για το δίκιο σου...Κοίτα, ότι πιο τεχνολογικά σύγχρονο έχεις στα χέρια σου για να υποτάξεις τους αλλους...
Γίνε σημαντικός, δοξάσου...Εδώ είναι η ουσία! ΄Εχεις αποδειξεις πια ότι όποιος πολεμάει είναι ο νικητής...Αυτός που φέρνει τον κόσμο εκεί που θέλει...Σου έδωσα την επίκριση, για να μπορείς να είσαι το μεγαλείο μου. Εσύ ο μοναδικός μου αγαπημένος, ο ξεχωριστός, που θα μπορέσει να φτιάξει τον κόσμο στα μέτρα του. Γιατί αυτό είναι η ύλη...Βιάσου, δεν έχεις χρόνο!
Σου τα δίνω όλα, όσα θέλεις...και αν δεν τα παίρνεις και υποφέρεις, είναι γιατί ακόμα ελπίζεις ανόητε, ότι ο θεός θα σε συνδράμει...Κοίτα λοιπόν, αγαπημένε μου άνθρωπε, πως αγαπάει ο θεός και τι σου δίνει...Τίποτα...Και αυτό εσύ το λες ουσία? "delete", πάτα "delete" ανόητε, δεν βλέπεις που υποφέρεις από αυτήν την ανούσια αγάπη?

Μα ποτέ μου μέχρι τώρα δεν ήθελα να τον βρω...
Ο πόνος υπάρχει για κάποιο λόγο.. παλιά δεν τον αξιολογούσα, έλεγα "έτσι είναι η ζωή".. τώρα όμως ψάχνω τις πραγματικές του αιτίες... και ο Θεός είναι εκεί για να με βοηθήσει...

[Vasoula]

ω Αμαλάκι, ούτε που μπορώ να σου πω τι νιώθω...