Κοριτσάκι, όταν δεν κρύβεις την ανοησία σου και την ματαιοδοξία σου πίσω από τάχα "πνευματικούς" τίτλους, τότε το μόνό που μπορείς να δώσεις στους ανθρώπους είναι μόνο Αγάπη...
Τα ξέρω αυτά που λες...τα νιώθω σαν βέλη να τρυπάνε την καρδιά των ανθρώπων και να την αδειάζουν ακόμα πιο πολύ από την ουσία της! Τους στραγγίζουν και τους αφήνουν εκτεθειμένους στον φόβο...
Κάποια στιγμή το ρέικι θα μοιράζεται σαν την ασπιρίνη...να μου το θυμηθείτε...
και τότε θα ξέρω...ότι το μαζικό βρήκε πάλι τρόπο να τρυπώσει και να ματαιώσει την πνευματικότητα του ανθρώπου...
Θα είναι και το τέλος! Για μένα τουλάχιστον!
Χαιρετίσματα στέλνω σ' αυτήν την δασκάλα...Και ευχή να βρει τον θεό με ταπεινότητα...Γιατί από αυτήν πάσχουν οι άνθρωποι...
