Ο φόβος της ελευθερίας...

[Λεών]

Θέλουμε να 'μαστε ελεύθεροι....αλλά.....


Φοβόμαστε,τι είναι αυτό που μας κάνει να φοβόμαστε την
δική μας ελευθερία;

Τα λόγια του κόσμου,η αντίδρασή τους...;;

Εχουμε κολλήσει στα στερεότυπα..και δεν σηκώνουμε κεφάλι..
και αυτό δειλά δειλά..

Είμαστε φυλακισμένοι,με δικαστή εμάς εισαγγελέα εμάς...
και έναν συνήγορο που πάλι είμαστε εμείς...

Μας δικάζουμε για ισόβια και προχωράμε ,άντε να βγούμε καμιά βόλτα
στην αυλή μας που και αυτήν την περιορίσαμε γιατί βάλαμε τοίχο..

Αντε να ανοίξουμε και το παραθυράκι μας να παίρνουμε λίγο αέρα
ελευθερίας..


Δεν καταλαβαίνω,γιατι το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας,μας βολεύει
ο φόβος;;
Αφού θέλουμε να μαστε ελεύθεροι...τι είναι αυτό που μας κρατάει
καρφωμένους στην γή,και δεν ανοίγουμε τα φτερά μας;

Η δικιά μας μάχη...
http://www.youtube.com/watch?v=y2nlvjD9 ... re=related

[Vasoula]

το ξέρεις αυτό που λέει..."και τώρα τι θα απογίνουμε χωρίς βαρβάρους"?

Ελευθερία, άντε να βρεις τον ορισμό της...

όχι τον φιλοσοφικό ορισμό...αυτόν τον ξέρουμε απ'έξω και ανακατωτά...

τον προσωπικό ορισμό χρειάζεται να βρούμε...η εμπειρία της ζωής είναι προσωπική υπόθεση τελικά.
Εμείς τα μπλέξαμε...την φιλοσοφία με την ηθική...την ζωή, με το όνειρο...

Φοβόμαστε τα στερεότυπα…
Μια κουβέντα είναι αυτό!

Νιώθω ότι περισσότερο φοβούνται οι άνθρωποι όταν δεν έχουν στερεότυπα…
Γιατί χωρίς στερεότυπα δεν ξέρεις που να τοποθετήσεις τον εαυτό σου.

Ο άνθρωπος χρειάζεται τις «ταμπέλες» που προσδιορίζουν ποιος είναι και τα στερεότυπα κάνουν ακριβώς αυτήν την δουλειά.
Βάζουν τις ταμπέλες για να μπορέσουμε να έχουμε άποψη για το ποιος είμαστε, για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε «ταυτότητα» μέσα στον χρόνο και το χώρο του φυσικού κόσμου.

Αποσυνδεδεμένοι οι άνθρωποι από τον θεό, χρειάζονται νόμους που θα τους κρατούν σε όρια και στερεότυπα που θα περιορίζουν το πνεύμα τους μέσα στο προσωπικό εγώ. Και μέχρι εδώ είμαστε καλά…
Η προσωπικότητα χτίζεται μέσα στην κοινωνία από την εμπειρία του νέου ανθρώπου.
΄Ολοι οι άνθρωποι χρειάζονται την εμπειρία για να εξελιχτούν και αυτό μόνο με ένα προσωπικό εγώ θα μπορούσαν να το κάνουν, μια και η Ψυχή μας είναι αδύναμη στην ύλη, δεν έχει τρόπο να εξελιχτεί παρά μόνο μέσα από τον προσωπικό της «χαρακτήρα»…

Η Ψυχή μας δεν έχει στερεότυπα, δεν έχει ηλικία, συγγένειες, προτιμήσεις, δεν έχει χρόνο, χώρο και κοινωνική μόρφωση…είναι (κατά την δική μας ορολογία) ελεύθερη να βιώσει όπως θέλει την υλική της εμπειρία, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα του φυσικού κόσμου για να το καταφέρει…΄Ετσι είναι το πιο λογικό, να αποσυνδεθεί από το Πνεύμα της και να ταυτιστεί με το προσωπικό εγώ της.
Η κάθοδος στην ύλη όμως έχει και άνοδο…και εκεί βρίσκεται το πρόβλημα…

Γιατί είναι δύσκολη η ανηφόρα…

΄Όλα αυτά που της προσέφερε το προσωπικό εγώ της, χρειάζεται πια να τα εκμεταλλευτεί, αφήνοντάς τα πίσω και έτσι, χωρίς το «βάρος» τους να πατήσει με την Θέλησή της και την Δύναμή της στον ανηφορικό Δρόμο της Ανόδου…

Κουβαλώντας τα όλα αυτά, δεν αντέχει την ανηφόρα η Ψυχή μας
Αντε να κάνει δυο τρία βήματα…σε έναν μακρύ Δρόμο Επιστροφής…

Και γυρνάει πίσω αποκαμωμένη…κουβαλώντας την προσωπική φυλακή της!

Η ελευθερία της Ψυχής δεν έχει σχέση με την ελευθερία που αναζητάει το προσωπικό εγώ μέσα στην κοινωνία Τα ιδανικά που αναπτύσσει ο φυσικός άνθρωπος δεν είναι παρά αντικατοπτρισμοί του Πνεύματος, γι’ αυτό αιώνες τώρα οι άνθρωποι πολεμούν για την ελευθερία τους, για να έρθει η ιστορία να τους διαψεύσει…

Πολεμούν για την ελευθερία και για την πατρίδα και για τα ιδανικά και για μια καλύτερη ζωή και αντί αυτό να είναι το μέσον της εξέλιξης της Ψυχής, γίνεται αυτοσκοπός!
Γιατί δεν ξέρουν, δεν μπορούν να ζήσουν με εσωτερική ελευθερία, αυτή προϋποθέτει Θάρρος και Αντοχή και κυρίως Αγάπη για τον φυσικό κόσμο…
Και αυτά δεν είναι αντικατοπτρισμοί του Πνεύματος, αλλά το ίδιο το Πνεύμα που επεμβαίνει πια στην Ζωή τους και την ανα-δημιουργεί…

Μόνοι μας επικρίνουμε την εμπειρία μας…και αγνοούμε ότι το πιο πολύτιμο πράγμα στην φυσική ζωή μας, είναι ακριβώς αυτή η εμπειρία…Κάναμε αυτοσκοπό την «περικοκλάδα» της φυσικής ζωής και αγνοήσαμε την ουσία της.

Και η «περικοκλάδα» λέει… «είσαι ο/η…» και εκεί αρχίζουν όλα…

Η ουσία όμως λέει… «σ’αγαπώ» και εκεί τελειώνουν όλα…

[Emmaki]

Και η «περικοκλάδα» λέει… «είσαι ο/η…» και εκεί αρχίζουν όλα…

Η ουσία όμως λέει… «σ’αγαπώ» και εκεί τελειώνουν όλα…

Βασω.....

Στον ανθρωπο που χαριζουν την Ελευθερια, την "φτυνει" πισω ...και αναζητα συνεχως τη φυλακη που θα τον κανει να νιωσει οτι καποιος τον χειριζεται και τον τρομοκρατει....

Μπορει οι ανθρωποι να κλαιγονται για την ελευθερια και να την αναζητουν απεγνωσμενα....το θεμα ειναι οτι δεν ειναι ετοιμοι να τη νιωσουν και να τη στηριξουν μεσα τους....φοβουνται να νιωσουν απεξαρτοποιημενοι...νιωθουν να χανουν το ρολο του θυματος που ειναι τοσο διαδεδομενος στον κοσμο μας, σαν η"μασκα" της συμπονοιας !!!!

Τι αγαπη....τι ελευθερια ....τι να νιωσουν οι ανθρωποι που στα κυτταρα τους ειναι φυλακισμενοι απο τα προτυπα και τα στερεοτυπα που μια θρησκεια...ή ενας "ΘΕΟΣ", ετσι οπως τον εκαναν οι ανθρωποι , δημιουργησαν αυτες τις μορφες φοβου, ρατσισμου, χειρισμου...?

[Vasoula]

ας απαντήσουμε λοιπόν στην ερώτηση της περικοκλάδας:


-"είσαι ο/η...?"

"είμαι η Αγάπη"

και όταν θα νιώσουμε την ουσία να μας λέει "σαγαπώ" να αφήσουμε την καρδιά ανοιχτή για να το λάβει...

μόνο έτσι "σωζώμαστε"....

[Emmaki]

[AMALIA]

[Annoula]

[Vasoula]

την έχετε κορίτσια την απάντηση?

είστε έτοιμες να την πείτε?

[Emmaki]

Ειμαι η εμπνευση του Θεου...

Και οταν θα νιωσω την ουσια να μου λεει "σε αγαπω", το κεντρο της καρδιας θα ειναι ηδη ανοιχτο για να νιωσω, να εμπιστευτω...να αγαπησω με ολο μου το ειναι.....γιατι μονο ετσι σωζομαστε!!!!!!

[AMALIA]

Ειμαι και εγω ενα παιδι του Θεου...
Και καθε μερα προσευχομαι και εργαζομαι να βαδιζω στο μοναπατι της ζωης με ολες τις θεικες αρετες:

ΘΑΡΡΟΣ
ΔΥΝΑΜΗ
ΘΕΛΗΣΗ
ΠΙΣΤΗ
ΟΜΟΡΦΙΑ
ΦΑΝΤΑΣΙΑ
ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΧΑΡΑ
ΣΥΜΠΟΝΙΑ
ΑΓΝΟΤΗΤΑ
ΑΓΑΠΗ

Γιατι μονο με τις θεικες αρετες ... γιατι μονο ετσι σωζομαστε...!!!

[Vasoula]

α, βρε αγαπημένα πλάσματα...

[Δωρουλα]

Τα κύταρά μου αφυπνίζονται στην δόνηση της Αγάπης, στη Θεϊκή μου Φύση, θυμάμαι την αληθινή μου καταγωγή!!!

Το Φως του πνεύματος εισχωρεί όλο και πιο βαθειά και ενώνεται μαζί μου!!βαδίζω στο δρόμο του θεού της καρδιάς μου και κάθε μέρα η απόσταση είναι όλο και πιο μικρή!!

γιατί έτσι μόνο σωζόμαστε.......!!!

[VasilisM]

Πράγματι..

[Vasoula]

κανονίστε τώρα...και δεν έχω χαρτομάντηλα...

[Vasoula]

πόσο θα ήθελα να ακούσω όλων τις απαντήσεις...