...
Προχωρουσα σε ενα φωτεινο μονοπατι στο δασος...
Αισθανομουν το φωτεινο οξυγονο να δυεισδυει σε ολα μου τα κυτταρα...εβλεπα το καταπρασινο χρωμα των φυλων...ακουγα το ελαφρυ αερακι να χαιδευει τα φυλλα....μυριζα το υγρο χωμα της μητερας Γης.....
Καθως περπατουσα, σταματησα μπροστα σε μια λιμνη...
Κοιταξα την αντανακλαση μου και εσκυψα να την ακουμπησω...ειδα τον εαυτο μου να χαμογελα και να μου απλωνει το χερι.....μου ειπε να μη φοβηθω και να την ακολουθησω...
Βουτηξα τα ποδια μου στο δροσερο νερο και προχωρησα πιο βαθια....ο ουρανος σκοτεινιασε...η λιμνη παγωσε και ενα βαθυ σκοταδι απλωθηκε ολογυρα μου....
Εμεινα ακινητη ...φοβος με ειχε πλυμμυρισει ...το κορμι μου το ελουζε κρυος ιδρωτας...η καρδια μου χτυπουσε δυνατα....που αισθανομουν τους χτυπους της μεχρι τα ακρα μου...
Γιατι Θεε Μου; κοιταξα ψηλα στον ουρανο...
Το Φως ξεκιναει απο μεσα σου...τιποτα δε μπορει να καλυψει την καρδια σου απο την αγαπη!Νιωσε..
Φοβαμαι...φοβαμαι να κοιταξω γυρω μου....φοβαμαι να κουνηθω...νιωθω αβοηθητη...
Εισαι ακινητη γιατι θελεις να εισαι....
Δε μπορω να κανω τιποτα....αρχισα να κλαιω...
Αγαπη....δες το φως μεσα σου....ανοιξε την καρδια σου...
Κοιταξα ξανα ψηλα στον ουρανο και εκλεισα τα ματια....αισθανθηκα μια ζεστη ανασα στο σωμα μου....αισθανομουν φως....ολα ηταν φως γυρω μου....ημουν φως....!
Ο παγος ραγισε...το σκοταδι απομακρυνθηκε και το σωμα μου εγινε φωτεινο....το νερο ηταν ενα με εμενα και η φυση ηταν οπως πριν....ομορφη, αρμονικη, γεματη αγαπη...
Δεν φοβαμαι....
Δεν φοβασαι γιατι εισαι αγαπη...
Βγηκα απο τη λιμνη και ξαπλωσα στην οχθη...αισθανομουν τον ηλιο να με λουζει...ενιωθα γαληνη και πλεον γνωριζα.......ποια ειμαι.....
![Rose @};-](./images/smilies/53.gif)