Τι σύμπτωση αλήθεια.....!!!!!Σπύρο, ήμουν παιδί του χειμώνα.
Και έτσι διαφορετική από όλους που ήθελαν καλοκαίρι...
Μου άρεσαν οι ψιθυροι της βροχής στα φύλλα, έβγαινα (και βγαίνω) και "έπαιζα"...



Κοίτα να δεις....εκεί που νόμιζες ότι είσαι μόνος και παράξενος....!
(μέ έκαναν πάντα να νοιώθω "ανάποδη"...! χαχαχαχα)
και η μαγεία έρχεται το βράδυ......
η ώρα που σταμάταει η βουή της μεγαλούπολης...
και ακούγεται η σταγόνα όταν πέφτει στα λουλούδια, ακούγεται ο ψίθυρος ευχαρίστησης της γαρδένιας, και μυρίζει το απόβροχο...., και εκεί κατα μεσής στο Σύμπαν είναι η ώρα να αντικρύσεις τις αλήθειες σου....!
Μεταμεσονύχτια μάλιστα (έχε υπόψη σου ότι κοιμάμαι πολύ λίγο )
Ευλογία........!