Κοιτουσα εξω απο το παραθυρο...η βροχη ελουζε το θολωμενο τζαμι και μαζι και την καρδια μου...
Στο ραδιοφωνο επαιζε μια γλυκια, παλια μελωδια και με ταξιδευε στην εποχη που σε γνωρισα...Θυμαμαι που με κραταγες σφιχτα στην αγκαλια σου και με ρωτουσες πως ειναι να ζεις χωρις φοβο....
...σε κοιταξα και σου απαντησα οτι η ζωη ειναι μια αληθεια που μονο εμεις μπορουμε να την κανουμε ψεμα....και τοτε δακρυσες....
Ενιωσα την ανασα σου....τα κορμι σου να σφιγγει....σε κοιταξα ξανα στα ματια και σου ειπα ....μην φοβασαι...ότι εχουμε πραγματικα μεσα μας, μενει στην αιωνιοτητα...με αγκαλιασες παλι σφιχτα και μου ειπες οτι δεν θες να με χασεις.......
....χαμογελασα και σε φιλησα στο μετωπο...κανενας δε μπορει να σε παρει μακρια μου, αν εσυ δε με ξεχασεις....
Δευτερολεπτα μειναμε σιωπηλοι...να κοιταζουμε τη βροχη...μενοντας σε αυτη την αγκαλια που ηταν αιωνια δικη μας...σου ειπα σε αγαπω και εσυ αποκοιμηθηκες....
Ηξερα οτι εκεινη τη στιγμη, θα σε αγαπουσα για παντα....η μυρωδια σου ηταν σε ολο μου το ειναι... και ο χρονος ειχε σταματησει...δεν υπηρχε παρελθον...παρον..ουτε μελλον...υπηρχε μονο αυτη η στιγμη.....
Σημερα....αισθανθηκα οπως τοτε....δεν περασε ο χρονος απο αυτη την αναμνηση...γιατι εισαι μεσα μου...δεν λυπηθηκα που σε εχασα, γιατι εισαι μεσα μου....ξερω οτι οπου και να ταξιδεψει η ψυχη μου, θα εισαι εδω....μαζι μου....
Σε αγαπω!
