EΛΑΤΕ, ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ CHRISTI

[Vasoula]

Ιωαννάκι, ναι είναι σημαντικό για την διαδρομή σου με το ρέικι να έχεις ανθρώπους που θα σε βοηθήσουν να το διαχειριστείς έντιμα.

Αγαπώ πολύ την πρώτη μου δασκάλα στο ρέικι γιατί με άφησε ελεύθερη και αυτό είναι σημαντικό στον δρόμο μας...
Δεν χρειαζόμαστε "γκουρού" αλλά ανθρώπους να μας δώσουν αυτό που χρειαζόμαστε και μετά να μας ελευθερώσουν. Η εσωτερική επαφή με τον Εαυτό μας, δεν χωρά, βλέπεις, πολλούς!

Αυτό που με τράβηξε στο ρέικι ήταν κυρίως η ανεξαρτησία της διαδρομής που προσέφερε...
Αυτό που θεώρησα στην αρχή "έλλειψη" ήταν το καλύτερο για τον δικό μου δρόμο, γιατί κάλυψα την έλλειψη αυτήν από την εσωτερική μου πηγή.

Το να γνωρίσεις την "ασθένειά" σου από μέσα, σε κάνει να ανακαλύπτεις συνεχώς νέους δρόμους "θεραπείας"...
Μέχρι του σημείου να βιώσεις την εσωτερική ειρήνη, υπάρχουν πολλές δύσκολες διαδρομές, μα αν αυτή είναι η πρόθεσή σου, τότε η αφοσίωση σ' αυτήν την πρόθεση μετατρέπει την δυσκολία σε γνώση!

Η εμπειρία μου με την "θεραπεία" ήταν το πιο όμορφο στάδιο αυτογνωσίας μου. Αυτή η στιγμή που ανοίγεις στον θεό και έχεις ευγνωμοσύνη για αυτό που σου αποκαλύπτεται, δεν αντικαθίσταται από καμια περιορισμένη ανάγκη της προσωπικότητας.

Το πιο σημαντικό που ανακάλυψα, είναι η κατεύθυνση...Να ξέρεις που πας και γιατί...
Τότε αφήνεις την Ζωή να σου αποκαλυφτεί, χωρίς να την πιέζεις να αποκαλυφτεί με τον τρόπο που σε βολεύει...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Εκει που νομιζω πως παει τον εχασα τον δρομο και απογοητευομαι απο τον ιδιο μου τον εαυτο, εκει που νομιζω οτι θα τα παρατησω ολα γιατι δεν βλεπω κατι που θελω να δω οπως εγω θελω να το δω.
Κοιταω μεσα μου και αυτο που θελω συμβαινει ηδη χωρις τα πυροτεχνηματα που παντα εψαχνα να δω.
Μα πρεπει να δω ποιο βαθεια μεσα μου σιγα σιγα,μερα με την μερα και ας ειμαι ανυπομονο ατομο,πλεον μαθαινω να περιμενω και να λαμβανω αυτα που μου χρειαζονται την καταληλη στιγμη και τις περισοτερες φορες ειναι απο εσας εδω περα στο φορουμ.
Τελικα υπαρχει μια μαγεια στο να πεφτεις και να σηκωνεσαι παλι..
Αρχιζω και με αγαπαω
Σας ειπα πως σας αγαπαω?
Πραγματικα μου ειναι δυσκολη λεξη να την πω,αλλα ναι λοιπον αρχιζω και το νιωθω.
Σας αγαπαω

[Vasoula]

Τασούλη μου....

[ARTYADIS]

Τασούλη μου τι όμορφο! Με συγκίνησες!

Είναι πραγματικά τόσο δύσκολο μερικές φορές να πεις : Σ' ΑΓΑΠΩ!!

Όταν όμως το πεις έστω και μια φορά με την καρδιά σου, τότε πια αρχίζει και βγαίνει σαν χείμαρρος από μέσα σου..
Ένας μαγικός χείμαρρος..

Με αγαπώ, Σε αγαπώ, Σας αγαπώ.......!!!

[Danielli]

Αχ βρε Τασούλη!

[Fotinoula]

Τασούλη... Ιωαννάκι

[Ellaki]

Τασούλη

[Δωρουλα]

Τάσο, Ιωάννα!!

[AMALIA]

Τασσουλη !!!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Αγαπώ πολύ την πρώτη μου δασκάλα στο ρέικι γιατί με άφησε ελεύθερη και αυτό είναι σημαντικό στον δρόμο μας...
Δεν χρειαζόμαστε "γκουρού" αλλά ανθρώπους να μας δώσουν αυτό που χρειαζόμαστε και μετά να μας ελευθερώσουν. Η εσωτερική επαφή με τον Εαυτό μας, δεν χωρά, βλέπεις, πολλούς!

Αυτό που με τράβηξε στο ρέικι ήταν κυρίως η ανεξαρτησία της διαδρομής που προσέφερε...
Αυτό που θεώρησα στην αρχή "έλλειψη" ήταν το καλύτερο για τον δικό μου δρόμο, γιατί κάλυψα την έλλειψη αυτήν από την εσωτερική μου πηγή.

Το να γνωρίσεις την "ασθένειά" σου από μέσα, σε κάνει να ανακαλύπτεις συνεχώς νέους δρόμους "θεραπείας"...
Μέχρι του σημείου να βιώσεις την εσωτερική ειρήνη, υπάρχουν πολλές δύσκολες διαδρομές, μα αν αυτή είναι η πρόθεσή σου, τότε η αφοσίωση σ' αυτήν την πρόθεση μετατρέπει την δυσκολία σε γνώση!

Η εμπειρία μου με την "θεραπεία" ήταν το πιο όμορφο στάδιο αυτογνωσίας μου. Αυτή η στιγμή που ανοίγεις στον θεό και έχεις ευγνωμοσύνη για αυτό που σου αποκαλύπτεται, δεν αντικαθίσταται από καμια περιορισμένη ανάγκη της προσωπικότητας.

Βασούλα ναι όπως τα λές είναι ,και μένα με σεβάστικάν πολύ,και με άφησαν ελέυθερη αν θελήσω να αλλάξω δάσκαλο στην πορεία,και μου στάθηκαν πολύ διακριτικά με αγάπη και υπομονή.
δεν θα αρνηθώ ότι πολλές φορές τα βρήκα σκούρα με την αυτοθεραπεία,ήταν τόσες οι αλήθειες που πλήγωναν το εγώ μου ,και που με έκαναν να πώ ,τελικά δεν με ήξερα καθόλου
συμφωνώ πως είναι το πιό όμορφο στάδιο της αυτογνωσίας ,και ναι είμαι ευγνώμον για όσα περνάω και που έχω εσάς όλους

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

[margaritarenia]

Αχ παιδάκια ........

[Λεών]

Δεν είχα ποτέ δάσκαλο,για αυτό το θέμα ασχολούμουν πάντα όμως με διάφορα θέματα που έχουν να κάνουν με το καλό ή με το κακό,
έψαχνα να βρώ έναν δρόμο,που να ηρεμεί την ψυχή μου,αλλά δεν έβρισκα,έφτανα να διαβάζω και να διαβάζω λες και ήμουν ένας διψασμένος που έψαχνε απεγνωσμένα να βρεί νερό.Μέρα νύχτα μεχρι που έφτανα σε σημείο να τα παρατάω όλα γιατί με κούραζαν...

Και πάντα μα πάντα κάτι τύχαινε να μου το θυμίσει να συνεχίσω όπως μια μέρα καθόμουν σε ένα μπαράκι σε σκαμπό και έκανα λίγη καμπούρα απ την κούραση (ήμουν λόγο δουλειάς εκεί)
και έρχεται καποιος τον οποίο τον έβλεπα πρώτη φορά ακουμπα το χέρι του στον ώμο μου και μου λέει:

-Εσυ είσαι έλληνας έτσι;(βρισκόμουν εξωτερικό)
Απαντώ ναί.

Λέει τότε ίσιωσε και όρθωσε την πλάτη σου.

Και αυτό που ψάχνεις θα το βρείς...


(λεω μέσα μου τι έγινε τώρα;)

ο τύπος μεγάλη ηλικία,πήγε κάθισε σε ένα τραπεζάκι επινε ένα ποτό..

αλλά πότε έφυγε δεν κατάλαβα ίσως απ την κούραση αλλά το θεώρησα κάπως όλο αυτό το σκηνικό.


Οπότε πιστεύω πως ότι είναι να ρθει θα ρθει και θα το νιώσεις.

[ΙΩΑΝΝΑ]

Λέων εδώ όταν λέμε για δασκάλους ,εννοούμε τους δασκάλους που μας δίνουν τους βαθμούς στο ρέικι ;)

[Λεών]

Ναι κατάλαβα τι δασκάλους εννοήτε... υπάρχουν και έξω και αρκετοί που ασχολούνται με την αισθητική το κάνουν...