Δμημητρούλα πρίν να ξεκινήσω το ρέικι καθόλου καλά δεν ήμουν ,μέσα στην μαύρη κατάθλιψη ζούσα ,είχα φτάσει στο πάτο

,ώσπου μια μέρα είπα φτάνει δεν πάει άλλο.
ήμουνα χάλια ψυχολογικά ,αλλά δεν ήξερα τον λόγο
τώρα όλα είναι διαφορετικά μετά το ρέικι ειδικά μετά το 3α ,γιατί τώρα όταν περναώ καθαρισμούς ,παρατηρώ και ψάχνω να βρώ της αιτίες,δεν προσπαθώ να τα θάψω γιατί γνωρίζω ότι πάλι μπροστά μου θα τα βρώ.
τώρα μετά από 2 χρόνια γνωρίζω πιό πολλά ,σε κάθε τι που μου συμβαίνει δεν το βλέπω ως τιμωρία αλλά σαν μιά ευκαιρία να μάθω κάτι ,να μάθω ποιά τελικά είμαι εγώ .
