Επικοινωνία με το "ορατό" αόρατο!

[ALEXOULA]

[Δωρουλα]

Τι όμορφο!!!

[Fotinoula]

ναι πολύ όμορφο

[Ελενα Κ.]

Βασω μου!!!! πως γινεται και καθε φορα να "πεφτω" πανω στο κομματι που χρειαζεται να ακουσω, να δουλεψω, που μου δινει τις απαντησεις!!! καταπληκτικο...
Σ' ευχαριστωωωωωω

[Vasoula]

Μου είπε ο Δάσκαλός μου….Αν λυτρωθείς από την ανάγκη του πλασματικού να έχει πάντα δίκιο, τότε δεν θα προσπαθείς να κάνεις σημαντική την άποψη σου και να δικαιωθείς.Αν μοιράζεσαι τον Λόγο από το Φως (λίγο ή πολύ) που έχεις κατακτήσει σαν συνειδητότητα, τότε δεν θα έχεις λόγο να στηρίξεις την σημαντικότητά σου, αλλά θα ...γνωρίζεις βαθιά μέσα σου, αυτό που δεν χρειάζεται να υπερασπίζεσαι, γιατί είναι αληθινό και τίποτα δεν μπορεί να το εκμηδενίσει…

http://www.youtube.com/watch?v=wyI5Z5fJrBc

[ΙΩΑΝΝΑ]

Bασούλα μου πολύ όμορφο και το κείμενο κατο βίντεο

[Δωρουλα]

ευχαριστώ Βάσω!!!

[Λιζούλα]

[Επισκέπτης]

Τοσο απλο και τοσο δυσκολο παραληλα...

[Vasoula]

Τασούλη, είναι δύσκολο γιατί δεν παρατηρούμε τον εαυτό μας και τις ανάγκες του με αλήθεια...

Αφηνόμαστε στον έλεγχο των ασυνείδήτων συναισθημάτων και αντιδρουμε παρορμητικά, σύμφωνα με αυτό που θεωρούμε αξία, αλλά είναι μόνο ο νους που κυβερνά αυτό το "σύστημα αξιών" που από πεποίθηση έχουμε δημιουργήσει μέσα μας.

Θέλουμε να δικαιωθούμε, έχουμε την ανάγκη να υπερασπιστούμε κάτι που δεν γνωρίζουμε τελικά, αν είναι δικό μας, ή προέρχεται από τον τρόπο που μάθαμε να υπάρχουμε...

΄Οταν νιώσεις την αυθεντικότητά σου, τότε δεν χρειάζεται να την δικαιώσεις. Δεν χρειάζονται πόλεμοι για να στηρίξεις την αρετή μέσα σου, ούτε να την διατυμπανίσεις, ούτε να είσαι "πιο" από τους άλλους.

Η ειρήνη δεν χρειάζεται στον κόσμο...Χρειάζεται σε εμάς πρώτα!

[ARTYADIS]

΄Οταν νιώσεις την αυθεντικότητά σου, τότε δεν χρειάζεται να την δικαιώσεις. Δεν χρειάζονται πόλεμοι για να στηρίξεις την αρετή μέσα σου, ούτε να την διατυμπανίσεις, ούτε να είσαι "πιο" από τους άλλους.

Η ειρήνη δεν χρειάζεται στον κόσμο...Χρειάζεται σε εμάς πρώτα!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Αφηνόμαστε στον έλεγχο των ασυνείδήτων συναισθημάτων και αντιδρουμε παρορμητικά, σύμφωνα με αυτό που θεωρούμε αξία, αλλά είναι μόνο ο νους που κυβερνά αυτό το "σύστημα αξιών" που από πεποίθηση έχουμε δημιουργήσει μέσα μας.

Θέλουμε να δικαιωθούμε, έχουμε την ανάγκη να υπερασπιστούμε κάτι που δεν γνωρίζουμε τελικά, αν είναι δικό μας, ή προέρχεται από τον τρόπο που μάθαμε να υπάρχουμε...

΄Οταν νιώσεις την αυθεντικότητά σου, τότε δεν χρειάζεται να την δικαιώσεις. Δεν χρειάζονται πόλεμοι για να στηρίξεις την αρετή μέσα σου, ούτε να την διατυμπανίσεις, ούτε να είσαι "πιο" από τους άλλους.

Η ειρήνη δεν χρειάζεται στον κόσμο...Χρειάζεται σε εμάς πρώτα!

ωραία η τηγανιά σου Βασούλα ....ευχαριστώ

[Vasoula]

Iωαννάκι μου...!!!

ότι έχω βιώσει σαν αλήθεια, ήρθε μέσα από τέτοιες τηγανιές...
Και φυσικά δεν έχει σημασία το τηγάνι, αλλά αυτή η διαρκής συνειδητοποίηση της κρούσης που κάνουν τα "αντικείμενα" όταν συγκρούονται...Ο ήχος της φτάνει στα πιο βαθιά επίπεδα του "είναι" μας, όταν είναι κανείς έτοιμος να ζήσει με αυθεντικότητα!
Γιατί η Ζωή Μας είναι μία διαρκής Ρόδος, που τεστάρει αν μπορούμε να "πηδήξουμε" το σκάμμα ή αν μόνο το φανταστήκαμε...


Η εγωιστική διάθεση της προσωπικότητάς μας είναι να υπερισχύει, γιατί έτσι νιώθει ζωντανή...΄Ομως αυτό μας φέρνει σε αντίθεση με την ψυχική γενναιοδωρία και βιώνουμε μια εσωτερική σύγκρουση, χωρίς να συνειδητοποιούμε από που προέρχεται...

Αποτέλεσμα αυτού είναι μια μόνιμη μελαγχολία, που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας.

Βιώνουμε ψυχικά την ματαιότητα και καλλιεργούμε την συνήθεια του δράματος της ζωής, μέσα σε μια διαρκή αίσθηση αποτυχίας και μη-ωφέλειας, που μας στερεί την χαρά...
Επειδή το ένστικτο αυτοσυντήρησης είναι πολύ ισχυρό στον άνθρωπο, βρίσκει τρόπους να προκαλεί στον εαυτό του μια τεχνητή ευχαρίστηση, μέσω αντικειμένων ή καταστάσεων φαντασιώσεως, που όμως, αποδεδειγμένα, έχουν περιορισμένη επιρροή στην ψυχική και πνευματική του ισορροπία και, φυσικά, μικρή διάρκεια...

Πολλοί άνθρωποι θα ήταν αυτόχειρες, αν δεν έβρισκαν τρόπο να βιώνουν μέσα σ' αυτήν την μη-ωφέλεια της ζωής, μερικές στιγμές ελπίδας και χαράς, εξαρτώμενοι συνεχώς από ένα αντικείμενο πόθου, που μπορεί να είναι ακόμα και μια ιδέα, ένα ιδανικό, μια κατάσταση πλασματικής υπέρβασης, όπως είναι ο έρωτας, ώστε να αποδράσουν από την μαζική μελαγχολία!

Η κατάσταση της Αγάπης δεν είναι τίποτα άλλο από μια διαρκή εσωτερική συγχώρεση της Ζωής, με διάθεση καλής Προαίρεσης και καλής Θελήσεως.

Η Δύναμή μας είναι μέσα μας, αλλά σπανίως μπορούμε να το αντιληφθούμε, όταν η ματιά μας περιορίζεται στην φθορά και τα ακούσματά μας βασίζονται στις λέξεις.
Γιατί και τα δύο είναι προσωπικές εκτιμήσεις ενός κόσμου που διαρκώς πληγώνει την αυτό-εκτίμησή μας.

Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να διαχωριστούμε από τον θεό. Και ο άνθρωπος, χωρίς να το συνειδητοποιεί, έκανε τα πάντα για να το καταφέρει. Κήρυξε πόλεμο στον Εαυτό του και δήλωσε μικρός και αναξιοπρεπής. Και έτσι έχτισε τον πύργο της Βαβέλ για να δείξει την μεγαλοσύνη του, μέσα από ένα οικοδόμημα, άθλιο, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να αναγνωρίσει τον Ναό της Ψυχής του, που δεν ορθώνεται, αλλά στέκεται χαμηλά, στο πιο ταπεινό του βάθος!

[ARTYADIS]

Τι όμορφο!

[AMALIA]