Ο έρωτας στη ζωή μας

[ΙΩΑΝΝΑ]

Ετσι, ένας άνθρωπος που έχει παραμείνει πνευματικά (όχι διανοητικά) ανώριμος, θα ζητά πάντα από τον άλλον, να του ικανοποιήσει ένα παιδικό του τραύμα, σε όποια ηλικία κι αν του συμβεί ο έρωτας! Συνήθως ζητάμε από τον άλλον να "επουλώσει" τις πληγές μας!

Ο "λάθος" τρόπος δεν αξιολογείται ποτέ έτσι από έναν ανώριμο άνθρωπο. Συνήθως εκείνος επιμένει ότι ο άλλος δεν αγαπά με τον σωστό τρόπο, γιατί δεν μπορεί να δει τον εαυτό του και να κατανοήσει ότι ο τρόπος που μπορεί να λάβει αγάπη είναι απλά "περιορισμένος" μέσα στα δικά του ψυχικά περιεχόμενα...

[Sofoula]

Η ωριμότητα δεν έρχεται με την φυσική ηλικία ενός ανθρώπου...

Σαφώς, έρχετε με τις εμπειρίες. Γιαυτό και λέω

Δεν υπάρχει λόγος να το αλλάξουμε.

Πάντα υπάρχει λόγος να αλλάξουμε, ο οποίος είναι ανάλογος της προσωπικής μοναξιάς που νιώθουμε..

οτι δεν πρέπει να αλλάξουμε κάτι που ακόμα δεν μπορούμε να δούμε, να αναγνωρίσουμε. Αν δεν νιώθουμε αυτήν την ανάγκη πάει να πει ότι δεν έχουμε ακόμα περάσει από τις απαραίτητες εμπειρίες, τις οποίες όμως θεωρώ πολύ συμαντικές στον δρόμο της εξέληξης/ωρίμανσης.

Αν κάποιος ακόμα δεν θέλει ή δεν μπορεί να αναλύσει τις βαθύτερες ανάγκες του, υπάρχει κάποιος λόγος και για αυτό. Κάποιος μπορεί να προσπαθεί, κάποιος όχι. Νομίζω ότι αν κάποιος έχει μπει στην διαδικασία να γνωρίσει τον εαυτό του, αυτή η κατάσταση της αγάπης θα έρθει σαν φυσικό αποτέλεσμα. Δεν είναι αλλαγή που μπορεί να γίνει απότομα.

Γιαυτό, αν θέλει κανείς "τείχη" γύρω από την καρδιά του, αν θέλει εγωισμό, αν θέλει να δίνει, ακόμα και όταν δεν του περισσεύει, αν χρειάζεται να δει τον έρωτα ως σχέση εξάρτησης, αν πιστεύει πως μέσα σε αυτήν την συσχέτηση είσαι νικητής ή ηττημένος... Τότε, να το κάνει! Πρέπει να το κάνει (κατά την γνώμη μου πάντα)

Αλλά αν θέλει να ωρημάσει, να εξεληχθεί, να απαλλαγεί από ότι τον δεσμεύει, τότε πρέπει να γνωρίσει και να αγαπήσει τον εαυτό του. Τις επιθυμίες του, τις ανάγκες του, τις πληγές του. Να τα έχει όλα στο φως! Στην συνείδησή του.

Ας ξεκινήσουμε με αυτό ;)

[Vasoula]

Σοφία μου...όλοι θέλουν!!!
Κανείς δεν μένει με σεβασμό στο "δεν μπορώ τώρα"...
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, μόνο έναν άνθρωπο γνώρισα που είδε με σεβασμό μέσα του, τις αντοχές του!
Οι περισσότεροι θεωρούν ότι ο δρόμος που ακολουθούν δεν είχε καλές ή κατάλληλες οδηγίες...Ας γελάσω!

΄Όλοι θέλουν να είναι καλά...όμως κανείς δεν προτιμά το ξεβόλευμα εκτός των τειχών του...

Το βλέπω καθημερινά, όταν έρχομαι σε επαφή με τους ανθρώπους...
΄Ολοι ζητάνε τρόπους να νιώσουν καλά, αρκεί αυτός ο τρόπος να έρθει από κάποιον άλλον...Αρκεί να μην κουραστούν, να μην πονέσουν και να μην προσηλωθούν...΄Ολα στο πόδι!

Αυτό είναι το δύσκολο σημείο της ωριμότητας! Και φυσικά αυτό που χρειάζεται να ωριμάσει, έστω και μέσα στην κακία!

Το λέω για όσους προσπαθούν (και πληρώνουν) απεγνωσμένα τους τρόπους που θα τους κάνουν ΄να νιώσουν καλά...

Γιατί, βλέπεις, η Απόφαση δεν πληρώνεται στους άλλους, αλλά στην ψυχή μας!

[Paratiritis]

.............μια κατάσταση μη-αντίδρασης του ασυνείδητου, όταν ο ΄Ανθρωπος έχει καταφέρει να είναι συνειδητός στην Ζωή Του! ΄Οταν μεταξύ του πόνου του παρελθόντος και του φόβου του μέλλοντος, μπορεί να Ζει χωρίς τις επιρροές τους.

[paolo]

Αν μπορείς να ερμηνεύεις το πάθος, όχι σύμφωνα με την ένταση, αλλά σύμφωνα με την σύνθεση, τότε ίσως συναντηθούμε στις αποψεις.

ΜΑ:
Πάθος = έντασις αλλιώς τι πάθος θα ήταν?
Πάθος χωρίς αντικείμενο πάλι δεν γίνεται άρα Πάθος = σύνθεσις!!

Το να είσαι ολοκληρος δεν σημαίνει μοναξιά. Ποτέ δεν είπα ότι περιορίζεται η ζωή μεταξύ εσένα και του εαυτού σου, παρ' όλο που στην ουσία αυτό συμβαίνει στους ανθρώπους, όταν δεν είναι ολόκληροι!

Πως θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει τον εαυτό του ολόκληρο?
Ολόκληρος δηλαδή ολοκληρωμένη πλήρης ύπαρξη μόνον η θεικιά νοείται αγαπητή μου και τέτοια ψευδαίσθηση θέωσης δόξα τον θεό δεν άχω χαχαχα!!!
Κι ο Θεός από ότι φαντάζομαι μια χαρά μόνος του είναι αλλά για άνθρωπο χμμ.. χλωμό το βλέπω!!

Ομως η οριζόντια ανάπτυξη μόνο δεν μπορεί παρά να προκαλεί μοναξιά, με όποιον και να συναναστρέφεσαι. Θα σου λείπει πάντα ο κάθετος άξονας της Ζωής για να μπορείς να είσαι γεναιόδωρος και όχι φιλύποπτος μαζί της!

Ένα λεπτό για να καταλάβω, είναι δυνατόν να υπάρξει μόνον οριζόντια ή μονον κάθετη ανάπτυξη? Πως μπορεί να γίνει κάτι που ανατρέπει τον ΛΟΓΟ {Λόγος = αναλογία - ισορροπία - αρμονία}???

Και ίσως σου εξομολογηθώ, ότι η συναναστροφή για να μην νιώθεις μόνος σου, χρειάζεται αποδοχή, ενώ το μοίρασμά σου μέσα στους ανθρώπους χρειάζεται απλά αγάπη!
Τουλάχιστον εγώ αυτήν την διαφορά έχω εμπειριώσει...

Συναναστροφή χωρίς μοίρασμα γίνεται?
Μοίρασμα χωρίς μέτρημα ή μονάδα μέτρησης πάλι δεν!!!

Ομως η πλάνη δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ, αν μέσα στον συμβιβασμό σου δεν έχεις ξεχάσει ότι φθείρεσαι περισσότερο από ότι σου αξίζει!

Δεν πιστεύω ότι συμβιβαζόμαστε από πλάνη αλλά από αδυναμία!!!
Επομένως αυτή η γνώση από μόνη της μας τρώει ούτως ή άλλως....
Αγαπητή μου φίλη, δεν ξέρω αλλά όλα αυτά νομίζω ότι είναι τόσο πολύπλοκα, πολυδιάστατα, πολυεπίπεδα, πολυσύνθετα και περιπεπλεγμένα, που οποιαδήποτε προσέγγιση εγείρει συνεχώς και καινούρια ερωτήματα...

Φιλία κι εκτίμηση..

[Vasoula]

Παύλο μια χαρά είναι όλα...

Μάλλον δεν μπορούμε να βρεθούμε στην σύνθεση...

απλά θα σου εξηγήσω ότι το πάθος με ερμηνεία κατά την ένταση, περιλαμβάνει και αυτό το είδος...

δηλώσεις του εικαστικού Κώστα Τσόκλη στην κρατική τηλεόραση υπέρ του βιασμού των γυναικών, τον οποίο χαρακτήρισε «ένδειξη ζωντάνιας και έκφραση πάθους»
«Δεν καταλαβαίνω γιατί ο βιαστής είναι πιο κακός από την κοπέλα που προκαλεί. Τη βία τη ζητά η ίδια. …. Ποιος είναι αλήθεια ο πιο ζωντανός άνθρωπος; Ο γερο ηλίθιος που κάθεται στο σπίτι του και δεν έχει κανένα ερωτισμό μέσα του ή εκείνος ο οποίος ρισκάροντας την ζωή του και την ελευθερία του επιτίθεται σε ένα πλάσμα σεξουαλικό; …. Και δεν είναι ωραίο πράγμα στο κάτω κάτω βρε παιδί μου η επίθεση;»

η σύνθεση περιλαμβάνει και το Πνεύμα (αυτό εννοούσα)...

Πως θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει τον εαυτό του ολόκληρο?

Απλά, όταν είναι συνειδητός...
΄Οταν έχει ερευνήσει τα ψυχικά και πνευματικά του όρια και γνωρίζει την ασθένεια στο σώμα του και στην ψυχή του και τον τρόπο για να την θεραπεύσει...

Ένα λεπτό για να καταλάβω, είναι δυνατόν να υπάρξει μόνον οριζόντια ή μονον κάθετη ανάπτυξη

Οριζόντια ανάπτυξη είναι όταν προσπαθείς να εξελιχτείς μόνο διανοητικά και κάθετη ανάπτυξη είναι όταν προσπαθείς να εξελιχτεις μόνο πνευματικά

Και από τις δύο περιπτώσεις λείπει η σύνθεση, η ενόραση και η ισορροπία σε επίπεδο συνειδητότητας

Και μην μου πεις ότι δεν γίνεται ή δεν το έχεις δει αυτό στους ανθρώπους, γιατί θα σου πω ότι δεν το έχεις απλά παρατηρήσει...

Συναναστροφή χωρίς μοίρασμα γίνεται?

Φυσικά και γίνεται...
Λες όλοι αυτοί που θέλουν να καλυψουν την μοναξιά τους, να έχουν και την διάθεση να μοιραστούν μαζί σου κάτι παραπάνω από ανούσιες επαναληπτικές λέξεις, που διάβασαν απλά σε κάποιο βιβλίο?

΄Οσο γι' αυτό...

Ολόκληρος δηλαδή ολοκληρωμένη πλήρης ύπαρξη μόνον η θεικιά νοείται αγαπητή μου και τέτοια ψευδαίσθηση θέωσης δόξα τον θεό δεν άχω χαχαχα!!!
Κι ο Θεός από ότι φαντάζομαι μια χαρά μόνος του είναι αλλά για άνθρωπο χμμ.. χλωμό το βλέπω!!

Εγώ λοιπόν έχω τέτοια ψευδαίσθηση...
Και αυτή η ψευδαίσθηση ισορρόποησε το Σώμα μου, την Ψυχή και το Πνεύμα μου, από την πάσης φύσεως ασθένεια...

Και φυσικά κατανοώ ότι για σένα είμαι αρκουντως αλαζονική, αλλά δεν με πειράζει Παύλο...Αλλίμονο αν πίστευα ότι θα με κατανοήσουν όλοι! Τότε θα ήταν απλό για τους ανθρώπους να έχουν ειρήνη...τουλάχιστον μέσα τους!

Δεν πιστεύω ότι συμβιβαζόμαστε από πλάνη αλλά από αδυναμία!!!

Μα και η αδυναμία, πλάνη είναι! Ο συμβιβασμός διαφοροποιείται μόνο σε επίπεδο εγωισμού!

Αγαπητή μου φίλη, δεν ξέρω αλλά όλα αυτά νομίζω ότι είναι τόσο πολύπλοκα, πολυδιάστατα, πολυεπίπεδα, πολυσύνθετα και περιπεπλεγμένα, που οποιαδήποτε προσέγγιση εγείρει συνεχώς και καινούρια ερωτήματα...

Για μένα είναι απλά...αλλά εντάξει σε καταλαβαίνω Παύλο!

Φιλιά και από μένα!

[paolo]

Και φυσικά κατανοώ ότι για σένα είμαι αρκουντως αλαζονική, αλλά δεν με πειράζει Παύλο...Αλλίμονο αν πίστευα ότι θα με κατανοήσουν όλοι! Τότε θα ήταν απλό για τους ανθρώπους να έχουν ειρήνη...τουλάχιστον μέσα τους!

Συ είπας!

Σαν πεσμένα κίτρινα φύλλα οι λέξεις μου.
Φυσά ένας αέρας και τις πέρνει, χάνονται
βουβά τα χέρια μου αγγίζουνε σιωπές
και πνιγμένες λέξεις που θέλουν να σωθούν
λόγια που καταπίνω με την πίκρα του τσιγάρου
και τη βαριά αναπνοή του πρωϊνού.

Σιωπές στην άκρη της νύχτας
με κείνη την πνοή από θυμάρι που σε ξαφνιάζει
σηκώνεσαι και μέσ' από τ' ανοιχτό παράθυρο
κοιτάς τον θάνατο της πόλης
στα διανυκτερεύοντα φαρμακεία
και στη βουβή περιφορά ασθενοφόρων
με άγγελους νοσοκόμους καθισμένους
σε άδεια παγκάκια - κάνεις να τους φωνάξεις
και βγαίνουν άδειες λέξεις, λόγια βουβά
σαν πέτρες για τον τελευταίο λιθοβολισμό
λόγια που δεν κατάφεραν να γίνουν κεραμίδια
να στεγάσουν πρόσφυγες αγάπες
και γίνανε ασήμαντες σιωπές.

Πώς να σ' ακούσουν τα θαύματα μέσα σ' αυτή την ταραχή καλή μου Βασούλα...

[Vasoula]

Πώς να σ' ακούσουν τα θαύματα μέσα σ' αυτή την ταραχή καλή μου Βασούλα...

όταν η σιωπή γίνει σημαντική, μπορεί και να με ακούσουν, γλυκιέ μου Παύλο...



όσο γι' αυτό...

Συ είπας!

θα σου χαμογελάσω απλά...


΄Ομως Παύλο, ας δεχθείς και κάτι διαφορετικό από εσένα...Που ξέρεις ίσως τελικά δεν είναι και τόσο "απεχθές" ή συναισθηματικά "γλυκανάλατο" αυτό το διαφορετικό
Λέω τώρα... ;)

[AMALIA]

Πώς να σ' ακούσουν τα θαύματα μέσα σ' αυτή την ταραχή

όταν η σιωπή γίνει σημαντική, μπορεί και να με ακούσουν, γλυκιέ μου Παύλο...
)

Ετσι ακριβως!!!

Σε ακουν αρκει να μπορεις να εισαι ανοιχτος και δεκτικος να λαβεις!!!

[paolo]

όταν η σιωπή γίνει σημαντική, μπορεί και να με ακούσουν, γλυκιέ μου Παύλο... Rose

Αυτός που δεν καταλαβαίνει τη σιωπή σου, δεν καταλαβαίνει ούτε τα λόγια σου γλυκιά μου...

Παράθεση:
Συ είπας!

................................................
θα σου χαμογελάσω απλά... Rose

Η ζωή βρίσκει νόημα σε πράγματα που είναι μεγαλύτερα από αυτήν αλλά όχι πέρα από αυτήν. Αυτά που είναι μεγαλύτερα από την ζωή δεν εκφράζονται με λέξεις, ωστόσο γίνονται μερικές φορές αισθητά. Πρέπει να δίνουμε προβάδισμα στην ψυχή απέναντι στο πνεύμα, στην ζωή απέναντι στην σκέψη, στην εικόνα απέναντι στην αντίληψη.

Ομως Παύλο, ας δεχθείς και κάτι διαφορετικό από εσένα...Που ξέρεις ίσως τελικά δεν είναι και τόσο "απεχθές" ή συναισθηματικά "γλυκανάλατο" αυτό το διαφορετικό
Λέω τώρα...

Η καταστροφή της αυταπάτης είναι πάντα μια πόρτα ανοιχτή σε θαύματα.
Με άλλα λόγια, ίσως να μην παύουμε ποτέ να ταλαντευόμαστε ανάμεσα σε δύο βασικές στάσεις:
Την στάση του εισαγγελέα που καταδικάζει τη ζωή επειδή την αξιολογεί παίρνοντας σαν βάση μια ουτοπία ή μια προκατειλημμένη ιδέα [ ο παράδεισος, το ευτυχισμένο αύριο, η ευτυχία] και
την στάση του δικηγόρου που την υποστηρίζει κα την εκθειάζει με όλες του τις δυνάμεις τόσο με τις πίκρες όσο και με τις χαρές της, είτε τον πληγώνει άγρια είτε τον χαϊδεύει γλυκά.

Κι' όταν ο κατήγορος αναφωνεί:

ΕΞΑΠΑΤΗΘΗΚΑ

ο συνήγορος απαντά:

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑ.

Αέναη ευφορία.
Πασκάλ Μπρυκνέρ



Λέω κι εγώ μαζύ μ΄αυτόν τώρα, μια και τα λέμε που τα λέμε, έτσι για να τα λέμε... χαχαχα...

Φιλάκια

[Vasoula]

Αυτός που δεν καταλαβαίνει τη σιωπή σου, δεν καταλαβαίνει ούτε τα λόγια σου γλυκιά μου...

αυτός που δεν καταλαβαίνει την σιωπή, ίσως δεν καταλάβει ποτέ πόσο φλύαρος γίνεται ο εαυτός του καμιά φορά!

Η καταστροφή της αυταπάτης είναι πάντα μια πόρτα ανοιχτή σε θαύματα.

η μια πόρτα ανοιχτή στην κόλαση...Εξαρτάται πάντα από την ελπίδα σου!



έτσι για να τα λέμε...

[ΙΩΑΝΝΑ]

αυτός που δεν καταλαβαίνει την σιωπή, ίσως δεν καταλάβει ποτέ πόσο φλύαρος γίνεται ο εαυτός του καμιά φορά!

[paolo]

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

Pablo Neruda ( Μετάφραση από Ιταλική δημοσίευση : Βασίλη Χατζηγιάννη

Καλή σας νύχτα

[Vasoula]

όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής

για να είσαι ζωντανός δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια, πέρα από την αναπνοή, βρε Παύλο μου...

Αλλο υπονοούσε ο ποιητής...

για να είσαι ζωντανός χρειάζεται να γνωρίζεις πόσες ανάσες σου κόβονται...


καληνύχτα και σε σένα...

[Danielli]

απλά θα σου εξηγήσω ότι το πάθος με ερμηνεία κατά την ένταση, περιλαμβάνει και αυτό το είδος...

δηλώσεις του εικαστικού Κώστα Τσόκλη στην κρατική τηλεόραση υπέρ του βιασμού των γυναικών, τον οποίο χαρακτήρισε «ένδειξη ζωντάνιας και έκφραση πάθους»
«Δεν καταλαβαίνω γιατί ο βιαστής είναι πιο κακός από την κοπέλα που προκαλεί. Τη βία τη ζητά η ίδια. …. Ποιος είναι αλήθεια ο πιο ζωντανός άνθρωπος; Ο γερο ηλίθιος που κάθεται στο σπίτι του και δεν έχει κανένα ερωτισμό μέσα του ή εκείνος ο οποίος ρισκάροντας την ζωή του και την ελευθερία του επιτίθεται σε ένα πλάσμα σεξουαλικό; …. Και δεν είναι ωραίο πράγμα στο κάτω κάτω βρε παιδί μου η επίθεση;»

Ανοίξτε την τηλεόραση , να λάβετε εκπαιδευση!

Ο κάθε δηθεν με τον τίτλο του πνευματικού και "μορφωμένου" ερμηνευει την ηθική όπως τον βολευει για να βιώσει την ασθένεια του!

Αει σιχτιρ!