Ο έρωτας στη ζωή μας

[ΙΩΑΝΝΑ]

Ασε Ελάκι έχει ρέντα της τελευταίες μέρες ,κρατάει πολλά τηγάνια

[ELLI]

[Paratiritis]

Ο νους της άλλης πλευράς γεννάει ασταμάτητα προβλήματα πυ χαλούν τις λίγες στιγμές γαλήνης μας......

να συμπληρώσω.....
.......οσες στιγμές δεν έχει προλάβει να "χαλάσει" ο νους της από εδώ πλευρας!

Ναι, ναι, ενίοτε ''παίζει'' κι αυτό.....

[Vasoula]

Εεεεε..ένα τηγάνι παρακαλώ

Ελλάκι...

καλύτερα να μασάω, παρά να μιλάω ε?

[Μιχάλης]

αμ δεν το ξέρω λες?
Γι' αυτό σου είπα, η ενοποίηση με το θεϊκό ας ξεκινήσει από μέσα μας!

Εγώ πάλι, θα έλεγα: η θύμηση πως είμαστε αιώνια ενοποιημένοι με το Θεϊκό, ας ξεκινήσει από μέσα μας.

Ξέρεις, ακούω πολύ συχνά φράσεις όπως "να καταφέρουμε να φτάσουμε το Θεό", "μόνο ο Θεός σώζει", Ο Θεός αυτό, ο Θεός εκείνο...
Ο Θεός, η Πυγή ή όπως θέλετε να αποκαλέσουμε το ίδιο πράγμα, υπάρχει μέσα μας γιατί στη πραγματικότητα όλοι ήμαστε ο Θεός! Πως είναι δυνατόν να προσπαθείς να φτάσεις κάτι το οποίο είσαι ήδη, ήσουν πάντα;
Η πυγή υπάρχει μέσα μας σαν ένα φως που λάμπει σε όλους μας με την ίδια ένταση. Απλώς το καλύπτουμε με πλασματικούς προβληματισμούς της καθημερινότητας που ζούμε.
Εδώ έρχεται να πάρει μέρος ο νους, ο οποίος από καταπληκτικό εργαλείο που προορίζεται να είναι, έχει πλέον καταφέρει να ελέγχει τη ζωή μας.

Φαντάσου την Πυγή σαν ένα φακό που ανάβει, και το νου σαν το χέρι σου μπροστά του να τον κρύβει. Ο φακός εξακολουθεί να υπάρχει και να ανάβει με την ίδια ένταση, αλλά εσύ δε μπορείς πια να δεις το φως του. Αν καταφέρεις να σωπάσεις τον φλύαρο νου και να μείνεις στο κενό της στιγμής του τώρα, θα νιώσεις την ασφάλεια που υπάρχει, την συμπαντική αιώνια αγάπη και ενότητα, και η ζωή θα σου φανεί πολύ διαφορετική.

Ίσως έχεις ξεκινήσει να απομακρύνεις το χέρι σου από τον φακό…

Ίσως έχεις γίνει παρατηρητής του εγώ αντί να γίνεσαι το ίδιο το εγώ.

Ίσως τώρα δε σε νοιάζει αν τελικά εσύ έχεις δίκιο, αν είσαι πιο δυνατός από τον άλλο, αν είσαι καλύτερος.

Ίσως έχεις ξεκινήσει να νιώθεις την Αγάπη διαφορετικά από ότι είχες μάθει μέχρι σήμερα.

Ίσως έχεις ξεκινήσει να νιώθεις την Αγάπη.

[ARTYADIS]

Όμορφο!

[Vasoula]

ναι Μιχαλάκη, συμφωνώ για την θύμηση...Και πόσο πολύ!!!

Η ενθύμηση όμως έχει διαδρομή και όχι μνήμη!
Δεν μπορείς τόσο εύκολα να έχεις μνήμη, από κάτι που ποτέ δεν έμαθες ότι είσαι...

γι' αυτό χρειάζεται πρώτα να βιώσεις την κατάσταση του είναι σου με αλήθεια, και μετά να αρχίζεις να μετράς την απόσταση που επέβαλες, από το "είμαι"!

μέσα σ' αυτήν την απόσταση θα έχεις την ευλογία (αν επιμείνεις και δεν τα παρατήσεις) να ανακαλύψεις ότι δεν σου χρειάζεται να είσαι "πιο" από τους άλλους...

Αυτό το "πιο" είναι και ο δαίμονας των ανθρώπων!

Αλλά εσύ έχεις βάλει "πλώρη" για τον θεό! Τόσο απλά...

[Μιχάλης]

ναι Μιχαλάκη, συμφωνώ για την θύμηση...Και πόσο πολύ!!!

Η ενθύμηση όμως έχει διαδρομή και όχι μνήμη!
Δεν μπορείς τόσο εύκολα να έχεις μνήμη, από κάτι που ποτέ δεν έμαθες ότι είσαι...

γι' αυτό χρειάζεται πρώτα να βιώσεις την κατάσταση του είναι σου με αλήθεια, και μετά να αρχίζεις να μετράς την απόσταση που επέβαλες, από το "είμαι"!

μέσα σ' αυτήν την απόσταση θα έχεις την ευλογία (αν επιμείνεις και δεν τα παρατήσεις) να ανακαλύψεις ότι δεν σου χρειάζεται να είσαι "πιο" από τους άλλους...

Αυτό το "πιο" είναι και ο δαίμονας των ανθρώπων!

Αλλά εσύ έχεις βάλει "πλώρη" για τον θεό! Τόσο απλά...

Γι'αυτό σε αγαπάω τόσο πολύ!!

Συμφωνώ και επαυξάνω.

[meinall]

να ανακαλύψεις ότι δεν σου χρειάζεται να είσαι "πιο" από τους άλλους...

Αχ ρε Βάσω...είσαι δασκάλα

Όταν κατάλαβα (συνειδητοποίησα δηλαδή, γιατί το διαισθανόμουν στο βάθος) γιατί δε μου αρέσει το σχολείο, ήμουν πια μεγάλη. Μου είχαν περάσει ότι είμαι τεμπέλα. Αλλά ήταν ακριβώς αυτή η φράση που είπες.

Αρνιόμουν να συγκριθώ. Αρνιόμουν να αποδεικνύομαι κάθε μέρα. Και αρνιόμουν να αγωνίζομαι για μια πρωτιά που θα κατατάξει εμένα και τους άλλους ως ανώτερους ή κατώτερους, για να έχω στο τέλος του χρόνου μια τιμητική πλακέτα που θα υπονοεί ότι είμαι η πιο έξυπνη ή η πιο ικανή του σχολείου. Έβλεπα την ουτοπία του πράγματος. Δε γίνεται όλοι να πάρουν πλακέτες. Ωστόσο οι απ' έξω (οι 'ένας λιγότεροι') θεωρούνται απλά λίγοι. Με αυτή την ψυχολογία βγάζουν παιδιά από το σχολείο να πάνε να γίνουν επιτυχημένοι επαγγελματίες και ολοκληρωμένοι άνθρωποι-σκέφτομαι τώρα. Αλλά τότε ήταν πιο προσωπικό το ζήτημα.

Ξέρω ότι είτε έπαιρνες το αριστείο είτε όχι, σε είχαν κατηγοριοποιήσει. Κι αυτό ήταν το άδικο. Ωστόσο δεν έπαιζα το παιχνίδι. Γιατί αν το έκανα θα το έκανα από τη λαχτάρα να φανώ στα μάτια του οποιουδήποτε και κάτι τέτοιο μπορεί να με ψιλοέκαιγε σα μικρό παιδί (υπήρχαν και ιδιαίτερες συνθήκες στο σπίτι, με έναν αδελφό που σαν κι αυτόν δεν πέρασε ποτέ μαθητής από το σχολείο μας), ωστόσο τώρα βλέπω ότι από την ψυχή μου δεν είχε ξεγραφτεί ακόμα η αλήθεια μου.

Μέχρι σήμερα που οδηγήθηκα στο να σπουδάσω σύστημα Orff και να ανακαλύψω ότι υπάρχει τελικά εκπαίδευση που εστιάζει στο άτομο και στην ισότητα. Στις ιδιαίτερες δυνατότητες και στον προσωπικό χρόνο ανάπτυξης.

Το πιστεύεις Βάσω μου; Δεν το λέω για να περιαυτολογήσω. Όσο ψάχνω τον εαυτό μου, περιμένω να βρω τα άσχημά μου όπως λες και συ. Όταν όμως εξηγώ τα άσχημά μου, βλέπω ότι ήταν απλά η πίστη μου, το ζόρισμά μου από αυτά που μου έλεγαν οι άλλοι. Και ότι ο καθαρός μου εαυτός, αυτός που επαναστατούσε, και οι προσωπικές μου πεποιθήσεις, δεν είχαν τίποτα το κακό. Τελικά αντί να ανακαλύπτω κάτι κακό (που όπως λες πρέπει πρώτα να περάσουμε απ' αυτό), βλέπω ότι ήμουν πιο σωστή, πιο ειλικρινής, πιο καθαρή, πιο...(οτιδήποτε) όχι από τους άλλους, αλλά από ό,τι πίστευα για μένα.

[VasilisM]

To σχολείο στην σημερινή του μορφή είναι ένα "ευφιές" μέσον προγραμματισμού, ώστε οι μαθητές να συνεχίσουν το "λαμπρό" και "ένδοξο" δρόμο της κοινωνίας, να γίνουν όπως το είπες επιτυχημένοι επαγγελματίες κλπ κλπ, και να είναι σε έναν συνεχή αγώνα απόδειξης των ικανοτήτων τους στα υπόλοιπα μέλη.. πολλά πρότυπα συμπεριφοράς έχουμε κληρονομήσει από εκεί. Ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο καταλύτης, της ανάπτυξης των ταλέντων κάθε μαθητή ατομικά, και όχι όλοι μαζί προς μια κατεύθηνση..

[ELLI]

Εεεεε..ένα τηγάνι παρακαλώ

Ελλάκι...

καλύτερα να μασάω, παρά να μιλάω ε?

Όχι βέβαια

[Μιχάλης]

To σχολείο στην σημερινή του μορφή είναι ένα "ευφιές" μέσον προγραμματισμού, ώστε οι μαθητές να συνεχίσουν το "λαμπρό" και "ένδοξο" δρόμο της κοινωνίας, να γίνουν όπως το είπες επιτυχημένοι επαγγελματίες κλπ κλπ, και να είναι σε έναν συνεχή αγώνα απόδειξης των ικανοτήτων τους στα υπόλοιπα μέλη.. πολλά πρότυπα συμπεριφοράς έχουμε κληρονομήσει από εκεί. Ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο καταλύτης, της ανάπτυξης των ταλέντων κάθε μαθητή ατομικά, και όχι όλοι μαζί προς μια κατεύθηνση..

Βασίλη,

[Επισκέπτης]

Βασιλη μας βαζεις γυαλια λεμε αν και τα εχουμε ηδη

[Vasoula]

Το πιστεύεις Βάσω μου; Δεν το λέω για να περιαυτολογήσω. Όσο ψάχνω τον εαυτό μου, περιμένω να βρω τα άσχημά μου όπως λες και συ. Όταν όμως εξηγώ τα άσχημά μου, βλέπω ότι ήταν απλά η πίστη μου, το ζόρισμά μου από αυτά που μου έλεγαν οι άλλοι. Και ότι ο καθαρός μου εαυτός, αυτός που επαναστατούσε, και οι προσωπικές μου πεποιθήσεις, δεν είχαν τίποτα το κακό. Τελικά αντί να ανακαλύπτω κάτι κακό (που όπως λες πρέπει πρώτα να περάσουμε απ' αυτό), βλέπω ότι ήμουν πιο σωστή, πιο ειλικρινής, πιο καθαρή, πιο...(οτιδήποτε) όχι από τους άλλους, αλλά από ό,τι πίστευα για μένα.

Μαράκι φυσικά και σε πιστεύω...
Πιστεύω σ' αυτό το θεωρητικό της προσωπικής εκτίμησης, που μας εμφανίζει "χαρακτηρισμένους" και "σεσημασμένους" σε μια ανελέητη εσωτερική σύγκρουση!

΄Ομως να ξέρεις ότι τίποτα δεν είναι καθαρό μέσα στην ανθρώπινη υποκειμενική αντίληψη, αν δεν περάσει πρώτα από την αποσύνθεση για να μετασχηματιστει σε αυθεντικό!

Ο μεγαλύτερος μου πόνος ήταν όταν ανακάλυψα ότι αυτό που θεωρούσα σαν καλό και καθαρό ήταν η πλάνη που δημιούργησε και την ασθένειά μου! Η πιο μεγάλη μου αντίσταση και συγχρόνως απόρριψη που έβγαινε ηρωικά και συγκρουόταν, ήταν αυτό που θεωρούσα σαν "πιο"...

Αυτό το "πιο" έτσι κι αλλιώς είναι συγκριτικό! Ασυνείδητα συγκριτικό! ΄Οταν εκλείψει από μέσα σου, τότε θα γνωρίζεις ακριβώς τι είσαι!

΄Οταν η Συνείδησή μας δεν απωθεί, όταν η Ψυχή βιώνει Αγάπη και όταν το Πνεύμα εμπνέει στην εκπλήρωση του Νόμου της Ζωής, τοτε η Ανθρώπινη ΄Υπαρξη είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ!

...αλλά νομίζω ότι ξεφύγαμε από την αρχική σύσταση του τόπικ περί έρωτα! ;)

[Λιζούλα]

΄Οταν η Συνείδησή μας δεν απωθεί, όταν η Ψυχή βιώνει Αγάπη και όταν το Πνεύμα εμπνέει στην εκπλήρωση του Νόμου της Ζωής, τοτε η Ανθρώπινη ΄Υπαρξη είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ!