Η δυσκολία της εργασίας είναι όταν γεμίζεις τα δύο τρίγωνα.
Εκεί χρειάζεται ακλόνητη πίστη. Συνήθως οι άνθρωποι, νιώθω, ότι υποχωρούν, γιατί προσπαθούν να γεμίσουν τα δύο τρίγωνα συγχρόνως.
Λοιπον ολα οσα μου είπες μου είναι "γνωστά",το ότι όμως μου τα επιβεβαιώνεις παραστατικά ειναι γαι μενα πολυτιμο.
Θα σου πω απλά πως εγω το κάνω.
ΑΝτι για τρίγωνα,σημειώνω ότι τωρα τελευταία νοιώθω και αντιλαμβανομαι να ειμαι μεσα σε τριγωνα,καθε λογής,(τριγωνα των τσάκρας,τριγωνα προσευχής,τριγωνα των οργάνων του σωματος...... ),χρησιμοποιουσα εναν σωληνα με χωάνη.Λάμβανα απο πανω,λαμβανα κι απο κάτω.Την γήινη ενεργεια την εβγαζα απο το τσακρας του τρίτου ματιου και την απλώνω γύρω μου,και την ανωθεν ενέργεια την βγαζω απο το κέντρο του ηλιακού πλέγματος και παλι το διαχεω γυρω μου οποτε γινεται ταυτοχρονα ενας κυκλος γυρω μου που στροβυλιζεται,με κεντρο την καρδια.
Αρα εδω ειναι το ερώτημα μου σε σχεση με το παραπάνω που αναφερεις.Ειναι πολυ δημιουργικό αυτό που κανω ,και ξερω πως να λαμβανω κι απο τα δυο.ΑΠλά δεν το κανω τακτικά.Θα δοκιμασω με τα τριγωνα γιατι μου δινει μεγαλυτερη ηρεμία σαν λειτουργία.
Ενα ξερω για μενα και το καταθετω με πλήρη ευθυνη ότι θελει πιστη,κατι που σε μενα ειναι και ακλονητο και φυσιολογικό ότι ετσι ειναι.Αυτός ειναι ο λόγος που αν βρεθώ μεσα σε ενα δασος αυτοματα γεμιζω γιατι νοιώθω τις ριζες των δενδρων να γινονται και δικες μου,ταυτοχρονα τα δεντρα τα νοιωθω να υψωνονται μαζι με μενα ως την καρδια τους Συμπαντος.ΑΥτο μπορώ να το κανω και με μια ακτινα φωτος,μπορω να το νοιωσω και με το νερό,μπορω δεν να δω και απο το τρίτο ματι να αντιληφθω μια σπειρα που να επεκτεινεται ως το απειρον καινα ειμαι συνδεδεμενη με αυτο.
Ειμαι σίγουρη ,ειμαι απολυτα σίγουρη ότι καμαι τεχνική,δεν εχει νόημα και δεν πρεπει να γίενται χαριν της τεχνικής.Θελει ΠΙΣΤΗ.
Κάνω την διευκρινηση γιατι νοιωθω ότι κι αυτο ειναι απαραίτητο να μοιραστεί.
Βλεπετε ότι τελικά ακόμα και σε αυτά "τα πρακτικά" κι εκει το μοιρασμα ειναι όμορφο και πολύτιμο ταυτόχρονα.
Ευχαριστω πολυ Βάσω.