Ένας «μπρατσάς», πεθαίνει και παρουσιάζεται στις πύλες του Παραδείσου όπου τον υποδέχεται ο ’γιος Πέτρος.
- «Έχεις κάνει κάτι που να σε κάνει άξιο να μπεις στον Παράδεισο»; Τον ρωτάει.
- «Πιστεύω πως έχω κάτι», απαντάει αυτός. «Είχα πάει στο Ζεφύρι για δουλειές και ξαφνικά πέφτω πάνω σε μια ομάδα αληταράδων με μηχανάκια που παρενοχλούσαν απειλητικά μια κοπέλα που φαινόταν κατατρομαγμένη. Τους έβαλα τις φωνές και τους διέταξα να την αφήσουν ήσυχη αλλά αυτοί δεν μου έδωσαν καμία σημασία και συνέχισαν να ενοχλούν τη κοπέλα που έκλαιγε και ούρλιαζε από το φόβο. Έτσι εγώ, πλησίασα τον πιο σωματώδη και προκλητικό από αυτούς, που φαινόταν αρχηγός τους, του ρίχνω μια γροθιά, του ξεσκίζω ένα σκουλαρίκι που φορούσε στο αφτί, του κλωτσάω το μηχανάκι και τον πετάω στο έδαφος ουρλιάζοντας. "Απομακρυνθείτε γιατί αλλιώς θα σας αλλάξω τον αδόξαστο!"»
Ο ’γιος Πέτρος, εντυπωσιασμένος τον ρωτάει:
- «Πότε έγινε αυτό»;
- «Πριν δύο λεπτά», απαντάει ο «μπρατσάς»!
