Η μυηση μου φανηκε μια υπεροχη στιγμη χαληνης... Ομολογω πως περιμενα κατα ενα μαγικο τροπο να παρεμβαλλει στις σκεψεις μου και να τις σταματησει και να με βαλει σε βαθια χαλαρωση. Κατι τετοιο δεν υπηρξε, η ενεργεια δεν ''εισεβαλε'' στις σκεψεις μου, αλλα ημουν και παλι ελευθερος να σκεφτω καθε αγωνια, καθε ανησυχια. Ομως τα συναισθηματα ηταν χαλαρωση, αγαπη και γαληνη. Πραγματι, καθε αυτοθεραπεια μου ακολουθει ενα αισθημα αγαπης να με περιβελλει, κυριολεκτικα να με περιβαλλει. Ειναι μια ανεπαισθητη θερμοτητα, αλλα θερμοτητα που ακτινοβολει φως και αγαπη. Μονο με την αγκαλια της μανας μπορει να παρομοιαστει.
Απο τοτε ξερω πως καθε φορα που εχω τις μαυρες μου υπαρχει μια αγκαλια αγαπης. Υπαρχει τροπος να νιωθω υπεροχα καθε στιγμη. Το ρεικι δεν παρεμβαινει κατα τροπο μαγικο στασυναισθηματα σου. Αν επιμενεις στο μισος και στο θυμο, το ρεικι θα σ αφησει να τα βιωσεις. Ομως αν και ειναι ηπιο, αφου ποτε δεν παρενεβη στα συναισθηματα μου, αισθανομαι οτι ειναι ταυτοχρονα αμεσο και δυνατο.
Το ρεικι για μενα ειναι ενας δρομος. Ατελειωτος... Συνεχως ανακαλυπτω νεους τροπους να το χρησιμοποιησω. Αφηνομαι και καθοδηγουμαι απο την ενεργεια και λαμβανω τις απαντησεις μου. Ειναι ολες ενα δωρο της αγαπης.
Καθε φορα που κανω αυτοθεραπεια διαλογιζομαι πανω στην αγαπη της ενεργειας. Τη νιωθω τοσο ελευθερη, τοσο καθαρη.....
