Επιλογή Εμβρύου!!!

[Rainmaker]

Δυστυχώς θα είναι αρκετοί αυτοί που θα επιλέξουν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη μέθοδο..
Εγώ δεν θα τους κρίνω.. αυτό είναι δουλειά κάποιου ’λλου.. ούτε θα κρίνω αυτούς που την αακάλυψαν .. να βοηθήσουν προσπαθούν... με τον δικό τους υλικό τρόπο.. αλλα αν όχι όλων καποιων οι προθέσεις είναι αγνές..
Σίγουρα ο καρπός της αγάπης μεταξυ δύο ανθρώπων δεν είναι ενα προιόν μιας γραμής παραγωγής ενός εργοστασίου..
Είναι κάτι θεϊκό...
Είναι ένα θαύμα...
...το θαύμα της ζωής..

[Vasoula]

ο Θεός θα μου έστελνε

προτυπάρα...Ο Θεός δεν στέλνει...ούτε αποφασίζει για εμάς...ούτε μας τιμωρεί...ούτε μας κρινει...ούτε ..., γιατί απλά ο Θεός είναι κομμάτι από εμάς!

μας επιλέγουν τα παιδιά μας Πέννη μου, δεν τα επιλέγουμε.
Δεν τα στέλνει ο Θεός

Ο Θεός μας έμαθε να δημιουργούμε την ύλη...που θα καλύψει τις ψυχές τους!

Ο καρπός που προκύπτει άπό έναν πραγματικό έρωτα είναι πάντα επιθυμητός

Και αυτός που δεν προκύπτει από έρωτα...πάλι επιθυμητός είναι, πίστεψέ με. Εξαρτάται από την συνειδητότητά σου, την στιγμή που αποδέχεσαι τον ρόλο σου.

Ο έρωτας, η ένωση δεν έχει να κάνει με την αναπαραγωγή.

Ο έρωτας, η σεξουαλική ένωση, είναι θεϊκη διαδρομή, ανεξάρτητη από την "τεκνοποίηση".

Αλλιώς, αν ήταν μόνο έτσι, θα είχαμε πολύ λιγότερα παιδιά, δυστυχώς!!

[marilena]

Πόσο απελεθερωτικές είναι οι κουβέντες σου Βάσω...
Μιλάς και είναι σαν εκφράζεις με λέξεις πράγματα
που τα νιώθουμε όλοι νομίζω, αλλά δεν βρίσκουμε τις
κατάλληλες λέξεις...

[galazia_sfaira]

Ο έρωτας, η ένωση δεν έχει να κάνει με την αναπαραγωγή.

Ο έρωτας, η σεξουαλική ένωση, είναι θεϊκη διαδρομή, ανεξάρτητη από την "τεκνοποίηση".

Ετσι για να το εμπεδώσουν οι νέοι!!!

[Rainmaker]

Πράγματι.. ο έρωτας .. η ένωση δεν έχει να κάνει με την αναπαραγωγή... έχει να κάνει με την ολοκλήρωση..

[Vasoula]

Mα ναι, το έγραψα ήδη στην άλλη ενότητα, τι είναι η σεξουαλική ζωτική ενέργεια!

Φυσικά και η αναπαραγωγή δεν χρειάζεται έρωτα!

Δεν χρειάζεται να είσαι ερωτευμένος, για να κάνεις παιδιά.
Χρειάζεται απλά να "συνευρεθείς" με κάποιον...και απλά...χώρίς το μεγαλείο του έρωτα, να ξεκινήσει η διαδικασία αναπαραγωγής!

Σας φαίνεται πεζό????

΄Ομως είναι η αλήθεια...

'Εχουμε λοιπόν κι εδώ ένα ΜΕΓΑΛΟ πρότυπο!

Οι περισσότεροι άνθρωποι παντρεύονται για κοινωνικούς λόγους. Απλά δεν το παραδέχονται, και φυσικά προβάλλουν τον "έρωτα" για να καλύψουν αυτήν την αδυναμία.

Κανείς δεν θα έλεγε συνειδητά "παντρεύομαι γιατί θέλω να κάνω παιδιά, ε και θα βρω και έναν/μία κατάλληλο γι' αυτό"

Κοροϊδευουμε λοιπόν τον εαυτό μας! Και έρχεται μετά η μάχη...

Γιατί αγαπάμε, ερωτευόμαστε χωρίς πριν να έχουμε αγαπήσει εμάς!

Τι να δώσουμε λοιπόν?
Από το υστέρημα...

΄Ολα μας φταίνε στον άλλον! Η διαφορετικότητα γίνεται βασανιστική...
Ταιριάζουμε? Πόσες φορές έχω ακούσει αυτήν την ερώτηση...

Γιατί αναζητάμε στον άλλον, αυτά τα στοιχεία, που θα μας κάνουν εμάς να νιώθουμε ασφαλείς, που θα μας δώσουν χαρά, που θα μας δείξουν ότι είμαστε σημαντικοί...έστω και για έναν!!!

΄Οταν καταφέρεις να αγαπήσεις τον Εαυτό σου (χρειάζεται θάρρος γι' αυτό), τότε δεν υπάρχει η ερώτηση "ταιριάζουμε".
Γιατί μέσα στην πληρότητα που νιώθεις, δεν θέλεις "μάχη" με τον άλλον. Απλά, τον αγαπάς!
Δεν μπορει να σε πληγώσει, γιατί δεν υπάρχει χώρος γι' αυτό.
Και δεν θα το θέλει ουτε ο άλλος βέβαια.
Στο επίπεδο συνειδητότητας "αγαπώ τον Εαυτό μου" δεν μπορείς να κάνεις λάθος. Αναγνωρίζεις αυτό που σου ανήκει και δεν το διεκδικείς. Γιατί ξέρεις ότι είναι δικό σου!
΄Οπως ξέρεις αμέσως, ότι δεν είναι δικό σου! Και το ελευθερώνεις...με χαρά!
Χωρίς μνησικακίες και λύπη.

Η ροή της αγάπης είναι εμφανής. Την αναγνωρίζεις...και την αναγνωρίζει και ο άλλος. Δεν χρειάζονται λόγια...
Χρειάζεται μόνο να νιώθεις...
Δεν χρειάζεσαι τον άλλον πια, για να καλύψεις κάποια δική σου "ατέλεια". Γιατί έχεις βρει την τελειότητα και δεν χρειάζεσαι τίποτα.
Και σ' αυτήν την στιγμή της επίγνωσης, αν ο άλλος έχει ακόμα ανάγκη από κάτι, είσαι έτοιμος να του το δώσεις...Χωρίς δικαιολογιες, χωρίς να αναρωτιέσαι...
Τα "θέλω" σου υποχωρούν με ταπεινότητα στα "θέλω" του άλλου. Χωρίς να σε τοποθετεί αυτό στην θέση του θύματος.
Γιατί αυτή η "υποχώρηση" δεν έχει την έννοια της θυσίας, αλλά της προσφοράς. Και εκεί είναι η μεγάλη διαφορά του "σ' αγαπώ".

Αν και οι δυό είναι σ' αυτό το επίπεδο συνειδητότητας, σκεφτείτε, μόνο σκεφτείτε, την ένωσή τους!
Που χώρος σε όλο αυτό που σας περιέγραψα για "τεκνοποίηση"?

Προέχει η δική τους ένωση που τους φέρνει στο σημείο της θεότητας. Στο σημείο που είσαι όλα, που ο άλλος είναι όλα, και έτσι γεμίζει ο κύκλος της εξέλιξης με όλα, που τελικά είναι ΕΝΑ!
Και σ' αυτό το σημείο της ενότητας, γίνεσαι αυτό που είσαι...
Θεός και δημιουργείς...δημιουργεις την αιώνιο ζωή...
Εκεί που όλα γίνονται "ένα", που δεν υπάρχει κάτι έξω από το "ένα", μα όμως τα έχει όλα. Και έτσι δεν διαχωρίζεσαι...

Αυτό είναι η ωριμότητα της ύπαρξης να αναγνωρίζει...
Που δεν έχει να κάνει με την ηλικία, αλλα με την ετοιμότητά σου να αναζητήσεις την ενότητα.

Αυτή η ωριμότητα κερδίζεται μέσα από την διαδρομή μας στην 3η διάσταση. Και βέβαια στην αρχή θα πληγωθείς από την "αγάπη",
και βέβαια στην αρχή θα θεωρήσεις ότι τα παιδιά τα στέλνει ο Θεός, σαν επισφράγισμα της αγάπης δύο ανθρώπων.
Και βέβαια θα περάσεις κι από την εμπειρία της "προδοσίας", της "μάχης", της συμφιλίωσης, της παραίτησης, της διεκδίκησης.

Γιατί αυτή είναι η ζωή στην ύλη! Αυτή είναι...
΄Οταν όμως η ύλη ενωθεί με το φως...τότε όλα γίνονται επίγνωση...

[Ichor]

Vaso έγραψε:

μας επιλέγουν τα παιδιά μας Πέννη μου, δεν τα επιλέγουμε.
Δεν τα στέλνει ο Θεός

και ανήκει στην δική μας "ελεύθερη βούληση" αν θα το δεκτούμε.

Και όταν δεν αισθανόμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τέτοιο έργο, έχουμε δικαίωμα να αρνηθούμε.

Τώρα αν είναι με συνείδηση, νόηση, ψυχή που αποφασίζουμε κάτι τέτοιο, αν αποφασίζει ο Εαυτός ή το ΕΓΩ, αυτό θα καταγραφεί στο κάρμα του καθενός.

Ποτέ δεν μπορεί κάποιος να κρίνει το κίνητρο της απόφασης κάποιου άλλου, διότι απλά κανείς δεν μπορεί να μπει στη θέση του άλλου, ούτε να δει την πορεία του. Είναι προσωπική υπόθεση....!


Με αγάπη,

[Vasoula]

Δεν ανήκει στην ελεύθερη βούλησή μας η αποδοχή της ψυχής.

Γιατί η ψυχή μπαινει στο έμβρυο, όταν η απόφαση μας είναι ανειλημμένη. Δεν μπορούμε πια να κάνουμε πίσω.

Σε περιπτώσεις εκτρώσεων ή αποβολών, δεν είναι τελικά η δική μας βούληση που παίζει ρόλο, αλλά η επιλογή της ψυχής που έρχεται σε ενσάρκωση.

΄Εχει πάντα το δικαίωμα να μετανοιώσει και να επιστρέψει για να πάρει νέες αποφάσεις. ΄Ετσι η μητέρα οδηγείται ή σε αποβολή ή σε έκτρωση.

Η ψυχή που έρχεται σε ενσάρκωση έχει πάντα προτεραιότητα. Ιερή προτεραιότητα...
Οι ήδη ενσαρκωμένοι απλά την διευκολύνουν.

Το "εγώ" δεν μπορει ποτέ να συμμετέχει σ'αυτές τις αποφάσεις. Γιατί είναι μεγαλείο της ψυχής να αποδέχεται την ενσάρκωση. Το εγώ δεν θα το επέλεγε ποτέ.

Δεν ανήκει λοιπόν στο κάρμα η έκτρωση, όπως δεν ανήκει και η αποβολή.

Οι επιλογές της ψυχής να ενσαρκωθεί, είναι ισχυρότερες από τις επιθυμίες ή τις αποφάσεις των γονιών. Εκείνοι δεν είναι σε θέση να αποτρέψουν μια ψυχή να ενσαρκωθεί σαν παιδί τους.

Ακούγεται περίεργο? Είναι γιατί το εγώ θεωρεί ότι είναι τόσο ισχυρό, ώστε να μπορεί να παίρνει μόνο του τέτοιες αποφάσεις.
΄Ομως δεν είναι...

Γενικά, το εγώ δεν είναι ικανό να παίρνει αποφάσεις ενάντια στον Εαυτό. Και όταν το κάνει είναι δυστυχισμένο...Και η ψυχή αρρωσταίνει!

Δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας!!!

[Ichor]

Γιατί η ψυχή μπαινει στο έμβρυο, όταν η απόφαση μας είναι ανειλημμένη. Δεν μπορούμε πια να κάνουμε πίσω.

Πότε...? Πως είναι ανειλημμένη από εμάς η γέννηση ενός παιδιού από βιασμό? (στην πλειοψηφία τους γίνεται έκτρωση)
Δηλαδή όταν επιλέγει κάποιος να κάνει έκτρωση είναι επιλογή της ψυχής που έρχεται?
Τότε γιατί τόσο θέμα με τις εκτρώσεις?

[Vasoula]

Αχ Πέννη μου, από ποιόν γίνεται τόσο θέμα?

Από τα θρησκευτικά πρότυπα. Από την τιμωρία ενός Θεού που επιβλέπει το ποιμνίο του!
Που ναι μεν του αφήνει την ελεύθερη βούληση, αλλά μετά τον κρίνει... Μα τι σόϊ ελεύθερη βούληση είναι αυτή?

Η ψυχή έχει δικαίωμα μέχρι τον 9ο μήνα που "πηγαινοέρχεται" να αποφασίσει να μην ενσαρκωθεί. Στον 9ο μήνα παραμένει πλέον στο έμβρυο σταθερά.
Μπορεί ανά πάσα στιγμή να θελήσει "επανεξέταση"!

Το παιδί από έναν βιασμό, αν είναι απόφαση της ψυχής να μείνει, θα μείνει...Καμία συμμετοχή μας δεν είναι δυνατή να την εμποδίσει.
Και είναι η απόφασή της να γεννηθεί με αυτό το "στίγμα" που θα "παροτρύνει" την μητέρα να κρατήσει το παιδί αυτό.

Ακούγεται εξωπραγματικό, το ξέρω. Αν συνειδητοποιήσεις ότι όλα είναι δικές μας επιλογές, μα όλα, ακόμα και η ζωή μας εδώ, τότε θα κατανοήσεις βήμα-βήμα τις αποφάσεις του Εαυτού για εξέλιξη. Θα κατανοήσεις την 3η διάσταση τόσο καλά, που θα συγκλίνεις πια με τις αποφάσεις του Εαυτού, γιατί τίποτα δεν θα θεωρείς τυχαίο.

[Μάνος]

Ο άνθρωπος θα βρει και άλλες δικαιολογίες για να αποφύγει την εξέλιξη, απευθυνόμενος σε ότι θεωρεί εκείνος εξέλιξη.

Οπως συμβαίνει, τρελλαμένος με την τόσο υψηλή τεχνολογία, να ξεχνά ότι μέσα σ' αυτό το σώμα υπάρχει και η ΨΥΧΗ!

Ναι ο άνθρωπος είναι μέρος της Θεότητας...αλλά μόνο όταν το έχει ανακαλύψει μπορεί και να δημιουργεί σαν Αυτόν! Δηλαδή με αγνή αγάπη!
Αλλιώς...δημιουργεί βραχυπρόθεσμα "δημιουργήματα" που στο τέλος είναι προς "καταστροφή"!!!

[Μάνος]

Πολλοί λόγοι οδηγούν την ψυχή να επιλέξει την αρρώστεια. Είτε γιατί προσφέρει την ύψιστη υπηρεσία στους γεννήτορες, είτε γιατί έχει ένα δικό της κάρμα να αποτελειώσει με αυτόν τον τρόπο.

Βασούλα μου αυτούς τους λόγους δεν μπορώ να τους κατανοήσω... Πως είναι δυνατόν;;;

[Μάνος]

Είμαι σίγουρη ότι η ψυχή θα μπορούσε να αποχωρήσει μόνη της, αν αισθανόταν ότι οι συνθήκες ζωής που αρχικά επέλεξε, δεν ανταποκρίνονται στην αρχική της σκέψη.
Γνωρίζω όμως ότι αυτήν την γνώση για την μετενσάρκωση, πολλοί λίγοι την γνωριζουν και ακόμα λιγότεροι την αποδέχονται.
΄Ετσι συνεχίζουν να διαιωνίζουν το ερώτημα "γιατί ζω" και αυτή η απορία φαίνεται και πρακτικά στην ζωή τους.
Μεγαλώνουν, παντρεύονται, κάνουν παιδιά, τρώνε, κοιμούνται και άντε χαίρονται και λίγο, αν βέβαια τους χαμογελάσει λίγο η τύχη...
Ζουν μηχανικά!

Είναι η μέγιστη ταπείνωση του εγώ, να υπηρετεί ένα "άρρωστο" παιδάκι!
Και χρειάζεται μεγάλη αυτογνωσία, να το κάνει και με χαρά!

[Μάνος]

Εχει πάντα το δικαίωμα να μετανοιώσει και να επιστρέψει για να πάρει νέες αποφάσεις. ΄Ετσι η μητέρα οδηγείται ή σε αποβολή ή σε έκτρωση.

Δηλαδή να ρωτήσω κα΄τι που δεν κατανοώ απόλυτα; Αν μια γυναίκα έχει μια εγκυμοσύνη και με το συζηγο της θέλουν πολύ ένα παιδί. Επειδή όμως έχουν τρομερά οικονομική στενότητα, αποφασίζουν να το ρίξουν. Αν όμως οι ίδιοι άνθρωποι ήταν οκ οικονομικά σίγουρα θα κρατούσαν το παιδάκι. Δηλαδή όλο αυτό είναι προδιαγεγραμένο από πριν από την ψυχή; Κατάλαβα σωστά;

Και κάτι άλλο: Συνήθως πριν τεκνοποιήσει ένα ζευγάρι, κάνουν κάποιες εξετάσεις για να δουν κατά πόσο μπορούν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδάκι υγειές. Αν γνωρίζουν εκ των προταίρων πως το παιδάκι θα έχει πρόβλημα και παρ όλα αυτά θα εξακολουθήσουν να προσπαθούν να το αποκτήσουν, αυτό δεν είναι εγωιστικό από τη μεριά τους;;; Και που ακριβώς εδώ αποφασίζει η ψυχή;

Και αυτό επίσης: Όταν μια ψυχή έχει επιλέξει να έρθει και είναι υγιής και κατα τη διάρκεια της κύησης η μέλλουσα μητέρα κάνει πράγματα τα οποία μπορεί να επηρεάσουν την υγεία της ψυχής αυτής, τότε η ψυχή θα αποφασίσει να αποβληθεί ή να γεννήθεί με όποιο αποτέλεσμα προερχόμενο απο την μάνα;

[Μάνος]

Διάβασα μόλις και τις απαντήσεις που έδωσες στην Πέννυ Βασούλα μου, καλύφθηκα κατά κάποιο τρόπο, αλλά όχι 100%...