ΠΝΙΓΜΟΝΗ - ΑΣΦΥΞΙΑ - ΤΕΧΝΗΤΗ ΑΝΑΠΝΟΗ - ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Αν ο τραυματίας δεν αναπνέει πια, έχει μελανιασμένο το πρόσωπο του, οι κόρες των ματιών του έχουν μεγαλώσει κι' έχει χάσει τις αισθήσεις του, σημαίνει πώς δεν μπορεί να πάρει αέρα στους πνεύμονες του επειδή κάτι έχει φράξει το χώρο απ όπου περνά ο αέρας. Αυτό το κάτι μπορεί να είναι η γλώσσα του πού έχει τραβηχτεί προς τα πίσω, αίμα, νερό, στοματικό περιεχόμενο πού βγήκε με εμετό, τεχνητές οδοντοστοιχίες πού τις έχει καταπιεί ή άλλα ξένα σώματα.
Προσοχή! Ο εγκέφαλος μπορεί να ζήσει χωρίς οξυγόνο μόνο 4-6 λεπτά. Μόνο λίγα λεπτά λοιπόν απομένουν για να σωθεί ο τραυματίας απ το θάνατο.
Για την σωτηρία του τραυματία είναι απαραίτητη η εξασφάλιση της αναπνοής. Αυτό μπορεί γα γίνει με τεχνητή αναπνοή.
Τεχνητή αναπνοή
1. Τοποθετούμε τον τραυματία ανάσκελα και γονατίζουμε στο πλάι του και δίπλα στο κεφάλι του.
2. Με το ένα χέρι πιάνουμε το σαγόνι του από κάτω και με το μεγάλο δάχτυλο το κρατούμε ανοιχτό, ενώ με τ' άλλο χέρι πιέζουμε το μέτωπο του, τεντώνοντας το κεφάλι του όσο γίνεται προς τα πίσω (εικόνα 11).
3. Αν η πνιγμονή οφείλεται σε τράβηγμα της γλώσσας προς τα πίσω, ο τραυματίας θα αρχίσει αμέσως να αναπνέει.
4. Αν δεν αναπνέει, τότε μ' ένα μαντήλι στο δείκτη του χεριού, καθαρίζουμε καλά την κοιλότητα του στόματος και αφαιρούμε κάθε ξένο σώμα και τις οδοντοστοιχίες αν υπάρχουν.
5. Μετά απ αυτό, πιέζουμε το σαγόνι για να κλείσει το στόμα του τραυματία. Διατηρούμε το κεφάλι του σε έκταση. Ανοίγουμε το στόμα μας, παίρνουμε μια βαθιά εισπνοή, τοποθετούμε τα χείλη μας γύρω απ τη μύτη του τραυματία και βγάζουμε με δύναμη τον αέρα μέσα στη μύτη του.
6. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο κάθε 15 δευτερόλεπτα.Η τεχνητή αναπνοή
Εικόνα 11: Πώς τοποθετείται το κεφάλι του θύματος για να γίνει τεχνητή αναπνοή.
γίνεται σωστά μόνο όταν ο αέρας πού βγαίνει με την εκπνοή εκείνου πού την εκτελεί φουσκώνει στο στήθος του τραυματία και όταν το στήθος του τραυματία ξεφουσκώνει όταν εκείνος πού εφαρμόζει την τεχνητή αναπνοή εισπνέει. Αν το στήθος του τραυματία δεν ανεβοκατεβαίνει, πρέπει να γίνει προσπάθεια να διορθωθεί η θέση του, με μεγαλύτερο τέντωμα του κεφαλιού του προς τα πίσω.
7. Αν η μύτη του τραυματία είναι κλειστή, θα εφαρμοστεί τεχνητή αναπνοή στόμα με στόμα.Αφού εισπνεύσουμε βαθιά, τοποθετούμε τα χείλη μας στο στόμα του τραυματία, που το κρατούμε ανοικτό, κλείνοντας τη μύτη του τελείως με το μάγουλό μας. Αμέσως μετά εκπνέουμε με δύναμη στο στόμα του τον αέρα που έχουμε εισπνεύσει.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Τα παιδιά χρειάζονται λιγότερο αέρα και τους τον δίνουμε ταυτόχρονα απ' τη μύτη κι απ' το στόμα.
------------------------------------------------------------------------------------
Φιλί της Ζωης
Τοποθετούμε το κεφάλι σε θέση υπερέκτασης (προς τα πίσω) και, αφού διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχουν ξένες ουσίες (εμέσματα, αίμα) ή ξένα σώματα μέσα στο στόμα, κλείνουμε τα ρουθούνια της μύτης με το ένα χέρι και εμφυσούμε τον εκπνεόμενο αέρα μας έπειτα από μια βαθιά εισπνοή. Αυτή είναι η τεχνητή αναπνοή "στόμα με στόμα" ή "φιλί της ζωής". Στη μέθοδο αυτή η έκπτυξη του θώρακα επιβεβαιώνει την είσοδο του εκπνεόμενου αέρα του ανανήπτη στους πνεύμονες του θύματος και αποδεικνύει την ορθότητα και την αποτελεσματικότητα της τεχνικής.
Η φάση της εισπνοής επιτυγχάνεται ενεργητικά με την εμφύσηση του εκπνεόμενου αέρα και η φάση της εκπνοής πραγματοποιείται παθητικά χάρη στην ελαστικότητα του θωρακικού τοιχώματος και των πνευμόνων. Εάν ο θώρακας δεν εκπτύσσεται κατά την εμφύσηση, σημαίνει ή ότι υπάρχει εμπόδιο στην αναπνευστική οδό ή ότι η τεχνική δεν εφαρμόζεται σωστά. Στην περίπτωση αυτή έλκεται με τον αντίχειρα στο εσωτερικό του στόματος η κάτω γνάθος, το κεφάλι φέρεται προς τα πίσω (υπερέκταση) και καθαρίζεται και πάλι η αναπνευστική οδός από τυχόν κώλυμα. Επιχειρείται νέα εμφύσηση. Το ίδιο περίπου γίνεται στην τεχνητή αναπνοή "στόμα με μύτη", με τη διαφορά ότι εδώ κλείνεται το στόμα και η εμφύσηση γίνεται με το στόμα του ανανήπτη στη μύτη του θύματος. Ο πνευμονικός αερισμός με εκπνεόμενο αέρα είναι αποτελεσματικός και ασφαλής, και μπορεί να συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το μόνο μειονέκτημα είναι η μικρή περιεκτικότητα σε οξυγόνο του εκπνεόμενου αέρα (16%) έναντι του ατμοσφαιρικού (21%). Είναι ικανή όμως να διασώσει τη ζωή του θύματος. Στην τεχνητή αναπνοή "στόμα με στόμα" απαραίτητη είναι η υπερέκταση της κεφαλής για να απελευθερωθεί το ανώτερο τμήμα της αναπνευστικής οδού, διαφορετικά ο αέρας που εμφυσάται, και μάλιστα με υπερβολική πίεση, εισέρχεται εν μέρει ή εξ ολοκλήρου διαμέσου του οισοφάγου στο στόμαχο του θύματος και προκαλεί τη διάτασή του. Πρόκειται για συνηθισμένο σφάλμα και για την αποφυγή του χρειάζεται προσοχή και κατάλληλη εκπαίδευση και εξάσκηση. Όταν ο στόμαχος έχει διαταθεί με αέρα, απαγορεύεται η πίεση του επιγαστρίου για την έξοδό του, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος αναγωγής και εισρόφησης γαστρικού περιεχομένου.
