^tasoulis^ έγραψε:Αλωστε δεν ειμαι ακομα σε θεση να καταλαβω την ενεργεια τους απο οτι καταλαβα ουτε αν τους αγγιξω.

Κατά διαστήματα αγόραζα πολλούς μικρούς κρυστάλλους μαζί. Επειδή στη Λάρισα δεν υπάρχει και ποικιλία, όταν έβρισκα κάποιον που δεν είχα ξανασυναντήσει τον βουτούσα με μιας. Σαν συλλέκτης.
Ε, με κάποιους από αυτούς δεν δέσαμε. Δεν μου λένε τπτ. Δεν επέμεινα και να δουλέψω μαζί τους, τους κράτησα μια -δυο φορές και τους τοποθέτησα σε μια γυάλινη ραφιέρα. Ίσως βέβαια κάποια στιγμή στη ζωή μου να νιώθω αλλιώς.
Κάποιοι όμως μου είναι πολύτιμοι, κυριολεκτικά κολλάνε στα χέρια μου... Για παράδειγμα, ο ηλιόλιθος, ο σουγκελίτης, ο κουνζίτης, ο κιτρίνης, ο σοδάλιθος, ο φθορίτης, οι αμαζονίτες.
Κάτι μάτια γάτας και τίγρης, αχάτες σε όλα τα χρώματα, mokait... μου είναι παντελώς αδιάφορα και δεν ανταποκρίνονται, ούτε κι εγώ σ΄αυτά.
