το όραμα μου

[Vasoula]

Μήπως καρδούλα μου καταλάβεις καλύτερα αν σου πω ότι δεν έχω διεκδικήσεις από τους ανθρώπους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι καταλύω τα όρια της φυσικής μου έκφρασης, με το να μην θυμώνω.
Θυμώνω το ίδιο όπως ερωτεύομαι...Αγνά!
Χωρίς απωθημένα...Γιατί όταν ο έρωτας κατεβαίνει στο "υπόγειο" για να τραφεί από το εγώ, εκεί συναντά το πνεύμα.
Γιατί όταν ο "θυμός" κατέβει πάλι στο υπόγειο, συναντά μόνο αγάπη...Τα συναισθήματα δεν γίνονται πράξεις τιμωρίας. Αν δεν μου κάνεις αυτό, θα σου κάνω αυτό...
Το βαθύτερο επίπεδο λοιπόν είναι η αγάπη.
Το εξωτερικό επίπεδο πάλι αγάπη είναι, αλλά εκεί υπάρχουν και τα όρια της φυσικής έκφρασης.
Πολλοί άνθρωποι "φοβούνται" αυτά τα όρια γιατί δεν ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένα μοντέλα της κοινωνίας και έτσι σου "κολλάνε" και κάποια ταμπέλα, που λειτουργεί σε αυτούς σαν "μάσκα" που καλύπτει δικά τους απωθημένα.

Κοινά, δεν μπορούν πολλοί άνθρωποι να δεχθούν ότι για μένα δεν υπάρχει κακό και καλό, αλλά υπάρχει μόνο ο φόβος σαν "υποκινητής" της επιλογής του ενός ή του άλλου!
Το "δεν φοβάμαι" όμως παίρνει άλλες προεκτάσεις όταν το λες σε ανθρώπους που φοβούνται, χωρίς καν να το καταλαβαίνουν...

[galazia_sfaira]

Το "δεν φοβάμαι" όμως παίρνει άλλες προεκτάσεις όταν το λες σε ανθρώπους που φοβούνται, χωρίς καν να το καταλαβαίνουν...

ΤΟ ΞΕΡΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΑΧ ΑΧ ΑΧ

[Fotinoula]

Ο Γιάννης είπε: "ΑΚΟΥΣΑ ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΑΠΛΟΤΗΤΑ........
ΗΤΑΝ ΑΠΛΗ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΓΑΠΗ.."

μου πηρε πραγματικά πολύ χρόνο και πολλά ξεκαθαρίσματα να συνειδητοποίησω την απλότητα στις εκφάνσεις της ζωής και ιδιαίτερα στον "πνευματικό δρόμο". Θεωρούσα πάντα ότι το δύσκολο, αυτό που έχει΄πόνο εχει και εξέλιξη, αυτό που εχει το αποτομο, ισως και το στερημένο αρκετες φορές, μάλλον τωρα που το σκέφτομαι οχι ίσως!

Ε λοιπον ΟΧΙ η αγάπη και το φως δεν είναι τιποτα απο τα παραπάνω, η εξελιξη δεν είναι τιποτα απο τα παραπάνω! ο Ανώτερος εαυτός δεν είναι τίποτα απο τα παραπάνω!

Απλότητα, στιγμή, ζωή, γέλιο, αναπνοή

[Vasoula]

Σύμφωνώ μαζί σου Φωτεινή μου, όπως και με τον Γιάννη.
Απλότητα όμως, όχι απλοϊκότητα...έχει διαφορά!

Για να βιώσεις απλά την ζωή, πρέπει να έχεις έρθει σε ισορροπία μαζί της...΄Ετσι μετά δεν υπάρχουν "ταμπέλες".
Και το "απλά" παίρνει την πραγματική του διάσταση.

Αλλιώς το "απλά", μπορεί να ερμηνευθεί σαν "είμαι πραγματικά ο εαυτός μου και έτσι με αλήθεια βιώνω την ζωή μου". Αλλά το "είμαι πραγματικά ο εαυτός μου" περικλείει και τους κινδύνους να είσαι απλά αυτό που θεωρείς ότι είσαι...Και από δεσμευμένο "εγώ", να περάσεις στο "απελευθερωμένο" εγώ!!!

Η αξιολόγηση απλά της αλήθειας, δεν είναι σε καμία περίπτωση "η αλήθεια είναι απλή"...γιατί το ξέρουμε ότι δεν είναι...
Το επισημαίνω μόνο για να μην παρανοηθεί.

[Fotinoula]

Βάσω :Αλλιώς το "απλά", μπορεί να ερμηνευθεί σαν "είμαι πραγματικά ο εαυτός μου και έτσι με αλήθεια βιώνω την ζωή μου". Αλλά το "είμαι πραγματικά ο εαυτός μου" περικλείει και τους κινδύνους να είσαι απλά αυτό που θεωρείς ότι είσαι...Και από δεσμευμένο "εγώ", να περάσεις στο "απελευθερωμένο" εγώ!!!

ουφ μπερδεύτηκα

[Fotinoula]

πως θα μπορούσε να λειτουργει πρακτικά στην ζωή ενα απελευθερωμένο εγώ?

[Fotinoula]

Μου ήρθε ιδέα! Ενα απελευθερωμένο εγώ θα μπορούσε να πει " εγώ ετσι είμαι έτσι λειτούργω και σε όποιον αρέσω" απελευθερωμενο μεν απο "δεσμά" μη αποδοχής του ότι είναι αυτος που είναι αλλά κολλημένο μόνο σε αυτό και αρνούμενο να δει τον εαυτό του και να να ρίξει φως στο υπόγειο

[Vasoula]

Ναι θα στο ξεμπερδέεψω αμέσώς...

΄Ενα "δεσμευμένο εγώ" κρατάει τις αποστάσεις από τους άλλους που θεωρεί "διαφορετικούς"...
Βιώνει με δυσκολία την πραγματικότητα και απομονώνεται...

΄Ενα "απελευθερωμένο εγώ" κριτικάρει τα πάντα!
Βιώνει με απλότητα την ελευθερία του και την εκφράζει, επιτιθέμενο σε ότι δεν είναι όμοιό του...

πρόσεξε τι είπε ο Γιάννης...
"φοβόμαστε να ανοίξουμε την καρδιά μας..."

Περνάμε λοιπόν στην διαδικασία, να ανοίξουμε την καρδιά μας...
Μα όταν γίνει αυτό πραγματικά, δεν υπάρχει διαχωρισμός...

Θεωρώντας λοιπόν κανείς ότι άνοιξε την καρδιά του για να λάβει, βρίσκει αντίσταση σ' αυτόύς που δεν μπορούν να λάβουν και επειδή αναγνωρίζει τον εαυτό του, επιτίθεται σ' αυτό που αντιλαμβάνεται στους άλλους, αλλά όχι στον εαυτό του.

Εννοώ, Φωτεινή μου, ότι όταν δεν διαχωρίζεσαι και από το διαφορετικό, τότε μόνο μπορείς να ζήσεις με απλότητα.

[Fotinoula]

Κατάλαβα πολύ κάλα Βασω και κράταω το μηνυμα που απο το πρώι μου χτυπάει την πορτα σαν φράση δευτερη φορά " Ανοιξε την καρδιά για να λάβεις" και παρατηρώ......... με απλότητα και όχι με αγχος! Ετσι και αλλιώς η ζωή ξερει να σου δειξει όταν ζητάς να μάθεις

[Vasoula]

Αχ, Φωτεινούλα, απάντησες μόνη σου, πριν δεις την δική μου απάντηση.

[Fotinoula]

[Fotinoula]

την έπελεξα το πρωί σαν μηνυμα της ημέρας!

[Vasoula]

Αυτό το μήνυμα σου βγήκε σήμερα?

Με συγκινείς πραγματικά...

[Vasoula]

΄Ηθελα να γράψω κάτι...
Μετά από μια μέρα σιωπής, πάντα υπάρχει κάτι να πει κανείς..

΄Ομως τίποτα δεν μπορούσα...Καμία σκέψη!

΄Αναψα τα κεράκια μου, έβαλα λίγο μουσική και την ώρα που πήγα να κλείσω το φως για να συνεχίσω την σιωπή μου πιο βαθιά, έπεσε ένα βιβλίο στα πόδια μου...Γνωστό το σύστημα ε? ΄Ομως αυτή τη φορά μεγάλη η έκπληξη...΄Ηταν ένα βιβίο που διάβασα όταν ήμουν 17 χρόνών, είχε μάλιστα και αφιέρωση από αυτόν που μου το χάρισε...

Οι αναμνησεις με συνεπήραν...συγκινήθηκα. Ανοιξα τυχαία πάλι τις σελίδες του και τότε...

"...Γιατί ο Χριστός, για να ανέβει στην κορυγή της θυσίας, στο Σταυρό, στην κορυφή της εξαϋλωσης, στο θεό, πέρασε όλα τα στάδια του αγωνιζόμενου ανθρώπου. ΄Ολα, και γι' αυτό ο πόνος του μας είναι τόσο γνώριμος και τον πονούμε, κι η τελική του νίκη μας φαίνεται τόσο και δικιά μας μελλούμενη νίκη. ΄Ο,τι είχε βαθιά ανθρώπινο ο Χριστός μας βοηθάει να τον καταλάβουμε και να τον αγαπήσουμε και να παρακολουθούμε τα πάθη του σαν να ήταν δικά μας πάθη. Αν δεν είχε μέσα του το ζεστό ανθρώπινο στοιχείο, δεν θα μπορούσε ποτέ με τόση σιγουράδα και τρυφερότητα να αγγίξει την καρδιά μας. Και δεν θα μπορούσε να γίνει πρότυπο στην ζωή μας. Αγωνιζόμαστε κι εμείς, τον βλεπουμε κι αυτόν να αγωνίζεται και παίρνουμε κουράγιο. Βλέπουμε δεν είμαστε ολομόναχοι στον΄κόσμο, αγωνίζεται κι αυτός μαζί μας.

Κάθε άνθρωπος ειναι θεάνθρωπος, σάρκα και πνεύμα. Να γιατι το μυστήριο του Χριστού δεν ε΄ναι μονάχα μυστήριο μιας ορισμένης θρησκείας, είναι πανανθρώπινο. Σε κάθε άνθρωπο ξεσπάει η πάλη θεού και ανθρώπου και συνάμα η λαχτάρα της φίλιωσης. Τις περισσότερες φορές η πάλη αυτή είναι ασύνειδη, βαστάει λίγο, δεν αντέχει μια αδύνατη ψυχή να αντιστέκεται καιρό πολύ στη σάρκα. Βαραίνει, γίνεται κι αυτή σάρκα, κι ο αγώνας παίρνει τέλος. Μα στους υπεύθυνους ανθρώπους, που έχουν μερόνυχτα καρφωμένα τα μάτια τους στο ανώτατο χρέος, η πάλη ανάμεσα στην σάρκα και το πνεύμα ξεσπάει χωρις έλεος και μπορεί να βαστάξει έως τον θάνατο.

Για να δώσω ένα ανώτατο πρότυπο στον αγωνιζόμενο άνθρωπο, για να δείξω πως δεν πρέπει να φοβάται τον πόνο, τον πειρασμό και τον θάνατο, γιατί όλα αυτά μπορεί να νικηθούν, νικήθηκαν κι όλας, γράφτηκε αυτό το βιβλίο. Ο Χριστός πόνεσε, κι από τότε ο πόνος άγιασε. πολέμησε ως την τελευταία στιγμή, ο πειρασός να τον πλανέψει κι ο πειρασμός νικήθηκε. σταυρώθηκε ο Χριστός, κι από τότε νικήθηκε ο θάνατος.
...Είμαι βέβαιος πως κάθε ελέύθερος άνθρωπος που θα διαβάσει το βιβλίο τούτο, το γεμάτο αγάπη, θα αγαπήσει περισσότερο παρά ποτέ, καλύτερα παρά ποτέ τον Χριστό..."

Νικος Καζαντζάκης
Ο τελευταίος πειρασμός

Θυμήθηκα την βραδυνή μας κουβέντα Ηλία...
Και αυτά που σου είπα...
Πόσο έρχονται και δένουν με τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη...
Γιατί τελικά, όλοι τα ίδια μηνύματα παίρνουμε...

Σου αφιερώνω τα παραπάνω λόγια με όλη μου την αγάπη...

[Rainmaker]

Σε κάθε άνθρωπο ξεσπάει η πάλη θεού και ανθρώπου και συνάμα η λαχτάρα της φίλιωσης. Τις περισσότερες φορές η πάλη αυτή είναι ασύνειδη, βαστάει λίγο, δεν αντέχει μια αδύνατη ψυχή να αντιστέκεται καιρό πολύ στη σάρκα. Βαραίνει, γίνεται κι αυτή σάρκα, κι ο αγώνας παίρνει τέλος. Μα στους υπεύθυνους ανθρώπους, που έχουν μερόνυχτα καρφωμένα τα μάτια τους στο ανώτατο χρέος, η πάλη ανάμεσα στην σάρκα και το πνεύμα ξεσπάει χωρις έλεος και μπορεί να βαστάξει έως τον θάνατο.

.......... :roll:

Ευχαριστώ πολύ και για τα λόγια του Καζαντζάκη που μου αφιέρωσες και για τα δικά σου λόγια που μου δίνουν κουραγιο...