Παρ' ότι μπήκε στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, το έργο του ήταν σπουδαίο
Κάνω παράθεση σ' αυτήν την φράση, για να απαντήσω σε σένα αγαπημένη μου, ανώνυμα...΄Ομως θεωρώ ότι πολλοί ακόμα μπορούν να εμπνευστούν από τις λέξεις...
Μέσα στον κύκλο της ενσάρκωσής μας, πολλές φορές δεν μπορούμε να αποσυμβολίσουμε γεγονότα. Είναι γιατί μένουμε στατικά σ' αυτήν και την θεωρούμε σαν μοναδική, μέσα στην άπειρη ζωή μας.
΄Ετσι καθιερώθηκε η "μοίρα" στους ανθρώπους, γιατί ακριβώς δεν μπορούσαν να "θυμηθούν" την αιώνια ζωή...
Και επειδή ακριβώς δεν μπορούν να "θυμηθούν", δεν πιστεύουν ότι οι ψυχές μας έρχονται σε ενσάρκωση, ακόμα και για λίγο, απλά και μόνο για να δώσουν στους γύρω τους ένα μήνυμα...
Πολλές ψυχές, γενναίες, έρχονται μέσα από πόνο να προσφέρουν "θεραπεία" και "μυνήματα" στους ανθρώπους.
Να τους κάνουν μέσα από διάφορες προκλήσεις να "θυμηθούν"...
Πολλές φορές αυτούς τους ανθρώπους τους χαρακτηρίζουμε με επίθετα, γιατί ακριβώς δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε το μέγεθος της γενναιότητάς τους.
"καλός", "φωτισμένος", "αγνός", ....και πάει λέγοντας! Μένουμε δηλαδή σ' αυτούς σαν άνθρωπους, και δεν μπαίνουμε καν στην διαδικασία να αποσυμβολίσουμε την προσφορά τους προς εμάς...
Θα σας διηγηθώ μια ιστορία, που ειπώθηκε και εξιστορήθηκε σαν αληθινή, από τον ίδιο...
Μια πολύ όμορφη κοπέλα, καλόκαρδη και χαρούμενη, βοηθούσε με τον τρόπο της κάθε δυστυχισμένο πλάσμα που βρισκόταν στο περιβάλλον της. ΄Ενα μόνο πρόβλημα είχε...
Δεν άντεχε τους ανάπηρους...
¨Οταν συναντούσε κάποιον ανάπηρο, τρελλαινόταν, γινόταν κακιά και επιθετική...Δεν άντεχε την αναπηρία...
Μια ψυχή λοιπόν, ήρθε σε ενσάρκωση, με απόλυτη επιλογή της, σαν παιδί της, αλλά ανάπηρο...Μέσα από αυτήν την "θυσία" ήθελε να την κάνει να υπερβεί τον εαυτό της και να αγαπήσει και το διαφορετικό...να αγαπήσει τους φόβους της.
΄Οταν οι γιατροί της είπαν ότι παιδί της θα ήταν για όλη του την ζωή ανάπηρο, τρελλάθηκε. Δεν μπορούσε να το χωρέσει το μυαλό της...΄Ομως ήταν δεδομένο...
Αρχισε να "ερωτεύεται" την αναπηρία του, άρχισε να βλέπει ότι η αγάπη δεν κάνει διακρίσεις, και ήταν κίνητρο γι' αυτήν να βρει περισσότερο τον εαυτό της και τις αιτίες της "αποστροφής" της...
΄Οσοι δεν γνωρίζουν αυτές τις παραμέτρους επιλογών μιας ψυχής, θα θεωρήσουν την ιστορία αυτή "φανταστική"...
Και θα αφήσουν την "τύχη" τους στον θεό...
Η ζωή τους θα είναι συνεχώς ένας αγώνας που θα "παίζει" μεταξύ καλού, κακού, αρνητικού, θετικού...
΄Ομως έρχονται κοντά μας ψυχές που, μέσα από ό,τι δεν εξηγείται με την λογική, μας, μας κάνουν να γινόμαστε περισσότερο συνειδητοί και να αξιολογούμε περισσότερο την συμμετοχή μας στην ζωή μας.
Αυτές οι ψυχές είναι η ευλογία μας...Και όσο πόνο κι αν μας προσφέρουν, πάντα υπάρχει κάτι που θέλουν να μας πουν...
Είτε μέσα από τον πόνο, είτε μέσα από την αγάπη, είτε μέσα από σκληρά μαθήματα, έχουν ένα μήνυμα για μας. Γιατί αυτό το μήνυμα είναι η δική μας παράκληση για βοήθεια...
Είτε το καταλαβαίνουμε, είτε όχι...
Η ζωή μας δεν είναι στέρα και ριζωμένη στην γη...
Η ζωή μας είναι άπειρη και αέναη και ένα μικρό της μέρος είναι κάθε μας ενσάρκωση...
Αλλά και ακόμα και αν δεν πιστεύουμε στην μετενσάρκωση...η ζωή δεν μπορεί να είναι μονο τρισδιάστατη...
Κάθε γεγονός δεν είναι τυχαίο...
Πεθαίνοντας κάποιος αγαπημένος μας άνθρωπος, ας δούμε μέσα από την δική του συμβολή, τι μπόρεσε να κάνει για εμάς...
) την "καταρρευση" της παγκοσμιας οικονομιας; (οπως εσυ δηλαδη 
)
