Ο τρόπος που έχει εξελιχτεί μέχρι τώρα η ανθρωπότητα φαίνεται άνισος και άδικος. Σε κάποια μέρη η πείνα, ο πόλεμος, οι αρρώστιες και η έλλειψη των βασικών αγαθών φαίνεται ανισόρροπη, έναντι του πλούτου άλλων και κάνει την ζωή να απειλείται από την πόλωση, δημιουργώντας υποψίες για την κοσμική δικαιοσύνη και την θεϊκή συμπόνια, καθώς και την σοφία της δημιουργίας.
΄Όμως, αυτή είναι μια φαινομενική πραγματικότητα
Στην ουσία όλοι οι άνθρωποι, σε όλα τα μέρη του πλανήτη βιώνουν την πόλωση, που τους ελέγχει την ζωή, είτε μέσα από τον έναν τρόπο διαβίωσης, είτε μέσα από τον άλλον!
Στην αντικειμενική πραγματικότητα, δεν υπάρχουν φτωχοί ή πλούσιοι, πεινασμένοι ή χορτάτοι, ασθενείς ή υγιείς, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που ελέγχονται, μέσα από την δυστυχία τους, από ένα εξουσιαστικό σύστημα.
΄Ετσι σε όλα τα μέρη του πλανήτη οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι και βιώνουν την ζωή τους ελεγχόμενοι, είτε από την έλλειψη αγαθών, είτε από την υπερβολική αφθονία. Κανείς δεν είναι ελεύθερος τελικά, είτε ανήκει στους κατακτητές, είτε στους κατακτημένους. Το μόνο που διαφοροποιείται είναι ο υπαρκτός πόνος!
Αν εμβαθύνει κανείς στην ζωή μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτή δεν διαφοροποιείται από τον τρόπο που εκδηλώνεται, αλλά από το επίπεδο αγωνίας που βιώνεται.
Η αγωνία λοιπόν είναι το κοινό σημείο όλων των ανθρώπων στον πλανήτη και το ευαίσθητο σημείο ελέγχου τους!
Αυτήν την εποχή οι άνθρωποι έχουν περισσότερο ανάγκη να γεμίσουν με πνευματική τροφή, από το να γεμίσουν απλά τα στομάχια τους!
Και αυτό που λέγω, δεν είναι ασέβεια προς την πείνα, αλλά σεβασμός προς την ελευθερία στην εσωτερική της μορφή, απαλλαγμένη από την αγωνία της ίδιας μας της άγνοιας!
Το σύστημα ελέγχου το γνωρίζει Γνωρίζει ότι όταν ελέγχει συναισθηματικά την ανθρωπότητα, μπορεί να την ελέγξει και υπαρξιακά. Και έτσι, με κάθε τρόπο θέλει να κρατήσει τον έλεγχο, επιχειρηματολογώντας υπέρ του.
Μα κάθε ευνομία που δεν εναρμονίζεται με το κοσμικό, είναι ασέβεια προς τον θεό και την ίδια την δημιουργική δύναμη της ζωής. Και ο φόβος που ασκείται δεν εναρμονίζεται με τον κοσμικό νόμο της ελεύθερης βούλησης.
Τα κράτη βρήκαν τρόπο να ελέγχουν μέσα από το οικονομικό σύστημα, καθώς και μέσα από το σύστημα υγείας και η θρησκεία βρήκε τρόπο να ελέγχει μέσα από τον υπαρκτό σατανά και τους δαίμονες.
΄Ετσι κάθε απόφαση αυτονόμησης των ανθρώπων, ώστε να μπορέσουν να βρουν την πνευματική τους αρμονία, μέσα στην ενότητα και την ειρήνη, φαίνεται να εξουσιάζεται από μια μεθοδευμένη κίνηση που αυτήν την εποχή έχει ενταθεί, όσο ο κίνδυνος να χαθεί ο έλεγχος γίνεται περισσότερο φανερός.
Ο έλεγχος χάνεται όταν οι άνθρωποι μπορούν να συνηχήσουν με το θεϊκό μέσα τους, επιλέγοντας τον πνευματικό τους δρόμο που θα τους φέρει πληρότητα και θα τους ολοκληρώσει μέσα στον θεό! ΄Όταν το βαθύτερο είναι των ανθρώπων αφυπνιστεί, τότε ο έλεγχος που μπορεί να ασκηθεί πάνω τους, σταματά. Ο φόβος για το άγνωστο κακό, γίνεται ολοκληρωμένη αγάπη για τον θεό μέσα στον οποίο κινείται όλη η δημιουργία.
Τελευταία, μέσα από την μεθοδευμένη αυτή κίνηση εξουσιαστικών κύκλων, να κρατηθεί ο έλεγχος μέσα από την συναισθηματική επιρροή του φόβου, κυκλοφόρησε ευρέως η φήμη ότι με το ρέικι ανοίγονται πύλες για να εισχωρήσουν δαίμονες! Το ρέικι και τα σύμβολά του έγιναν δαιμονικοί δρόμοι και φυσικά και άλλα συστήματα έχουν την ίδια τύχη με το ρέικι, μπαίνοντας στην λίστα των αιρέσεων, μαζί με σχολές του δυτικού εσωτερισμού!
Ο σατανάς και οι δαίμονες είναι μέρη του κάθε ανθρώπου, ανεξάρτητα από τον κοσμικό του ρόλο! Το καλό και το κακό υπάρχει μέσα μας, ενόσω βιώνουμε την ζωή στον φυσικό κόσμο και ένας παράγοντας που ενισχύει τον φόβο είναι η αφέλεια και η άγνοια για την ίδια μας την ύπαρξη!
Αυτή η εποχή είναι η ευκαιρία μας να αυτοπραγματωθούμε σαν ΑΝΘΡΩΠΟΙ!
Σ αυτό, ουδέποτε υπήρξε εμπόδιο η αγνή σχέση των ανθρώπων με τον θεό!
Δεν θέλω να πω, σε καμία περίπτωση, ότι αυτό θα επιτευχθεί με το ρέικι, γιατί δεν είναι η ανάγκη μου να υποστηρίξω το ρέικι, που δεν αποτελεί παρά μόνο ένα μέσον για να οδεύσουμε προς την πνευματική μας αυτοπραγμάτωση. Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να θυμηθούμε ποιοι είμαστε και να υπηρετήσουμε το Πνεύμα μας, μέσα από την αγάπη και την συνήχηση με τον θεό, κάτι που κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν μπορεί να καταφέρει, μια και είναι μοναδικά δική μας απόφαση.
Το ρέικι δεν έχει καμία αναφορά ή επίκληση σε Αγγέλους ή Αρχαγγέλους, είναι καθαρά ένας δρόμος αυτονόμησης, που μπορεί ο άνθρωπος να χρησιμοποιήσει για να αποκαταστήσει την δύναμη του, μέσα από την αρμονία με τον ίδιο του τον Εαυτό!
΄Ετσι πραγματικά δεν καταλαβαίνω πως μπορεί ένας εξωτερικός παράγοντας κακού να βρει χώρο να βλάψει έναν άνθρωπο, που αντί να φοβάται, απλά μαθαίνει να αγαπάει τον θεό και να ενώνεται μαζί του, μέσα από την ίδια του την ομοιότητα!
Είμαι σίγουρη, πέρα από το ρέικι, ότι ο άνθρωπος θα βρει το σθένος να αγαπήσει τον θεό, μαζί με την αλήθεια. Αυτή η εποχή του προσφέρει αυτήν την δυνατότητα να νικήσει τον δαίμονα του φόβου και να ελευθερωθεί από την εξουσία που του ασκείται, χωρίς να το αντιλαμβάνεται, υπηρετώντας πια το φως της Δημιουργίας, αντί να μάχεται τον ίδιο του τον Εαυτό!
Υπάρχει χρόνος ακόμα!
