Σύντομο μάθημα ανθρώπινων σχέσων.

[ΙΩΑΝΝΑ]

εσυ με πιεσεσ να μπω στο φορουμ και σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!

όσο γιαυτό δεν το θυμάμαι!!το έκανα ε????

δεν το εκανεσ με την κακη την εννοια αυτο το ξερω πολυ καλα.

απλα μαλλον πιστευεσ οτι θα μου εκανε καλο να μπω στο φορουμ και δεν επεσεσ καθουλου εξω.
η υποστηρηξη και οι συμβουλεσ ολων με εχουν βοηθισει πολυ και ειμαι ευγνωμον.

[Δωρουλα]

[Μάνος]

΄Όταν λοιπόν, εγώ τουλάχιστον λέω, ότι αγαπώ χωρίς διεκδικήσεις, αυτό δεν σημαίνει ότι αγαπώ χωρίς να με σέβομαι. …Και μέσα σ’ αυτόν τον σεβασμό, δεν χωρά τίποτα άλλο εκτός από ειλικρίνεια!
Πολύ πιθανόν, να μην αντέχεται… πολύ πιθανόν να μην αναγνωρίζεται, όμως υπάρχουν παράμετροι που την οριοθετούν και έτσι αποκαλύπτεται οτιδήποτε ψεύτικο!

΄Οπως λέω πάντα...το παραμύθιασμα φαίνεται στα 3΄πρώτα λεπτά που βιώνεις την αλήθεια της ζωής σου...Δεν γίνεται, δυστυχώς αλλιώς...
Μόλις πεις δεν φοβάμαι, έρχονται οι φόβοι και ζητάνε να πειραματιστούνε με το θάρρος σου...
Μόλις πεις αγάπη, έρχονται οι άνθρωποι και ζητάνε να πειραματιστούνε με την ελευθερία σου...

Να τη πάλι μπροστά μου η αγάπη! Οκ, συμπανάκι! Μύνημα ελήφθη!

[Μάνος]

Στο μεταξύ μόλις συνειδητοποίησα το τι παραμύθι λέμε στον ίδιο μας τον εαυτό προκειμένου να τον πείσουμε να δεχτεί πράγματα, συναισθήματα, ανθρώπους και καταστάσεις στη ζωή του...(!)
Τον παρμυθιάζουμε καλά καλά με ανάλαφρα παραμυθάκια που μας βολεύουν και που πάντα έχουν happy end κκομμένο και ραμένο στα μέτρα μας και όταν ξαφνικά μπροστά μας σκάσει η πραγματικότητα γυμνή, τρέχουμε να κρυφτούμε και φοράμε τη μάσκα του θύματος "τι δράμα μου έτυχε πάλι - δείτε με τι ωραία που υποφέρω"
Πως αναλονώμαστε ρε γμτ έτσι δεξιά και αριστερά...
Πως μας σκορπίζουμε αλόγιστα...

Ναι, οκ φταίει η τερατώδη αγάπη των γονιών μας, τα πρότυπα πάσης φύσεως, αλλά και εμείς οι ίδιοι δεν πάμε πίσω! Μια ζωή παλεύουμε να τα διατηρήσουμε στη ζωή μας, όλα αυτά που μας καταντησαν ανθρωπάκια, με νύχια και με δόντια! Εξακολουθούμε να αγωνιζόμαστε για να κερδίσουμε την αποδοχή ανθρώπων που μέσα μας τους έχουμε ξεγραμένους!!! Ε, έλεος δηλαδή!!!!!
Βρε αί σιχτήρ πια!!! Από σήμερα προταιρεότητα στον Εαυτό μου, στα θέλω του και στις ανάγκες του. Θα γίνουμε τα καλύτερα φιλαράκια, θα μάθω να τον αφουγκράζομαι, να τον φροντίζω, να του έχω εμπιστοσύνη... Ακούγεται πολύ βαρύγδουπο και είναι δύσκολο, το ξέρω. Δεν εφαρμόζεται πατώντας ένα μαγικό κουμπακι, είναι όμως μια καλή αρχή η συνειδητοποιήση καταστάσεων που σε έκαναν να "ζεις" βολεμένος τόσα χρόνια... Ε;

[Vasoula]

Ναι μπορεί να είναι δύσκολο, Μάνο μου, αλλά είναι απλό...

να θυμάσαι πάντα ότι το εύκολο είναι και το πολύπλοκο.

Και θεωρώ απλό, γιατί πρώτα από όλα έχω αποκλείσει το πολύπλοκο...
Μετά γίνονται τα δύσκολα, εύκολα...

Δηλαδή πρώτα αποφασίζουμε τι θέλουμε και μετά απλά το εκπληρώνουμε...
Το δύσκολο είναι να πάρεις απόφαση...Εκεί είναι όλη η δυσκολία... στο "θέλω", γιατί συνήθως οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θέλουν και από εκεί αρχίζει και γίνεται πολύπλοκο...

Σημασία δεν έχει τι νομίζεις ότι μπορείς, αλλά τι πιστεύεις πως Θέλεις με όλη σου την Ψυχή...Σ' αυτό το "Θέλω" δεν υπάρχει περίπτωση να σταθούν οι πολυπλοκότητες της ζωής, εμπόδιο...

[Μάνος]

Το δύσκολο είναι να πάρεις απόφαση...Εκεί είναι όλη η δυσκολία... στο "θέλω", γιατί συνήθως οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θέλουν και από εκεί αρχίζει και γίνεται πολύπλοκο...

Τι είπες τώρα Βασούλα μου!!!

[ARTYADIS]

Βασούλι μου γλυκό!

Ναι, οκ φταίει η τερατώδη αγάπη των γονιών μας, τα πρότυπα πάσης φύσεως, αλλά και εμείς οι ίδιοι δεν πάμε πίσω!

Έτσι...

[Ταρούλα]

[eirini]

Μήπως λίγο «ξεφτιλίσαμε» την αγάπη?
Γιατί εγώ στις σχέσεις βλέπω στην αρχή ένα ερωτικό πάθος, και μετά έναν πόλεμο!
Το μοίρασμα είναι μια σπάνια διαδρομή δύο ανθρώπων, που νιώθουν ο ένας τον άλλον και ανοίγονται ειλικρινά, ο ένας στον άλλον, χωρίς φόβο!!!

Στις σχέσεις υπάρχει ένας τεράστιος φόβος «απόρριψης»…και όπου χωρά ο φόβος, η αγάπη πετιέται στα σκουπίδια, και αντηχεί σαν μια λέξη, όπως όλες οι άλλες!
Γι’ αυτό και στον κοινωνικό μας ρόλο, έχει χάσει την αξία της!
΄Όταν λοιπόν, εγώ τουλάχιστον λέω, ότι αγαπώ χωρίς διεκδικήσεις, αυτό δεν σημαίνει ότι αγαπώ χωρίς να με σέβομαι…Και μέσα σ’ αυτόν τον σεβασμό, δεν χωρά τίποτα άλλο εκτός από ειλικρίνεια!
Πολύ πιθανόν, να μην αντέχεται…πολύ πιθανόν να μην αναγνωρίζεται, όμως υπάρχουν παράμετροι που την οριοθετούν και έτσι αποκαλύπτεται οτιδήποτε ψεύτικο!

Και φυσικά δεν πεθαίνεις από την έλλειψη του άλλου, αν έχεις «φροντίσει» με αγάπη τον εαυτό σου, όμως «σκασίλα» μας δεν είναι… σαφώς!

[eirini]

Χρειαζόμαστε φωτεινούς ανθρώπους, αετέ, που να μπορούν να απορροφούν το δικό μας σκοτάδι και να το μετασχηματίζουν σε αγάπη…Χωρίς να μας λένε τι να κάνουμε…Να μας δείχνουν το φως και μόνο αυτό φτάνει…
Εγώ προσωπικά δεν προσδοκώ τίποτα από τους άλλους, αλλά από τον εαυτό μου. Τον σεβασμό δεν τον περιμένω από αυτούς, αλλά από εμένα…Και φαντάζομαι ότι καταλαβαίνεις την διαφορά. Γιατί τίποτα δεν επιβάλλω, απλά ΕΙΜΑΙ, και αυτό, όποιος δεν μπορεί να το αντέξει, απλά εξαφανίζεται από δίπλα μου… Αλήθεια, ως δια μαγείας…που τελικά δεν είναι μαγεία, αλλά τα όριά μιας φυσικής πραγματικότητας, που δεν χρειάζεται να επιβληθεί, αλλά να υπάρχει σαν αλήθεια.

[Ellaki]

Μάνο μου

Βασουλίτσα

[Βικούλα]

[Μάνος]

Ελλάκι μου

[AMALIA]

Να τη πάλι μπροστά μου η αγάπη! Οκ, συμπανάκι! Μύνημα ελήφθη!

Μανο...!!!

[Μάνος]

Αμαλάκι μου!!!