Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ, Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ

[Vasoula]

α, όχι...παρανόηση...

μμμμ...και εδώ το ίδιο γίνεται. Με την διαφορά ότι οι εταιρίες ειναι πολλές και όλο και κάποιος γνωστός έχει γνωστό σε κάποια...

Το εύρος διαφέρει και όχι η τακτική!

[Fotinoula]

οχι το αντιθετο, εννοω ότι αν δεν εχεις κονε δεν κανεις ρουπι σε αυτην την πολή απο την δουλεια μεχρι τον γιατρο που θα σε εξετασει

ετσι ειναι η νοοτροπια

η οποια εχει δυο οψεις απο την μια υπαρχει μια περιρεουσα χαλαρη, ευχαριστη, ζεστη και φιλικη ατμοσφαιρα

απο την αλλη όμως χανεται η αξιοκρατια, ο επαγγελματισμος, η συνεπεια και η ευθυνη

[Fotinoula]

οντως το ευρος πρεπει να διαφερει και οχι η τακτικη

[Fotinoula]

να σας πω την αληθεια μου στην αρχη το εκρινα διοτι με ετρωγε η ηθικη του ειστε ανευθυνοι και δεν ξερετε τι σημαινει αξιοκρατεια με αποτελεσμα να αρνουμαι βασει προτυπων να εγκλιματιστω

τωρα όμως όταν καποιος προσφερθει να με βοηθησει και να με προτεινει το δεχομαι αβιαστα και ευγενικοτατα με μεγαλη χαρα

[zefira]

Κι όμως παιδιά εμένα αυτό το ανώνυμο και το απρόσιτο στην Αθήνα δεν μου άρεσε.

Όλο αυτό που βιώνω στη Θεσσαλονίκη, από το 1997 που ανεβήκαμε, που μπορείς πιο εύκολα να προσεγγίσεις τους ανθρώπους και αυτό το "ερασιτεχνικό" έχει τη χάρη του.

Για μένα τουλάχιστον.

[Αμαλία]

Και γω μένω στην Αθήνα, όμως στην περιοχή που μένω είναι σαν να είμαι εξόριστη..
Το Πικέρμι είναι καμιά ώρα απο το κέντρο.. Μέσα στο πράσινο, δέντρα, χωράφια.. γενικά λίγο ερημιά το σημείο που μένω.
Οι γονείς μου πάντα είχαν μια ιδιαίτερη συμπάθια στα απομακρυσμένα μέρη, για να έχουν την ησυχία τους απο τους θορύβους κλπ, και κυρίως για το πράσινο και τη φύση..
Δε λέω, είναι πανέμορφα αντικειμενικά.. αλλά προσωπικά δεν το εκτιμώ.. δεν κάθομαι ποτέ στον κήπο να απολαύσω την φύση, πχ.. το θεωρώ κάτι δεδομένο γιατί δεν έζησα ποτέ μέσα στην πόλη.
Οι δυσκολίες λοιπόν για μένα, είναι κυρίως η απόσταση απο το κέντρο, κ τον "πολιτισμό".. Για να πας στο πιο κοντινό περίπτερο θες κανα 20 λεπτο με τα πόδια, οι συγκοινωνίες είναι άθλιες, το βράδυ δεν τολμάω να γυρίσω απο την στάση του λεωφορείο σπίτι μου με τα πόδια γιατί είναι ερημιά και σκοτάδι. [βασικά εγώ θα το έκανα αλλά δεν με αφήνουν οι γονείς μου]
Όλοι μου οι φίλοι μένουν στο κέντρο, οπότε για μια απλή βόλτα κάνω 1 ώρα τουλάχιστον.. Η σχολή μου είναι Πειραιά οπότε κάνω τουλάχιστον 1μιση ώρα, ή και 2 για να πάω!

Παρ'όλα αυτά με τους γείτονες δεν έχουμε πολλές επαφές, ούτε γνωριζόμαστε καλά καλά, παρόλο που είμαστε εδώ 17 χρόνια περίπου.. Οπότε δεν τίθεται θέμα σχολιασμού/ξέρω-τι-κάνεις κλπ.

Αυτά πάνω κάτω...!

[zefira]

Να σας πω κι εγώ λοιπόν γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια γειτονιά στο Βύρωνα, σε μια μονοκατοικία με κήπο και αυλή. Στη γειτονιά αυτή ήταν πολύ όμορφα και με τους γείτονες τότε είχαμε επαφή. Οι γονείς μου μιλούσαν με όλους και με τα παιδιά της γειτονιάς πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο και παίζαμε μαζί.

Στα 17 μου η μητέρα μου αποφάσισε να αγοράσει σπίτι για να μη μένουμε άλλο στο ενοίκιο και επειδή τα λεφτά δεν έφταναν αγόρασε ένα διαμέρισμα πολύ μακριά από τη συγκεκριμένη γειτονιά που μεγαλώσαμε.

Τα διαμέρισμα ποτέ δεν το συμπάθησα και υποσχέθηκα στον εαυτό μου μεγαλώνοντας να μη μείνω σε διαμέρισμα και αν μπορέσω να φύγω και από την Αθήνα.

Χάρηκα πολύ όταν ο σύντροφος της ζωής μου μου πρότεινε να φύγουμε και να έρθουμε στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα έξω από την πόλη στην Επανωμή.

Αυτά

[VasilisM]

Χαίρομαι που μοιραζόμαστε αυτές τις εμπειρίες!

Όσον αφορά εμένα, μένω στην Θεσσαλονίκη, στην περιοχή του Κορδελιού. Η περιοχή είναι η χειρότερη της Θεσσαλονίκης από πλευράς ρύπανσης όλως των ειδών, ατμοσφαιρική, ηχητική κλπ, εγκληματικότητας, ναρκωτικών και άλλα τριτοκοσμικά. Όμως είχα την τύχη να ζήσω όλες τις διακοπές των παιδικών μου χρόνων στο χωριό της μητέρας μου, στον νομό Κιλκίς. Εκεί έζησα την ανεμελιά και την αθωότητα, εκεί γνώρισα τους φίλους που έχω και τώρα, τουλάχιστον κάποιους από αυτούς, με τους οποίους με δένει μια ισχυρή φιλία. Γενικά στο χωριό μου, οι άνθρωποι είναι φαινομενικά πολύ κοινωνικοί, αλλά απλώς φαινομενικά.. υπάρχει τρομερή λογοκρισία για πράξεις και συμπεριφορές κατά των άλλων..
Επίσης το δεύτερο χωριό μου είναι δίπλα στο άλλο, από το οποίο κατάγεται ο πατέρας μου. Εκεί τα πράγματα είναι χειρότερα, υπάρχει τρομερό μίσος από τους ανθρώπους που ζούνε εκεί, για οτιδήποτε ξεφεύγει λίγο από τα καθιερωμένα.. Πάραυτα έχω και από εκεί όμορφες αναμνήσεις..

[Ellaki]

Θα προσπαθήσω να θυμηθώ όλες τις περιοχές που έχω μείνει
Χαλάνδρι
Γκύζη
Πλ. Αττικής
Ιταλία - Κατάνια
Ιταλία - Ουρμπίνο
Ιταλία - Παλέρμο
Κυψέλη
Ύδρα
Ταϋλάνδη - Μπανγκόκ
Σεπόλια
Κεφαλλονιά
Ν. Σμύρνη
’λιμος
και επιτέλους Μενίδι και δεν πρόκειται να ξαναμετακομίσω ποτέεεεεεε πια

Όσα σπίτια και να άλλαξα το καβούκι μου το κουβάλαγα μαζί.
Στις μικρές πόλεις το κουτσομπολιό ήταν στην ημερήσια διάταξη και εγώ χρειαζόμουν την αποδοχή του κόσμου.
Στις μεγάλες πόλεις ήμουν ξένη ανάμεσα σε ξένους και εγώ χρειαζόμουν ζεστασιά.
Σίγουρα στην Αθήνα οι ευκαιρίες για επαγγελματική αποκατάσταση είναι περισσότερες απ' ότι στην επαρχία και το τίμημα όμως είναι ανάλογο.

Κατέληξα σ' αυτό που λέει το γνωστό άσμα <home is where your heart is> και μετάφραση <το σπίτι σου βρίσκεται όπου βρίσκεται η καρδιά σου>.
Τώρα αναγνωρίζω ότι έκανα ακριβώς το αντίθετο.........έψαχνα τη καρδιά μου εκεί όπου βρισκόμουν.
Το σπίτι μου είναι στην καρδιά μου και η επιλογή είναι δική μου για το πως θα διαμορφώσω την καθημερινότητα έτσι ώστε να ζω με χαρά.
Χωρίς περικοκλάδες

[VasilisM]

[Vasoula]

ωραία Ελλάκι...
Τώρα ξέρουμε...στην επόμενη ενσάρκωση (αν προκύψει)...σαλιγκαράκι θα είσαι ε?

[Δωρουλα]

[Ellaki]

ωραία Ελλάκι...
Τώρα ξέρουμε...στην επόμενη ενσάρκωση (αν προκύψει)...σαλιγκαράκι θα είσαι ε?

γυμνοσάλιαγκας για την ακρίβεια

[zefira]

Ελισάβετ μου δηλαδή έχεις Ντοκτορά στις μετακομίσεις ε?

[ARTYADIS]

Το σπίτι μου είναι στην καρδιά μου και η επιλογή είναι δική μου