Ο έρωτας στη ζωή μας

[Ellaki]

Αβυσος, Mάλλον αυτή που μονον ξερει το βάθος της αλλά κανεις άλλος, γι αυτο και οποιαδήποτε κριτική ή αξιολόγηση φαντάζει κενή. Ακόμα και ο Ιησούς ποτέ του δεν έκρινε τις ψυχές και το ζήτησε και από όλους τους ΄΄αλλους!! Μην κρίνετε για να μην κριθείτε!!!

Εαν ξέραμε το βάθος της ψυχής μας τότε δεν θα χρειαζόταν να αναλύσουμε ή να παρατηρήσουμε τίποτα.
Θα προχωρούσαμε με εμπιστοσύνη, συμπόνια, ταπεινότητα, αγάπη εναρμονισμένοι με το πνεύμα, ακολουθώντας το θεικό σχέδιο και δεν θα παλεύαμε να βγάλουμε άκρη με τον εαυτό μας που έχουμε περιφρονήσει, ευνουχήσει, αποκόψει από το σχέδιο της ψυχής χάρη του οποίου βρεθήκαμε στην παρούσα ενσάρκωση.

’βυσσος είναι η αταξία που μας έχει κυριεύσει και έχουμε απωλέσει τις αρετές.
Η ψυχή μας είναι αγνή σαν τον δημιουργό της.

Το νήμα που διαχωρίζει την κριτική από την διάκριση είναι λεπτό και σπάει εύκολα.
Τα βήματά μας πρέπει να είναι αργά και προσεκτικά, μελετημένα και βιωμένα ένα ένα.
Ας ξεκινήσουμε αξιολογώντας τον εαυτό μας και όχι κρίνοντάς τον.

[VasilisM]

Ελισάβετ απολαμβάνω τον λόγο σου σε κάθε ποστ σου τελευταία..

[Nαταλία-Νεφέλη]

Αβυσος, Mάλλον αυτή που μονον ξερει το βάθος της αλλά κανεις άλλος, γι αυτο και οποιαδήποτε κριτική ή αξιολόγηση φαντάζει κενή. Ακόμα και ο Ιησούς ποτέ του δεν έκρινε τις ψυχές και το ζήτησε και από όλους τους ΄΄αλλους!! Μην κρίνετε για να μην κριθείτε!!!

Εαν ξέραμε το βάθος της ψυχής μας τότε δεν θα χρειαζόταν να αναλύσουμε ή να παρατηρήσουμε τίποτα.
Θα προχωρούσαμε με εμπιστοσύνη, συμπόνια, ταπεινότητα, αγάπη εναρμονισμένοι με το πνεύμα, ακολουθώντας το θεικό σχέδιο και δεν θα παλεύαμε να βγάλουμε άκρη με τον εαυτό μας που έχουμε περιφρονήσει, ευνουχήσει, αποκόψει από το σχέδιο της ψυχής χάρη του οποίου βρεθήκαμε στην παρούσα ενσάρκωση.

’βυσσος είναι η αταξία που μας έχει κυριεύσει και έχουμε απωλέσει τις αρετές.
Η ψυχή μας είναι αγνή σαν τον δημιουργό της.

Το νήμα που διαχωρίζει την κριτική από την διάκριση είναι λεπτό και σπάει εύκολα.
Τα βήματά μας πρέπει να είναι αργά και προσεκτικά, μελετημένα και βιωμένα ένα ένα.
Ας ξεκινήσουμε αξιολογώντας τον εαυτό μας και όχι κρίνοντάς τον.

Η ψυχή καλή μου Ελλη γνωρίζει τα πάντα!! Οσο απήθμενη κι αν είναι!! Αν εμείς δεν την ερευνήσουμε όμως δεν θα κερδίσουμε ποτέ όσα αναφέρεις παραπάνω. Η γνώση υπάρχει μέσα σε αυτή την άβυσσο!! Εμεις δεν τολμάμε όμως να βουτύξουμε σε αυτή την άβυσο.Φοβόμαστε το χάος του λαβύρινθου! Μερικές κάρτες της Ρωρ είναι σκέτο χαστούκι για μένα στην προσπάθειά μου αν αυτοανακάλυφθώ!!! Ομως οι κάρτες της Ρώρ είναι ένα μεγάλο δώρο για όλους μας!! Δεν ξέρω αν τις έχεις!!

[Επισκέπτης]

Οσο απήθμενη κι αν είναι!! Αν εμείς δεν την ερευνήσουμε όμως δεν θα κερδίσουμε ποτέ όσα αναφέρεις παραπάνω. Η γνώση υπάρχει μέσα σε αυτή την άβυσσο!! Εμεις δεν τολμάμε όμως να βουτύξουμε σε αυτή την άβυσο.Φοβόμαστε το χάος του λαβύρινθου!

Αρχικά ισως θα μπορούσε καποιος να την παρομοιασει με αβυσσο αλλα με την παροδο του χρόνου , παρατηρούμε οτι δεν ειναι κατι άγνωστο ουτε κατι τόσο νεφελώδες οσο το φανταζόμασταν αλλα έιναι το πιο βαθύ και ουσιατικό κομματι της ύπαρξης μας. Το περίβλημα του πυρήνα μας ..αυτο ειναι η ψυχή μας....ειμαστε εμεις..
και τολμάμε να βουτήξουμε.
Αυτό ακριβώς κανουμε εδω ..ολοι μαζί...τραβώντας ο ενας τον αλλο , οταν ο βούρκος δυσκολεύει την προσπέλαση...
Μόνο που για να γίνει αυτό , χρειάζεται πρώτα να παραδεχθεί κανεις στον εαυτό του και στούς αλλους οτι αυτό ειναι που αναζητά ..τελικά..

[ELLI]

[Ellaki]

Η ψυχή καλή μου Ελλη γνωρίζει τα πάντα!! Οσο απήθμενη κι αν είναι!! Αν εμείς δεν την ερευνήσουμε όμως δεν θα κερδίσουμε ποτέ όσα αναφέρεις παραπάνω. Η γνώση υπάρχει μέσα σε αυτή την άβυσσο!! Εμεις δεν τολμάμε όμως να βουτύξουμε σε αυτή την άβυσο.Φοβόμαστε το χάος του λαβύρινθου!

Δεν τολμάμε ακριβώς γιατί την θεωρούμε απύθμενη και άβυσσο ή μάλλον για να το πω καλύτερα...........μας έμαθαν να την βλέπουμε με αυτό τον τρόπο.

Οι ψυχές μας προσπαθούν να μας μιλήσουν καθημερινά και βρίσκονται τόσο κοντά ώστε αρκεί να απλώσουμε το χέρι μας για να τις αγγίξουμε.
Χέρι φορτισμένο με αγνότητα και απαλλαγμένο από από την <άβυσσο> που δημιουργεί η προσωπικότητα.

Έχουμε δημιουργήσει χάος στον λαβύρινθο από τον φόβο να αντιμετωπίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Μόλις φωτίζουμε μια γωνιά και νιώθουμε το ξεβόλεμα, φτιάχνουμε και μια νέα στοά.
Αρκεί να σταθούμε στα πόδια μας συνειδητά και έχοντας αποφασίσει να ανακαλύψουμε την αλήθεια όσο κι αν πονάει.

Ας αφήσουμε τα δεκανίκια της οικογένειας, της θρησκείας, της εργασίας, της αρρώστιας, του πόνου για να αντιμετωπίσουμε την ψυχή μας χωρίς παραπετάσματα.

[Ellaki]

Βασίλη ευχαριστώ

[ELLI]

Οι ψυχές μας προσπαθούν να μας μιλήσουν καθημερινά και βρίσκονται τόσο κοντά ώστε αρκεί να απλώσουμε το χέρι μας για να τις αγγίξουμε.
Χέρι φορτισμένο με αγνότητα και απαλλαγμένο από από την <άβυσσο> που δημιουργεί η προσωπικότητα.

Έχουμε δημιουργήσει χάος στον λαβύρινθο από τον φόβο να αντιμετωπίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Μόλις φωτίζουμε μια γωνιά και νιώθουμε το ξεβόλεμα, φτιάχνουμε και μια νέα στοά.

[Vasoula]

To κυριότερο πρόβλημα με τις σχέσεις μας, είναι ότι έχουμε άποψη για την εμπειρία μας. ΄Εχουμε ένα πλάνο στο μυαλό μας πως πρέπει να βιωθεί και το παρατηρούμε από μακριά, χωρίς να μπαίνουμε συναισθηματικά στην εμπειρία της σχέσης.

Κοινά, εκτός από τις πρώτες ίσως μέρες, κρατάμε τις "επιφυλάξεις" μας και περιμένουμε να ανταποκριθεί ο άλλος σ' αυτά που θέλουμε, χωρίς, τις περισσότερες φορές, να έχουμε το θάρρος να τα εκφράσουμε.

Μετά είναι και η συνήθεια της άποψης μας για τον εαυτό μας και την ζωή γενικότερα...Δεν θέλουμε να ξεβολευτούμε από αυτό που μάθαμε ότι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι...

Η ζωή μας είναι νοητική πράξη...Το συναίσθημα είναι απαγορευμένη περιοχή και τότε πονάμε...Γιατί μπαίνουμε διαρκώς στα ζεύγη αντιθέτων που υπάρχουν μέσα μας και τότε εναλλάσσουμε τους πόλους της ευτυχίας με της δυστυχίας, του όμορφου με του άσχημου, τόσο πολύ ώστε χάνουμε τον εαυτό μας μέσα σ' αυτήν την διαρκή ατέλεια...

Η ατομικότητα δεν υπολογίζεται, γιατί έχουμε μάθει να ζούμε με ένταση και έλεγχο. ΄Ετσι μόνο καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας.
Γι' αυτό και στους περισσότερους ανθρώπους ο πόνος του έρωτα είναι απόλυτα φυσιολογικός και συνήθως το ζητούμενο στην σχέση, αλλιώς πλήττουν θανάσιμα.

Το εσωτερικό κενό γεμίζεται με απληστία...Θέλουμε να πάρουμε όσο το δυνατόν περισσότερα και είμαστε διαρκώς ανικανοποίητοι, γιατί δεν γνωρίζουμε ότι τίποτα έξω από εμάς δεν θα γεμίσει την ανία μας!

Η άγνοια είναι η καταδίκη στην κόλαση...!
Γιατί η ουσία μας δεν είναι μονο η αγάπη, αλλά και η σοφία!

Ο θεός δεν είναι μόνο αγάπη, αλλά και ενεργός νοημοσύνη!

[ELLI]

To κυριότερο πρόβλημα με τις σχέσεις μας, είναι ότι έχουμε άποψη για την εμπειρία μας. ΄Εχουμε ένα πλάνο στο μυαλό μας πως πρέπει να βιωθεί και το παρατηρούμε από μακριά, χωρίς να μπαίνουμε συναισθηματικά στην εμπειρία της σχέσης.

Κοινά, εκτός από τις πρώτες ίσως μέρες, κρατάμε τις "επιφυλάξεις" μας και περιμένουμε να ανταποκριθεί ο άλλος σ' αυτά που θέλουμε, χωρίς, τις περισσότερες φορές, να έχουμε το θάρρος να τα εκφράσουμε.
Μετά είναι και η συνήθεια της άποψης μας για τον εαυτό μας και την ζωή γενικότερα...Δεν θέλουμε να ξεβολευτούμε από αυτό που μάθαμε ότι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι...

Πόσο δίκιο έχεις σε όλο αυτό
Και το αποτέλεσμα φαίνεται όταν τελικά εκφράσεις αυτό που θέλεις και νιώθεις χωρίς να περιμένεις τίποτα
Θα τολμούσα να το πω ''λύτρωση''

[Valia]

(Βάσω): "To κυριότερο πρόβλημα με τις σχέσεις μας, είναι ότι έχουμε άποψη για την εμπειρία μας. ΄Εχουμε ένα πλάνο στο μυαλό μας πως πρέπει να βιωθεί και το παρατηρούμε από μακριά, χωρίς να μπαίνουμε συναισθηματικά στην εμπειρία της σχέσης. "

Βάσω μου, δεν καταλαβαίνω ακριβώς και πρακτικά αυτό το κομμάτι. Τι σημαίνει "έχουμε άποψη για την εμπειρία μας"?? Δηλ την κατηγοριοποιούμε σε "αρνητική"- "Θετική"?? Και πως γίνεται να έχεις πλάνο για το πως πρέπει να βιωθεί?? Επίσης, είναι δυνατόν να μην μπαίνεις συναισθηματικά στην εμπειρία της σχέσης??(ποιος μιλάει τώρα θα μου πεις ) και πως αλλιώς τη βιώνεις δηλαδή?

[Vasoula]

Βάλια έχω άποψη για την εμπειρία μου σημαίνει την έχω σκεφτεί με συγκεκριμένο τρόπο. Αν παρεκκλινει η εμπειρία από το πλάνο μου, την κατατάσσω σε μη ανεκτή και άρα όχι βιωμένη, περιμένοντας πάντα να την βιώσω όπως θέλω εγώ...
Μην βάζεις την λογική σου για να κατανοήσεις πρακτικά αυτό που λέω, αλλά δες τι ήθελες και τι είσαι αναγκασμένη να έχεις τελικά, που ίσως δεν σου αρέσει και έτσι αποφεύγεις την συναισθηματική εμπλοκή...Απλά ζεις μέσα σ' αυτήν την εμπειρία, χωρίς στην ουσία να την συνειδητοποιείς...

[Valia]

αχα καλά, δεν το χω 100%, αλλά το πιάνω σιγά σιγά...

[Vasoula]

Βάλια, συνήθως σε μια σχέση έχουμε προϊδεάσει την εξέλιξη...΄Εχουμε στήσει δηλαδή το σκηνικό και τους ρόλους. Θα παίξουμε (συμμετοχή συναισθηματική), μόνο εφ' οσον οι ρόλοι εξελίσσονται όπως τους προγραμματίσαμε. Αλλιώς δεν συμμετέχουμε ολικά, παρά μόνο νοητικά. ΄Ετσι θεωρούμε ότι προστατευόμαστε από το έργο (την εμπειρία) και περιμένουμε πως κάποια στιγμή θα συμμορφωθεί ο "συν-πρωταγωνιστής" να παίξει όπως εμείς θέλουμε.

Μένουμε απ' έξω από την "σκηνή" θεωρητικά και ελέγχουμε πότε θα είναι έτοιμος ο άλλος να "παίξει" καλά τον ρόλο που του δώσαμε...

΄Ετσι δεν παίρνουμε καν είδηση, πως τελικά αυτό που καταφέραμε είναι να μην "παίζουμε" ούτε εμείς...
Στην αναμονή είμαστε...χωρίς εμπλοκή στην εξέλιξη του έργου όπως είναι, αλλά προσπαθούμε να το προσαρμόσουμε στα αρχικά μας σχέδια.
Αυτό όμως δεν μας δίνει την εμπειρία του "παιξίματος" αλλά μόνο της σκηνοθεσίας... ;)

[Valia]

μάλιστα ;)