

Vaso έγραψε:αυτήν την αγάπη αναζητούν οι άνθρωποι σε όλη τους την ζωή, αν δεν ξεκαθαρίσουν με τον εαυτό τους...
"αγάπη είναι...να σου δίνει την μπουκιά από το στόμα του!!"![]()
άντε τώρα...να μην είναι αγάπη αυτό για σένα...δεν θα την δώσεις ποτέ, και η άλλη άντε να το καταλάβει!!!
Μα αφού...ο μπαμπάς έδινε την μπουκιά από το στόμα του!!!
Αρα εσύ δεν μ' αγαπάς αφού δεν μου την δίνεις...
Αναγκάζεσαι και εσύ, για να γλυτώσεις από την γκρίνια, να την δώσεις, αλλά δεν το αισθάνεσαι αυτό σαν αγάπη...
Και πάει λέγοντας!
γιατί εσύ λες..."πιες μια γουλιά καφέ από τον δικό μου..."
και αν εκείνη δεν έχει βιώσει έτσι την αγάπη, και δεν πίνει και καφέ, άντε να βγάλεις άκρη...![]()
![]()
![]()
αστεία μεν...αδυσώπητα δε, στην πράξη, στην ζωή μας!
έτσι φαίνεται πιο καθαρά, πόσο πρέπει να "δουλέψουμε" με τα πρότυπα, αρχικά τουλάχιστον!
΄Εστω και σ' αυτά τα "τραβηγμένα" παραδείγματα, που είναι κομμάτια της παιδικής μας ηλικίας!!
Elisavet έγραψε:Βάσω τα λόγια σου είναι σαν τις πρωινές δροσοσταλίδες.
Όμορφες, εύθραστες. δροσερές, αγαπησιάρες, παιχνιδιάρες, ακτινοβόλες ............
Πρέπει να είσαι έτοιμος γιατί ίσα ίσα που προλαβαίνεις να τις ρουφήξεις πριν εξατμιστούν στην καθημερινότητα του διαστρεβλωμένου εγώ.
Σου αφήνουν όμως τη μνήμη της ύπαρξης τους και συνεχίζεις να τις αναζητάς μέχρι να τις κατακτήσεις.
Να τις κάνεις δικές σου, κάθε στιγμή, ακόμη κι όταν ο ήλιος σε τσουρουφλίζει...........