Ποιητικά έργα, στίχοι

[Ellaki]

[Fotinoula]

[margaritarenia]

[ksan8oula]

Αγάπη; Αυτό είναι το μυστικό λοιπόν; Ε τότε κι εγώ θα τ΄ακολουθήσω…

[Andreas]

Η δύναμη του νού

Ένας εκθρός μπορεί να πληγώσει έναν εκθρό,
ένας άνθροπος, όποιος μισεί, μπορεί να προκαλεί ζημία σε άλλον.
Ωστόσο πίο μεγαλίτερο είναι η ζημιά, όποιο σου προκαλεί ο ίδιος σου ο νούς αν είναι πλανόδιος.

Ένας πατέρας ή μια μητέρα, ένας συγγενεύων μπορεί να προκαλεί σε έναν άνθροπο πράγματικα καλά και αγαθά πράγματα.
Ωστόσο πιο μεγαλίτερα καλά και αγαθά σου κάνει ο ίδιος σου ο νούς, εφόσον είναι σοστό κατευθυνομένο.

.... από τον Dhammapada

[ALEXOULA]

Αντρέα =D> =D>

[Vasoula]

[ΧΡΥΣΑ]

ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΠΟΛΥ ΣΟΦΟ,ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ,ΠΟΛΥ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!

[Nαταλία-Νεφέλη]

Σου λεγα, να μετράς, μες στο γδυτό νερό
τις φωτεινές του μέρες
ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων
ή πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους
μ' ένα τριφύλι φως στο στήθος σου
ηρωίδα ιάμβου

Οδυσέας Ελύτης
από το ποίημα "Η Μαρίνα των βράχων"

[Nαταλία-Νεφέλη]

Ιησού,
Αγαπημένε μου,
Αυτό που με πονάει πιο πολύ τελευταία
είναι αυτή η ανικανότητά μου να κάνω ένα ταξίδι
στο παρελθόν
για να ξαναγγιξω το παιδί που ήμουνα
Κι όμως Ιησού
η αγάπη
κι ή ζωή
που συχνά τόσο βίαια ανακάτώνονται στα βάθη της ψυχή μου
μου δείχνουν πως εκείνο το παιδί ζει ακόμα....
....Υπάρχουν μέρες που οι ενήλικοι τρόποι μου καταντούνε τόσο στυφοί,
τοσο ανούσιοι
και το παιδί των μακρινών μου χρόνων
αρχίζει να πιέζει επαναστατημένο την ψυχή μου
Τέτοιες μέρες, ανυπομονω να ξαναγγιξω αυτή τη μικρή
να την αφήσω να με πάρει απ' το χέρι
και να μ' οδηγήσει σε μονοπάτια
που έχουνε καρδιά
και να μου δείξει όλα αυτά
που έπαψα να βλέπω
απ' τον καιρό που άρχισα να ψηλώνω....

Από το ημερολόγιο των πνευματικών μου ασκήσεων ως μοναχή,
Λίγους μήνες προτού αφήσω το μοναχικό μου σχήμα
Ναταλία Νεφέλη

[Μαιρη]

Pablo Neruda



Αργοπεθαίνει...
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει...
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια,
που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο,
που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει...
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει...
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει...
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει
στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας!!!

[ELLI]

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει
στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας!!!

[Danielli]

Τι όμορφο!

όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

αυτο με ακουμπησε πιο πολύ...

[Vasoula]

Η δυαδική υπόσταση του Χριστού στάθηκε για μένα πάντα βαθύ, ανεξερεύνητο μυστήριο, η λαχτάρα, η τόσο ανθρώπινη, η τόσο υπερανθρώπινη, να φτάση ο άνθρωπος ως το Θεό -η πιο σωστά: να επιστρέψει ο άνθρωπος στο Θεό και να ταυτιστεί μαζί του, η νοσταλγία αυτή, η τόσο μυστική και συνάμα τόσο πραγματική, άνοιγε μέσα μου πληγές και πηγές μεγάλες.

Από τη νεοτητά μου η πρωταρχική αγωνία μου, από όπου πήγαζαν όλες μου οι χαρές κι όλες μου οι πίκρες, ήταν ετούτη: η ακατάπαυτη, ανήλεη πάλη ανάμεσα στο πνεύμα και στη σάρκα.

Κάθε άνθρωπος είναι θεάνθρωπος, σάρκα και πνέμα, να γιατί το μυστήριο μιας ορισμένης θρησκείας, είναι πανανθρώπινο. Σε κάθε άνθρωπο ξεσπάει η πάλη Θεού κι ανθρώπου, και συνάμα η λαχτάρα της φίλιωσης. Τις πρισσότερες φορές η πάλη αυτή είναι ασύνειδη, βαστάει λίγο, δεν αντέχει μια αδύνατη ψυχή ν' αντιστέκεται καιρό πολύ στη σάρκα, βαραίνει, γίνεται κι αυτή σάρκα, κι ο αγώνας παίρνει τέλος. Μα στους υπεύθυνους ανθρώπους, που έχουν μερόνυχτα καρφωμένα τα μάτια τους στο ανώτατο Χρέος, η πάλη ανάμεσα στη σάρκα και στο πνέμα ξεσπάει χωρίς έλεος και μπορεί να βαστάξει ως το θάνατο.

Πάλη ανάμεσα στη σάρκα και στο πνέμα, ανταρσία κι αντίσταση, φίλιωση κι υποταγή, και τέλος, ανώτατος σκοπός της πάλης, η ένωση με το Θεό -να ο ανήφορος που πήρε ο Χριστός και μας καλεί να πάρουμε κι εμείς ακολουθώντας τα αιματωμένα του αχνάρια.


Ανάγκη λοιπόν, για να μπορούμε να τον ακολουθήσουμε, βαθιά να ξέρουμε τον αγώνα, να ζήσουμε την αγωνία του, πως νίκησε τις ανθισμένες παγίδες της γης, πως θυσίασε τις μεγάλες και τις μικρές χαρές του ανθρώπου κι ανέβηκε από θυσία σε θυσία, από άθλο σε άθλο, στην κορυφή της άθλησης, στο Σταυρό.

Γιατί ο Χριστός, για ν' ανέβει στην κορυφή της θυσίας, στο Σταυρό, στην κορυφή της εξαϋλωσης, στο Θεό, πέρασε όλα τα στάδια του αγωνιζόμενου ανθρώπου. 'Ολα, και γι' αυτό κι ο πόνος του μας είναι τόσο γνώριμος και τον πονούμε, κι η τελική νίκη του μας φαίνεται τόσο και δικιά μας μελλούμενη νίκη. 'Ο,τι είχε βαθιά ανθρώπινο ο Χριστός μας βοηθάει να τον καταλάβουμε και να τον αγαπήσουμε και να παρακολουθούμε τα Πάθη του σαν νά 'ταν δικά μας πάθη. Αν δεν είχε μέσα του το ζεστό ανθρώπινο στοιχείο, δε θα μπορούσε ποτέ με τόση σιγουράδα και τρυφερότητα να αγγίξει την καρδιά μας, και δε θα μπορούσε να γίνει πρότυπο στη ζωή μας. Αγωνιζόμαστε κι εμείς, τον βλέπουμε κι αυτόν να αγωνίζεται και παίρνουμε κουράγιο. Βλέπουμε δεν είμαστε ολομόναχοι στον κόσμο, αγωνίζεται κι αυτός μαζί μας.

Νικος Καζαντζάκης
Ο τελευταίος πειρασμός

[galazia_sfaira]

"Ως την κορυφή της άθλησης..... ":-(