Ανοίγω το παράθυρό μου...
ένα μέτρο μακριά μου η Κρήτη...το φαράγγι...
Σε χαιρετάω, κλείνοντάς σου το μάτι
ε, σε σένα μιλάω Γη!
πιο δίπλα ο Λάδωνας...
βάζω τα πόδια στο ποτάμι...
Σου χαμογελάω, στέλνοντάς σου μια λιβελούλα
ε, σε σένα μιλάω Νερό!
κι αυτή η φλόγα στην καρδιά που δεν λέει να περάσει...
ελάτε αέρηδες να φυσήξετε
να πάρετε στα πέρατα της γης αυτήν την φλόγα
και να την δώσετε σε όλους τους αγαπημένους μου...
΄Οσοι πέρασαν και όσοι θάρθουν...
Γιατί αυτοί που είναι στο τώρα, δεν σε χρειάζονται αέρα...
ε, σε σας μιλάω γλυκά μου "τώρα"...
πάει μας σάλεψε...
