Η ζωή μου...η ζωή μας! Μέρος Β'

[VasilisM]

Οκ!

[Danielli]

[Vasoula]

Η ανατολική φιλοσοφία

Ορισμένες έννοιες και αξίες ωριμάζουν μέσα μας στον χρόνο τους και τότε μόνο μπορούν να εκφραστούν, χωρίς να πληγώσουν, κυρίως τον εαυτό μας.

Η αναζήτηση των ψυχικών μας δεξιοτήτων, η ανάγκη να βρούμε τα ανώτερα πνευματικά ιδανικά, μας, ξεπήδησε από το βαθύ σκοτάδι της ζωής μας και κυρίως από το μη συνειδητό πέρασμα της από τον πόνο.

Το ρέικι παρουσιάστηκε και μεταδόθηκε στην δύση όταν τα προβλήματα του δυτικού πολιτισμού είχαν κατακερματίσει την διανοητική του κατάσταση και ζητούσαν απεγνωσμένα λύσεις εξύψωσης, ανοίγοντας τον δρόμο της ανατολικής σοφίας να εισχωρήσει στην βαριά δυτική κουλτούρα.

Στην δύση, αυτή η «θηλυκή» σοφία της ανατολής, έδινε το στοιχείο της δεκτικότητας και της παθητικής αντοχής στην «αρσενική» της σοφία, που διαρκώς αναζητούσε την εξύψωση της συνείδησης μέσα από την διανόηση, την τεκμηρίωση και τον πειραματισμό.

Η κατάσταση της νιρβανικής αφοσίωσης, έγινε το όνειρο κάθε ευρωπαίου, που μέσα του κουβαλούσε την πόλωση από τον φιλοσοφικό και θρησκευτικό του πολιτισμό και του έδωσε έναν μηχανισμό ανύψωσης, που αποδείχτηκε ανώφελος για την ολοκλήρωσή του, αφού δεν παρουσίαζε ολόκληρα τα στοιχεία της ανατολικής σοφίας, αλλά μονάχα αυτά που τελικά είχε ανάγκη.

Η απορία μου πάντα ήταν, πως γίνεται τόσα ανατολικά συστήματα να εκφράζονται από τους δυτικούς, χωρίς αυτές οι μέθοδοι να βρίσκουν εφαρμογή στον δρόμο τους προς την πνευματική τους ανύψωση, μέσα από μια ολοκληρωμένη ψυχική «ευφορία».

Η κατανόηση της ανατολικής σοφίας και περισσότερο η εφαρμογή της βασιζόταν σε μια ψευδαίσθηση, που καταπίεζε τα ένστικτα, αντί να τα ελευθερώνει και αγνοούσε σημαντικά την ατομική δράση που κρυβόταν μέσα στις ανατολικές έννοιες.

Το ρέικι του Ουσούι ήρθε στην δύση εμφανίζοντας την θηλυκή και δεκτική πλευρά της ενέργειας, δημιουργώντας στον δυτικό άνθρωπο σύγχυση με όσα πολιτισμικά στοιχεία κουβαλούσε, χωρίς να του εξηγήσει τα βαθύτερα ασυνείδητα πρότυπα που έρχονταν σε διάσταση με τις νέες «εικόνες» ενός ανατολικού συστήματος που θεωρητικά θα του έλυναν τα προβλήματα των ασυνείδητων φόβων του.

Το «μόνο για σήμερα μην θυμώνεις» μιας βαθιάς φιλοσοφικής αρχής της ανατολής, που μέσα της περιείχε και την σκοτεινή πλευρά του εαυτού, έγινε μια νέα «εικόνα» για τον δυτικό, που τον καταπίεσε περισσότερο μέσα από μια μη συνειδητή εσωτερική μάχη των «θέλω» με τα «πρέπει»…

Το «εργάσου εντατικά με τον εαυτό σου» μετατράπηκε σε «εργάσου τίμια» αφήνοντας μια συνεχή διαρροή μεταξύ συνείδησης και ασυνείδητου, δημιουργώντας στον δυτικό άνθρωπο πολλαπλά πλήγματα «επιβίωσης», αφού η εργασία θεωρήθηκε «αυτοσκοπός» της ολοκλήρωσης του πνευματικού του στόχου.
΄Ετσι χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν την συμβατική τους εργασία, για να ολοκληρώσουν τον πνευματικό τους σκοπό, διδάσκοντας αμφίβολα συστήματα «σωτηρίας» της ψυχής των ανθρώπων, χωρίς να έχουν αναζητήσει την σκοτεινή πλευρά της ανατολικής φιλοσοφίας στον ίδιο τους τον εαυτό.
΄Ένα ανατολικό σύστημα εξύψωσης όμως, δεν περιέχει την θηλυκή πλευρά της δεκτικότητας και της παθητικότητας μόνο, ακόμα και αν εμφανίζεται έτσι.
Αν εμβαθύνει κανείς στην ίδια την φιλοσοφίας του, θα διαπιστώσει ότι μέσα του περιέχεται και η αρσενική πλευρά της και για να εφαρμοστεί ολοκληρωμένα, χρειάζεται ο ίδιος ο άνθρωπος να δράσει προς τα μέσα και να δεχθεί ολοκληρωτικά στην συνείδησή του , ό,τι, μέχρι εκείνη την στιγμή, είχε ασυνείδητα απορρίψει.

Η μέθοδος δεν είναι παρά η κατεύθυνση και ο δρόμος που χαράζει ο άνθρωπος για να δώσει στην δράση του την αληθινή έκφραση της φύσης του.

Το ρέικι σαν μέθοδος, δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην δύση, όπως στην ανατολή. Ο δυτικός έχει ήδη δημιουργημένες ασυνείδητες εικόνες μέσα από το συλλογικό ασυνείδητο, τις οποίες δεν μπορεί να αγνοήσει, ούτε να γκρεμίζει, αντικαθιστώντας τες με εικόνες από έναν άλλον πολιτισμό, του οποίου το βάθος δεν έχει καν αντιληφθεί.
Το ρέικι είναι η δυναμική συμπλήρωση στην εξερεύνηση της ψυχής ενός δυτικού πολιτισμού, που προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ ανατολής και δύσης, μεταξύ ανάλυσης και φώτισης, όχι υιοθετώντας απλά μια ανατολική φιλοσοφική ορολογία, αλλά αναλύοντας την στο βάθος που του επιτρέπει η ίδια του η ασυνείδητη κουλτούρα.

Αντί το ρέικι να γίνει μοχλός ανάπτυξης του δρόμου, έγινε το θεραπευτικό μέσον της ψυχής και έτσι η βαθιά του φιλοσοφική και πνευματική αρχή, παρουσίασε την ευκολία της αυταπάτης, που τόσο χρειάζεται στην ανάγκη μας να βρούμε καταφύγιο από τις πιέσεις και τον πόνο μιας «α-νόητης» ζωής…

Θα ήταν πολύ απλό να πούμε στους ανθρώπους που έρχονται στο ρέικι «μόνο για σήμερα μην ανησυχείς», αν η πολυπλοκότητα της ζωντανής αγωνίας δεν είχε συνέχεια
Το δύσκολο είναι να τους εξηγήσουμε ότι η ανησυχία είναι μια ανάγκη της ψυχής να βρει τις πνευματικές της διεξόδους και να εκπληρώσει την διαρκώς εξελισσόμενη πνευματικής της ανύψωση, μέσα από την συνείδησή της!

[margaritarenia]

Θα ήταν πολύ απλό να πούμε στους ανθρώπους που έρχονται στο ρέικι «μόνο για σήμερα μην ανησυχείς», αν η πολυπλοκότητα της ζωντανής αγωνίας δεν είχε συνέχεια
Το δύσκολο είναι να τους εξηγήσουμε ότι η ανησυχία είναι μια ανάγκη της ψυχής να βρει τις πνευματικές της διεξόδους και να εκπληρώσει την διαρκώς εξελισσόμενη πνευματικής της ανύψωση, μέσα από την συνείδησή της!

Ευχαριστω....

[Ellaki]

[VasilisM]

[ALEXOULA]

[Δωρουλα]

Θα ήταν πολύ απλό να πούμε στους ανθρώπους που έρχονται στο ρέικι «μόνο για σήμερα μην ανησυχείς», αν η πολυπλοκότητα της ζωντανής αγωνίας δεν είχε συνέχεια
Το δύσκολο είναι να τους εξηγήσουμε ότι η ανησυχία είναι μια ανάγκη της ψυχής να βρει τις πνευματικές της διεξόδους και να εκπληρώσει την διαρκώς εξελισσόμενη πνευματικής της ανύψωση, μέσα από την συνείδησή της!

[zefira]

Η μέθοδος δεν είναι παρά η κατεύθυνση και ο δρόμος που χαράζει ο άνθρωπος για να δώσει στην δράση του την αληθινή έκφραση της φύσης του.

[Vasoula]

Ο ΝΟΥΣ

Αν εμβαθύνουμε στην ζωή, θα αντιληφθούμε ότι εκείνη κυλά χωρίς να ρωτήσει κανέναν, για το πώς θα εκτυλιχθεί. Ακόμα και ο πιο ευφυής νους δεν μπορεί να συλλάβει απόλυτα τις αιτίες για την εμφάνιση του κάθε γεγονότος.
Οποιαδήποτε προσπάθεια κάνει ο άνθρωπος να κατανοήσει το πνευματικό σύμπαν του, να εξηγήσει τα συμβάντα στην ζωή του και να διαλευκάνει το μυστήριο της «τρέλας» του, φαίνεται να είναι μάταια, γιατί είναι ελλιπής και περιορίζεται στην αναζήτηση μέσω των συμπτωμάτων, αφού δεν μπορεί να έχει μια, τεκμηριωμένη εσωτερικά, άποψη για τα αίτια.

Μέσα σε μια πολυποίκιλη ανθρωπότητα έχουμε διάφορες νοητικές συχνότητες, από τον απλοϊκό έως το διανοούμενο, παρ’ όλα αυτά, αν παρατηρήσουμε με πιο ουδέτερη ματιά, σίγουρα θα εντοπίσουμε ότι ακόμα και στον πιο «διαβασμένο» νου ενυπάρχουν αιτίες που δεν μπορεί να εξηγήσει, ούτε να ελέγξει την δύναμη που του επιβάλλονται.

΄Ετσι αυτό-ακυρώνεται οποιαδήποτε διδασκαλία, που βασίζεται σε σαφείς οδηγίες για ανεύρεση της πολυπόθητης εσωτερικής ελευθερίας, με εφαρμογές και αναλύσεις, «υποχρεώνοντας» την ζωή να φεύγει από τον στόχο της, που βασίζεται στην άμεση εμπειρία και όχι σε διανοουμενίστικες αναλύσεις.

Διαβάζοντας, πχ. σ’ ένα βιβλίο κάποιες αλήθειες, ο νους μας ανταποκρίνεται άμεσα σ’ αυτές, μα πρακτικά δεν μπορεί να τις θέσει σε εφαρμογή. Δηλαδή δεν μπορεί να αποκτήσει εμπειρία από αυτές και έτσι παραμένουν μέσα του σαν απλές λέξεις που του αναλύουν μεν τα συμπτώματα, αλλά δεν του ορίζουν τις αιτίες.

Αναζητώντας την πραγματικότητα, ξεχνάμε ότι αυτή είναι ξεκάθαρη μόνο από την άμεση εμπειρία και οποιαδήποτε σκέψη είναι απλά η ψευδαίσθηση της πραγματικότητας.
Η δυσκολία των ανθρώπων να ζήσουν την πραγματικότητα είναι γιατί αποφεύγουν την εμπειρία, διαχωρίζοντάς την σε αποδεκτή και μη αποδεκτή. Αλλά όμως, όλοι γνωρίζουμε, ότι μόνο μέσα από την εμπειρία μαθαίνουμε και όσο και να έχουμε διαβάσει, αυτό που μένει μέσα στον νου μας είναι μια απλή γνώση της πραγματικότητας ενός άλλου ανθρώπου.

Οι άνθρωποι ζουν με το παρελθόν τους. Αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι η ζωή και η γνώση της βασίζεται μόνο στην βιωμένη εμπειρία.
΄Ετσι αποφεύγοντάς την στο παρόν, δεν ζούμε παρά στην εμπειρία του παρελθόντος που είναι για εμάς η μόνη πραγματικότητα.

Το παρόν μας το περνάμε με αντιστάσεις για κάθε εμπειρία και μάθηση, θέλοντας να επιβάλλουμε στην ζωή μας μια «αποδεκτή» εμπειρία, την οποία χάνουμε συνεχώς και μαζί με αυτήν και την ζωή μας.

Οι εξηγήσεις που δίνει ο νους μας για κάθε συμβάν της ζωής μας, είναι αυτές που έχει μάθει να δίνει μέσα από μια ελεγχόμενη νόηση και δεν καλύπτονται πνευματικά, ώστε να έχουν ένα βαθύτερο νόημα στην έκβαση των αποτελεσμάτων.

΄Όμως όσο και να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε νοητικά τον εσωτερικό μας κόσμο, αποφεύγοντας ότι μας είναι δυσάρεστο, διαπιστώνουμε ότι το δυσάρεστο επανέρχεται ξανά και ξανά, ζητώντας επιτακτικά να βιωθεί σαν εμπειρία και να μας μάθει να ζούμε, από το να υπολογίζουμε…

Ο νους μας είναι ένα ισχυρό εργαλείο υπολογισμού, μα είναι και ένα μέσον που μπορεί να εναρμονίσει το θεϊκό με την ύλη, αν του επιτρέψουμε να αναπτυχθεί μέχρι το πνεύμα του.

Καμία εξήγηση που έχει δοθεί ακόμα και από τον πιο φωτισμένο άνθρωπο, δεν είναι συνεπής με την ζωή μας, έτσι όπως προσπαθούμε να την διαμορφώσουμε, γιατί η αλήθεια τελικά δεν μαθαίνεται, αλλά βιώνεται στον δρόμο μας.

[Danielli]

[margaritarenia]

γιατί η αλήθεια τελικά δεν μαθαίνεται, αλλά βιώνεται στον δρόμο μας.

[galazia_sfaira]

Mε αποκωδικοποίησες
Με εναρμόνισες
Με διελευκανες
Με γαλήνεψες
Χαμογελω

[Fotinoula]

ευχαριστώ

[VasilisM]

Ευχαριστούμε!