Vasoula έγραψε: ↑24 Μαρ 2008 8:24 am
Φίλε SoulSeek, διάχυτη εδώ μέσα είναι η έννοια "γείωση"...
Μπορεί να μην έχουν λεχθεί τεχνικές γι' αυτήν, όμως είναι η μόνη "κατάσταση" που χρειάζεται, όσο και το σώμα μας.
Η αγάπη, η χαρά και η ενότητα, είναι λέξεις που βρίσκεις συνεχώς μεταξύ των ανθρώπων που ασχολούνται με το πνεύμα!!!
΄Ολοι μιλάνε για αγάπη, μα μόλις τους θίξεις τα συμφέροντα, γίνονται "θηρία"...Ξεχνιέται και η αγάπη και η ενότητα...
Γιατί?
Γιατί πολλοί, όπως έχω γράψει κι αλλού, ανοίγουν το κέντρο του κεφαλιού, αλλά τα κατω κέντρα δεν τα υπολογίζουν και πολύ...
Η βασική αρχή για την γείωση είναι ο Εαυτός μας! Αν δεν ξεκαθαρίσεις μαζί του, θα ζεις ονειρικά στην αγάπη και την ενότητα, και εσύ πάντα θα διαφέρεις από τους άλλους, που είναι "οι κακοί"...
Η γειώση για μένα είναι να βουτήξεις μέσα στα συναισθήματα που δουλεύουν υπόγεια, και να δεις τι έχεις σπρώξει και λειτουργεί πιεστικά για την ζωή σου.
Κακά τα ψέμματα! Δεν μπορείς να "θεραπευτείς" μόνο με το ρέικι! Δεν μπορείς να "θεραπευτείς" με κανένα πνευματικό σύστημα που υπόσχεται "αποκοπή καρμικών"....
Δεν μπορείς να "θεραπευτείς" με τους Αγγέλους...
Γιατί η "θεραπεία" γίνεται με δική σου αποκλειστικά συμμετοχή...Και αυτή η συμμετοχή σημαίνει και ξεκαθάρισμα και ενσωμάτωση των συναισθημάτων που έχεις αφήσει έξω από τον εαυτό σου νοητικά!!!
Αυτό είναι το κυριότερο μήνυμα που μπορώ να δώσω...και το έχω δώσει, πάντα με την δική μου εμπειρία...
Που με έκανε να αναγνωρίσω τις ενέργειες της γης και να συνεργαστώ μαζί της στην "θεραπεία" μου...
Το ζητούμενο δεν είναι να ανεβάσεις την συνειδητότητά σου προς το πνεύμα σου μόνο! Είναι να αφήσεις το πνεύμα σου να γεμίσει την φυσική σου ζωή. Αλλωστε αυτό είναι και ο σκοπός της αυτοπραγμάτωσής μας!
Αλλιώς...ξέρεις πόσα συστήματα υπόσχονται "πνεύμα"???
Η ουσιαστική μας εργασία είναι αμφίδρομη...Φυσικός-θεϊκός άνθρωπος δεν γίνεσαι αρνούμενος την ανθρώπινη φύση σου, αλλά αποδεχόμενος την πνευματική...Και για να γίνει αυτό χρειάζεται αρχικά να κατανοήσεις τους νόμους του φυσικού κόσμου...Ο δυαδισμός είναι μια υπαρκτή κατάσταση αυτού. Και από εκεί αρχίζει ο διαχωρισμός μας...και έτσι η αγάπη με όρους! Μου δίνεις-σου δίνω...
Από την "θεραπεία" που επιθυμεί κανείς, δυστυχώς, αφήνει έξω ένα κομμάτι του εαυτού που έχει να κάνει με τα βιώματα. Δεν τα υπολογίζει, γιατί ανήκουν στο παρελθόν...΄Ομως αυτά προκαλούν φόβο για το μέλλον. Πως λοιπόν να μπορέσει κανείς να ζήσει στο παρόν???
Αν καταστάσεις στην ζωή του τον έφεραν προ των πυλών ενός δυνατού φόβου, πως θα μείνει στο παρόν με εμπιστοσύνη?
Αν επιτρέπει σε πρότυπα να ελέγχουν τις σκέψεις του και επομένως τις πράξεις του, πως θα μπορέσει να ζήσει ελευθερος?
Η γειώση είναι γνώση...Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ζήσεις πραγματικά και να αποφύγεις την έλλειψη εμπιστοσύνης στην ίδια σου την ζωή.
Η γείωση είναι να αναγνωρίσεις την ευθύνη της ζωής σου και να σκύψεις με αγάπη και ενδιαφέρον στον εαυτό σου, προτού προσπαθήσεις να λύσεις τον γρίφο που λέγεται "οι άλλοι"...
Εγώ? ποιός είμαι?
Ξέρουμε άραγε?
Πάντως επειδή το αναφέρεις, μέσα στο φόρούμ, σε καθε τόπικ, υπάρχει μια αναφορά σ' αυτό.
Δεν ξέρω αν περίμενες ασκήσεις να δοθούν για την γείωση...
Υπάρχουν κάποιοι διαλογισμοί, που σε βάζουν ονειρικά όμώς, σε κατάσταση γείωσης...
Μετά, εξαρτάται από εσένα, αν αυτοί οι διαλογισμοί παραμείνουν"ονειρικοί",ή αν σε βοηθήσουν να βρεις τα "εμπόδια", ώστε η γείωσή σου να μην γίνεται μέσα από διαλογισμό, αλλά μέσα από την ίδια σου την ζωή!
Ξεκινάς από εσένα...άφησε τους άλλους για λίγο, να βιώνουν τον διαχωρισμό...Εσύ είσαι η μοναδική αναφορά για τα δικά σου συναισθήματα. Οι άλλοι απλά υπάρχουν για να σου τα θυμίζουν.
Και μεταξύ μας...Ξέρεις πόσοι "αθεράπευτοι θεραπευτές" υπάρχουν? :(
Αφού η "θεραπεία" είναι για τους άλλους...Αυτοί είναι τελικά οι "άρρωστοι"...
