Πάρη μου, το πιο εύκολο και βολικό είναι να αφαιθείς σ' αυτόν τον μηχανισμό που, λογικά, μετά από λίγα χρόνια λειτουργίας, θα φθείρει τον οργανισμό σου...
Η μηχανική κίνηση κάνει την ζωή μονότονη και απελπιστικά κενή...
Οι γονείς μας είναι υπεύθυνοι για την εκπαίδευσή μας μέχρι την ηλικία των 15 ετών.
Μετά από αυτήν την ηλικία, και μέχρι τα 18 μας χρόνια, που διανύουμε την εφηβεία, εμείς δρούμε παρορμητικά προς την αντίθετη κατεύθυνση της εκπαίδευσης, γιατί θέλουμε να βιώσουμε την δική μας εμπειρία.
΄Οτι μας απαγορεύτηκε, το κάνουμε...
Αυτή η ηλικία παρουσιάζει μια πρωτόγονη ορμή, έναν ενθουσιασμό για την ζωή, που δείχνει να μην μπορεί να μπει σε "καλούπια"...
Ο μηχανισμός της εκπαίδευσης αρχίζει πάλι από τα 20 και μετά να κινει αργά τον τροχό των σκέψεων και κορυφώνεται στα 30!
Σ΄αυτήν την 10ετία ότι έχεις μάθει σαν πρότυπο, έρχεται και "αγκυροβολεί" στην σκέψη σου μόνιμα και την εξουσιάζει.
Αυτή η 10ετία όμως μπορεί να γίνει και η πιο δημιουργική για την ζωή ενός νέου ανθρώπου, που έχει κατανοήσει την ατομικότητά του και την διεκδικεί, δίνοντας πίσω στους "εκπαιδευτές" του, ότι δεν του ανήκει!
Αναζητώντας τις αξίες του και τις δεξιότητές του, ο νέος άνθρωπος εγκαταλείπει τα μοντέλα αρνητικής συμπεριφοράς που του επιβλήθηκαν μέσα από τον φόβο, χαράζοντας το δικό του μονοπάτι στην ζωή...
Βρίσκει τις αιτίες της συναισθηματικής του αδυναμίας, που τον κάνουν να φοβάται την ζωή και ωριμάζει μέσα στην προσωπική εμπειρία, σβήνοντας τα ίχνη των άλλων, από τον δικο του δρόμο!
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για έναν νέο άνθρωπο, είναι να μην κατανοήσει εγκαίρως ότι ακολουθεί τον δρόμο που χάραξαν οι άλλοι γι' αυτόν...
Σημασία για την ζωή μας έχει ο ατομικος μας δρόμος που περιέχει τις δικές μας εμπειρίες και τις δικές μας επιλογές.
Ο πειραματισμός είναι δικό μας έργο και δεν γίνεται με βάση τα λάθη και τους φόβους των άλλων. Η αποτυχία σε κάθε εγχείρημα μας δεν είναι παρά η άποψη που έχουν οι άλλοι για την αποτυχία και όχι η άποψη που έχει τεκμηριωθεί από την δική μας ωριμότητα.
Η ατονία και ο φόβος δεν είναι ψυχικές ποιότητες, και κυρίως δεν είναι πνευματικές ποιότητες ενός ανθρώπου.
Είναι μια πεπατημένη οδός, που ακολουθούν οι άνθρωποι όταν δεν τολμούν να δοκιμάσουν να γίνουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ...
