Περί της ψυχολογικής υποστήριξης

[Θοδωράκος]

Η διαφορά των ολιστικών θεραπειών έγκειται στην πεποίθηση ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο το υλικό του σώμα, αλλά και τα άλλα σώματα-επίπεδα, όπως συναισθήματα και νόηση. Αυτά είναι αλληλένδετα και αλληλεπιρρέαστα: ένα πρόβλημα σε ένα από αυτά «προβάλλεται» και στα άλλα. Ένας άνθρωπος γεμάτος άσχημα συναισθήματα ή/και σκέψεις, σύντομα αρρωσταίνει. Έτσι, η όποια θεραπεία δεν πρέπει να στηρίζεται μόνο στην υλική αποκατάσταση του ανθρώπου, αλλά να προχωράει και στην συναισθηματική και νοητική «κάθαρση» αυτού. Και εδώ έρχεται το θέμα της, μικρής κλίμακας, ψυχολογικής ανάλυσης του ατόμου, όπου ο θεραπευτής καλείται να «ψυχολογήσει» τον θεραπευόμενο ώστε να μπορέσει να δουλέψει και σε αυτά τα πεδία πέραν του υλικού.

Κατά πόσο θα μπορέσει από μόνη της μια θεραπεία να «λύσει» τις «προβληματικές» σκέψεις και συναισθήματα, χωρίς την βοήθεια της συζήτησης και του «μπλα-μπλα»; Είναι γεγονός ότι όντως, το όποιο «μπέρδεμα» σε αυτά τα πεδία έρχεται στην επιφάνεια και μεγεθύνεται, ώστε να γίνει αντιληπτό (περί των λεγόμενων «καθαρισμών», υπάρχει και σχετικό άρθρο). Με άλλα λόγια, η θεραπεία «ταράζει των βυθό της θάλασσας», όμως πιστεύω ότι το άτομο χρειάζεται βοήθεια για να μπορέσει να επαναφέρει αυτήν την «νέα τάξη» μέσα του, μετά από αυτήν την αναταραχή.

Μετά από μια θεραπεία, συνήθως έρχονται στην επιφάνεια συναισθήματα θυμού, φόβου και γενικότερα προβληματισμών. Ο θεραπευτής λοιπόν οφείλει να είναι σε θέση να βοηθήσει το άτομο αυτό, εφόσον το ζητήσει πάντα, να αξιολογήσει αυτά τα συναισθήματα, να δει τι κρύβεται πίσω από αυτά και να προτείνει πιθανές λύσεις τους. Με τον ίδιο τρόπο που θα προτείνει ένας θεραπευτής μια διατροφή για μια σωματική αρρώστια, θα προτείνει και τον καινούργιο τρόπο, με τον οποίο ο θεραπευόμενος θα βοηθηθεί να δει την ζωή «με άλλο μάτι» και θα αποτρέψει μελλοντικά «μπλοκαρίσματα» στα πεδία των συναισθημάτων και της σκέψης- μια «διατροφή» για την συναισθηματικό-νοητική «αρρώστια».

Αυτή η ικανότητα δεν αποκτιέται με κανένα σεμινάριο ή κανένα πτυχίο. Είναι υπόθεση εμπειρίας και κλίσης του ατόμου. Για αυτό και δεν θεωρώ ότι ένα άτομο με το οποιοδήποτε πτυχίο μπορεί να γίνει θεραπευτής με αυτό και μόνο. Χρειάζεται πρώτα μια σχετική πείρα, μια δουλειά με άτομα που γνωρίζει πρώτα και σιγά-σιγά να ανοιχτεί και σε πιο… «δύσκολες» περιπτώσεις. Και αυτό, για να μπορέσει να μάθει τους τρόπους με τους οποίους ένα άτομο μπορεί να σκέφτεται. Είναι εύκολο να μιλάμε π.χ. για «αγάπη χωρίς όρους», «να ζεις με την ροή» κλπ, αλλά είναι αρκετά δύσκολο να τα μεταφέρεις αυτά σε άλλους. Πόσο μάλλον να μπορέσεις να εντοπίσεις, συνδυάζοντας την κουβέντα, τα σωματικά συμπτώματα και την «ενεργειακή κατάσταση» του άλλου, τα πιθανά προβλήματα που μπορεί να υπάρχουν.

Η θεραπευτική λοιπόν δεν είναι κάτι «που το κάνεις και τελείωσε», δεν είναι «ένα χάπι που το παίρνεις και γίνεσαι καλά», είναι μια δουλειά σε συνεχή εξέλιξη, όπου ο θεραπευτής και ο θεραπευόμενος έρχονται σε επαφή και ο ένας ανοίγεται στον άλλον, με σκοπό την ολιστική θεραπεία όχι μόνο του σώματος, αλλά όλου του ανθρώπου ως συνόλου. Και αυτό λοιπόν, η ουσιαστική επικοινωνία, πιστεύω πως πρέπει να αποτελεί και μία μέριμνα του θεραπευτή, ένα ακόμα πολύ χρήσιμο και βασικό εργαλείο για την θεραπεία.

[Vasoula]

Καλώς ήλθες Deodonus!

Χαίρομαι πάντα με όσα γράφεις!

Και έχεις δίκιο για τον θεραπευτή και τις γνώσεις που πρέπει να έχει για να υποστηρίξει τον άνθρωπο που ζητά θεραπεία.


΄Όμως ας κάνουμε μερικές διευκρινήσεις, όσο αφορά στο ρέικι.

Η ενέργεια που διοχετεύεται δεν είναι του θεραπευτή. Είναι η ενέργεια που περνά μέσα από το σώμα του και "γεμίζει", "καθαρίζει", "ξεμπλοκάρει" τα πεδία του ανθρώπου που έχει έρθει για θεραπεία.

Μετά την συνεδρία, ίσως δεν χρειάζεται να πει τίποτα, παρά μόνο να επιτρέψει στον άνθρωπο να βιώσει σε όλα του τα επίπεδα την ενέργεια, με την οποία ήρθε σε επαφή.

Συνήθως οι άνθρωποι που συνέρχονται από μία συνεδρία ρέικι είναι τόσο ήρεμοι, που εκείνη την στιγμή δεν θέλουν να μιλήσουν.

Και λέω συνήθως, γιατί μπορεί καμιά φορά να κλάψουν, ή να θυμώσουν.

Ο θεραπευτής-ρέικι χρειάζεται να έχει ο ίδιος ισορροπία για να μπορέσει να διαχειριστεί όποια ενέργεια "βγει" από τον θεραπευόμενο. Η ισορροπία έρχεται από την γνώση, κατ'αρχήν του εαυτού του και μετά από την βαθύτερη γνώση του "εσωτερικού" ανθρώπου.

Χρειάζεται να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και να μην θεωρήσει ότι είναι ψυχολόγος! Δεν είναι αντικαταστάτης του ψυχολόγου, αλλά ευεργετικό συμπλήρωμα αυτού, όταν υπάρχει ανάγκη.

Χρειάζεται να είναι τίμιος με την έννοια "θεραπεία" και να εξηγήσει πόσο και που μπορεί η ενέργεια ρέικι να βοηθήσει

Δεν υπόσχεται θεραπεία, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτή προκύπτει από την αποδοχή του θεραπευόμενου.

Δεν κάνει διάγνωση για σωματικά συμπτώματα, όπως επίσης δεν κάνει διάγνωση για συναισθηματικά ή νοητικά μπλοκαρίσματα.

Δεν προσπαθεί να παρηγορήσει τον θεραπευόμενο, δεν τον λυπάται, δεν τον αντιπαθεί.

Ο θεραπευτής ρέικι φροντίζει τον εαυτό του και έχει σαν πρόθεση και σκέψη μόνο το ανώτερο καλό του θεραπευόμενου.

Ο θεραπευτής ρέικι χρειάζεται να έχει γνώσεις για τον εαυτό του και επίγνωση του ρόλου που καλείται να παίξει.

Να μην θεωρήσει τον εαυτό του γιατρό πολλαπλών δυνατοτήτων. Δεν είναι γιατρός/ ψυχολόγος/ χειρούργος, ακόμα και αν κάνει "πνευματική εγχείρήση".


Σήμερα οι άνθρωποι παίρνουν πολύ εύκολα την ετικέτα "θεραπευτής ρέικι". Μέσα σε ένα - δύο Σαββατοκύριακα.
Και πριν καλά-καλά αντιληφθούν το ρέικι αρχίζουν να "θεραπεύουν". Και μέσα σ' αυτήν την "θεραπεία" δεν γνωρίζουν ότι περικλείουν και την δική τους, που πολλές φορές καλύπτεται μέσα από την "θεραπεία" των άλλων.

Χρειάζεται πολύ γνώση για τον Εαυτό μας η απόφασή μας να "θεραπεύσουμε". Γνώση και αποδοχή.

Η αγάπη χωρίς όρους είναι κάτι που μπορεί εύκολα να μας μπερδέψει και να μας αποπροσανατολίσει από την ουσιαστική έννοια της "θεραπείας".

Η αγάπη χωρίς όρους είναι η ροή ενέργειας από το κέντρο της καρδιάς, μιας καρδιάς όμως που έχει θεραπευτεί από τις πληγές των ανθρώπινων αδυναμιών, που έχει βουτήξει στο σκοτάδι της ακινησίας, έχει αντιληφθεί την "κίνηση του φωτός" και έχει ολοκληρωτικά ανοίξει στην συγχώρεση.

To ρέικι, θα το λέω συνέχεια, είναι εδώ για όλους. Και θεραπευτές και θεραπευόμενους. Ας ξεκινήσουμε την "θεραπεία" από τον εαυτό μας. Και έτσι θα αντιληφθούμε...ότι χάσαμε χρόνο, με το να θέλουμε να θεραπεύουμε τους άλλους πρώτα.

Επικεντρωθήκαμε στην "θεραπευτική" φύση της ενέργειας ρέικι και ξεχάσαμε την πνευματική της. Μα αυτό είναι όμως και το ουσιαστικό δώρο της! Το φως για να διανύσουμε "τα υπόγεια". Γιατί εκεί γίνεται η μεγάλη συνάντηση...με τον θεό!

Και αυτή είναι η μεγαλύτερη θεραπεία μας!


Με αγάπη
Βάσω

[Θοδωράκος]

Να κάνω και εγώ τις δικές μου διευκρυνίσεις (το άρθρο που ανέβασα είναι κάπως παλιό και θέλει ίσως κάποιες παρενθέσεις).

Προφανώς και ο θεραπευτής δεν είναι ψυχολόγος. Όμως πρέπει να γνωρίζει πώς να αντιμετωπίσει διάφορες καταστάσεις. Και οι συμβουλές (με την απόλυτα ελεύθερη έννοια και όχι με την έννοια της επιταγής - βλ. "η συμβουλή του γιατρού") που δίνει, είναι συμβουλές ζωής, που βγαίνουν μέσα από όλη την εμπειρία του θεραπευτή ως ανθρώπου που βαδίζει συνειδητά σε ένα μονοπάτι. ’μα βέβαια δεν κάνει κάτι τέτοιο, ε, ας μην γίνει θεραπευτής, τί να πω.

Η ενέργεια εννοείται είναι αυτή που θεραπεύει και όχι ο θεραπευτής. Για αυτό και χρησιμοποίησα την λέξη της "ψυχολογικής υποστήρηξης". Ο θεραπευτής δεν θα θεραπεύσει. Απλά θα είναι εκεί, όταν ο θεραπευόμενος τον χρειαστεί για βοήθεια. Βέβαια, πρέπει να προσέξουμε να μην δημιουργηθεί μία σχέση εξάρτησης. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να μάθει να στέκεται μόνος του στα πόδια του, χωρίς να έχει ανάγκη καμία βοήθεια απ'έξω, παρά μόνο από την εσωτερική του καθοδήγηση.

Σε ένα σημείο που αναφέρω για την διάγνωση, να τονίσω ότι η όποια διάγνωση είναι καθαρά και μόνο για τον θεραπευτή και δεν την λέει, αλλά την χρησιμοποιεί ως βοήθημα για τον εαυτό του. Πρέπει βέβαια να μην προσκολλάται σε αυτήν - όλοι κάνουμε λάθη. Βασικά, από κάποιο σημείο και μετά, δεν χρειάζεται καμία απολύτως διάγνωση. Η ενέργεια ξέρει τί να κάνει και που να πάει!

Με αγάπη

[Vasoula]

Βασικά, από κάποιο σημείο και μετά, δεν χρειάζεται καμία απολύτως διάγνωση. Η ενέργεια ξέρει τί να κάνει και που να πάει!

Αυτό είναι η μόνη αλήθεια. Εκεί υπάρχει η έννοια της προσφοράς και της αγάπης.

Κάθε διάγνωση που θέλεις να κάνεις, περιέχεται στην προσωπικότητα.

Την ώρα της θεραπείας γίνεσαι ένα με την ενέργεια, η οποία για να γειωθεί χρειάζεται το σώμα σου.

Την ώρα που το διαθέτεις, ανεβάζεις τις δονήσεις σου, και είναι η μεγαλύτερη προσφορά αυτό.

Ο "θεραπευόμενος" το λαμβάνει. Να είσαι σίγουρος.

Πολλές φορές, τις περισσότερες, θέλει να κλάψει από ευγνωμοσύνη, αλλά και από ενοχές

Δεν πρέπει να μιλήσεις

Πρέπει να τον αφήσεις να βγάλει τα συναισθήματα και τις σκέψεις

Δεν πρέπει να τα σχολιάσεις

Δεν πρέπει να δείξεις ότι έχεις ήδη αισθανθεί αυτά τα συναισθήματα και τις σκέψεις, γιατί θα τον φοβίσεις και θα "κλείσει"

Αγκαλιάσε τον με αγάπη

Και άσε τον ήσυχο να κλάψει, να θυμώσει, να φοβηθεί!

Μην πεις κουβέντα! Μόνο μια αγκαλιά φθάνει! Από αυτήν την αγκαλιά παίρνει όσες λέξεις θα μπορούσες να του είχες πει...και να τον είχαν ζορίσει

Σκέψου ότι μερικοί άνθρωποι δεν θέλουν να πάνε σε ψυχοθεραπευτή, γιατί δεν αντέχουν την έννοια που αυτό το λειτούργημα περικλείει...

Στο ρέικι έρχονται για να είναι μόνοι τους με την ψυχή τους!
Μην κάνεις λοιπόν το λάθος, να τους θυμήσεις εκείνη την στιγμή, ότι και εσύ είσαι θεραπευτής ψυχής!

΄Οταν κάνεις ρέικι, να κάνεις απλά ρέικι!

Σε κάποια άλλη στιγμή, που θα σε χρειαστεί για να μιλήσει, να σε ρωτήσει, τότε χωρίς να κάνεις ρέικι, του μιλάς, αν έχεις τις γνώσεις.

Πίστεψέ με, ότι την ώρα που είσαι ρέικι, κατά την διάρκεια μιας συνεδρίας, δίνεις ενέργεια απλόχερα με όλα σου τα πεδία! Δεν χρειάζεται να μιλήσεις, να σκεφτείς!

Είσαι απλά! Στο εδώ και τώρα!

Κάποια φορά έκανα μια συνεδρία. Ο άνθρωπος φοβόταν τόσο πολύ, μην καταλάβω τα συναισθήματά του, που "έκλεισε" και δεν μου επέτρεψε να "δώσώ" όσο μπορούσα. ΄Επαιρνε πολύ λιγότερο!
Εγώ κόντεψα να "πεθάνω" από την ενέργεια που έβγαινε από εμένα.
΄Οταν έφθασα στην καρδιά του, άρχισε να κλαίει.
Και μέχρι να ολοκληρώσω, είχε "ανοίξει" και έπαιρνε το 100%!

Ξαναέκανα στο κεφάλι!

Και όταν τον "ξύπνησα", δεν θυμόταν τίποτα!
Είδε τα μάτια του δακρυσμένα...και τότε μου ζήτησε συγνώμη! Χωρίς εγώ να πω τίποτα!
΄Αρχισε να μου διηγείται...και εγώ απλά τον άκουγα, χωρίς να πω ούτε μία λέξη. Από το κέντρο της καρδιάς μου όμως έβγαινε ροή η ενέργεια. Την αισθανόμουν εγώ, αλλά και εκείνος.
Κάποια στιγμή σταμάτησε να μιλάει και μου είπε "πόση ευγνωμοσύνη αισθάνομαι γι' αυτό που είσαι...γι' αυτά που μου "λες"...για αυτά που νιώθεις"
Πήρε από την ενέργεια το 100% και από μένα το ίδιο! Χωρίς να πω ούτε μία λέξη!!!!

Αυτό είναι το ρέικι! Αυτό είναι να ΕΙΣΑΙ ΡΕΙΚΙ!!!



σε φιλώ
με αγάπη
Βάσω

[galazia_sfaira]

Πόσα χαμογελα να σου στείλω,δεν φτάνουν,πόσες αγκαλιές,δεν φτάνουν..........σου στέλνω μια πνοή αγάπης απο την καρδουλα μου!
Καλο μηνα σε ολους μας!
Καλλιόπη

[Rainmaker]

Καλό μήνα Καλλιόπη

[galazia_sfaira]

Καλο μηνα Ηλία,οι ευχες ειναι θεραπευτικές,άρα ειμαστε στο θεμα μας!!! :lol:

[Μάνος]

Έχω εντυπωσιαστεί πραγματικά με όσα πράγματα μπορεί να προσφέρει το ρέικι!!!
ΥΠΕΡΟΧΟ εργαλείο ψυχής!!!