Ο έρωτας στη ζωή μας

[Emmaki]

Είμαι πολύ χαρούμενη που άνοιξε επιτέλους ο δρόμος για να μπορέσουμε να μοιραζόμαστε κάθε σκέψη, συναίσθημα ή ακόμα και κάθε πρόβλημα όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις.
Οι ερωτικές σχέσεις είναι το νούμερο ένα αντικείμενο συζήτησης για κάθε άνθρωπο, κάθε ηλικίας. Προβληματισμοί, εμπόδια, ανεκπλήρωτοι έρωτες, πληγωμένες καρδιές, αποτυχημένες σχέσεις, απιστίες, εξαρτήσεις είναι μόνο μερικά απο τα προβλήματα που μπορούμε να συναντήσουμε καθημερινά στη ζωή μας και τις περισσότερες φορές στεκόμαστε ανήμποροι να πράξουμε και να κατανοήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό σε μας. Μέσα απο τις ομαδικές αυτές συζητήσεις, μπορούμε να αντιληφθούμε καλύτερα τις ανθρώπινες σχέσεις και να δώσουμε την καλύτερη λύση.
Ένα θέμα για να εγκαινιάσουμε το forum, είναι η ποιότητα των σημερινών ερωτικών σχέσεων. Εγώ πιστεύω οτι με τους σημερινούς ρυθμούς, οι σχέσεις τείνουν να διαλύονται πολύ πιο εύκολα. Το άγχος, ο φόρτος εργασίας και η ρουτίνα είναι οι πιο βασικοί αρνητικοί παράγοντες για την εξέλιξη μιας σχέσης. Αφήνουμε τη ζωή μας "στα χέρια" της κοινωνίας και ακολουθούμε τυφλά τους νόμους της, αγνοώντας την προσωπική μας ευτυχία. Για αυτό ας ακούσουμε την καρδιά μας και αν καμιά φορά πάμε κόντρα στα κοινωνικά πρότυπα, ας είμαστε υπεύθυνοι και δυνατοί να στηρίξουμε τις επιλογές μας.

Με πολύ αγάπη,
Εμμανουέλα

[Vasoula]

Καλημέρα Εμμανουέλα,

Η αγάπη που είναι η βασική ενέργεια ένωσης ενός ζευγαριού, είναι σήμερα από τις σχέσεις "απούσα".

Οι σχέσεις λειτουργούν με "πρότυπα".
Πρέπει να βρούμε σύντροφο για να μην είμαστε μόνοι μας!
Πρέπει να παντρευτούμε για να κάνουμε παιδιά!
Πρέπει να κρατήσουμε το ιδανικό της "οικογένειας" σε υψηλά επίπεδα.


Από την στιγμή που ένα "πρέπει" καθορίζει τις σχέσεις μας, σταματά και η αυθεντικότητα που πλησιάζουμε ο ένας τον άλλον.

Αν σκεφτούμε ότι τίποτα δεν "πρέπει" να κάνουμε, αν μπορέσουμε να "ανιχνεύσουμε" τον έρωτα της ψυχής μας στην αναζήτηση του συντρόφου, θα αποφύγουμε να εμπλέξουμε "κοινωνικά πρότυπα" στο "παιχνίδι" των αισθήσεων.

Μία σχέση ας τα περιέχει όλα...μα πάνω από όλα ας περιέχει "ευτυχία".΄Οτιδήποτε άλλο είναι συμβιβασμός!!!

Βάσω

[Rainmaker]

Βάσω συμφωνώ η αγάπη πλέον έχει γινει μια έννοια περιορισμένη απο τα πρέπει... τοσο περιορισμένη που πια δεν μπορεί να λέγεται αγαπη...

ΑΓΑΠΗ...
Μια λέξη.. ένα συναίσθημα .. που όσοι το εχουν ζήσει ξερουν οτι είναι μοναδικο και μοναδικά δυνατό και για καποιο λογο δυστυχώς τώρα πια ξεχασμένο και κλειδωμένο σε μια σκονισμένη γωνιά της καρδιάς μας .. που εμείς οι ίδιοι το βάλαμε εκεί... για να... "προστατέψουμε τους εαυτους μας" μην πληγωθούμε... μην εμπιστευτούμε, δοθούμε πραγματικά και ολοκληρωτικά σε κάποιον/α και μας πληγώσει.. Έτσι λοιπόν κάναμε στην άκρη την αληθινή αγάπη .. μια αγάπη δίχως όρους και πρέπει.. για να περάσουμε στην καινούρια εποχή των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων που κινδυνεύουν συνεχώς να καταστραφούν...
Μήπως λοιπον να ξεκλειδωναμε εκείνο το δωμάτιο μέσα στις καρδιές μας και να εμπιστευόμασταν και να Αγαπούσαμε πραγματικά για άλλη μια φορα;

[Vasoula]

Νομίζω ότι οι άνθρωποι δεν φοβούνται να αγαπήσουν για να μην πληγωθούν!
Νομίζω ότι δεν ξέρουν να αγαπούν.

Λένε ότι αγαπούν, αλλά για σκεφτείτε

Ποιός από όλους έχει την δύναμη ψυχής να συνταυτιστεί με τα θέλω του συντρόφου του, χωρίς να θεωρήσει τον εαυτό του θύμα;

Ποιός από όλους δεν θέλει, μετά από λιγο καιρό, να αλλάξει τον άλλον, αλλα τον δέχεται έτσι όπως τον αγάπησε; Συνήθως μετά από ένα διάστημα, έρχονται στην επιφάνεια "ελαττώματα" που δεν αρέσουν και αρχίζει ο "πόλεμος" της αλλαγής του χαρακτήρα...

Σε μια σχέση όπου οι σύντροφοι χρειάζεται να "σκέφτονται" την
επόμενη κίνηση, το συναίσθημα περνά σε δεύτερη θέση!

Η αγάπη που αισθάνονται οι σύντροφοι μεταξύ τους, δεν έχει να κάνει με "χαρακτήρες", "κοινωνικά πρότυπα", "χειρισμούς".
Είναι ένα αυθεντικό συναίσθημα συνταύτισης και ενότητας που δεν έχει όρια.

Αλλιώς είναι μια έλξη. Που νομίζουμε ότι είναι αγάπη!

Ηλία, Κατερίνα , νομιζω ότι έχω δει ένα ζευγάρι που το δένει αληθινή αγάπη! Που δεν καλύπτει ο ένας του άλλου τις ανασφάλειες και τους φόβους, αλλα ενώνονται μέσα από αυθεντική φιλία. Που μοιράζονται την ίδια "ενέργεια"! Που υποχωρεί ο ένας στα θέλω του άλλου, χωρίς σειρά προτεραιότητας...
Που αναζητούν μαζί...στον ίδιο δρόμο, ώστε να μπορούν να στέκονται όπου χρειάζεται και να προχωρούν μαζί. Και χαίρομαι αφάνταστα γι' αυτό! :lol: :lol: :lol:

[galazia_sfaira]

Αφου χαμογελω διαβάζοντας σε θα συμπληρώσω στο

Σε μια σχέση όπου οι σύντροφοι χρειάζεται να "σκέφτονται" την
επόμενη κίνηση, το συναίσθημα περνά σε δεύτερη θέση!

ότι τότε απλά δεν υπάρχει.Το αγαπω απο μόνο του είναι ενεργητικό ρήμα και άρα αγαπω σημαινει "κάνω" κι όχι σκεφτομαι!Λειτουργώ κι όχι απαριθμώ!
Να ειστε καλα.

[Emmaki]

Η αγάπη μπορεί να αλλάξει τα πάντα,από το να γλυκάνει έναν εγωισμό μέχρι και να φωτίσει μια πληγωμένη καρδούλα. Αρκεί αυτή η αγάπη να μην έχει περιορισμούς και όρια. Δύσκολο, αλλά πάντα εφικτό. Όλοι έχουμε στην ψυχή μας αυτή την απεριόριστη αγάπη, φτάνει να θυμηθούμε...και να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τα αρνητικά συναισθήματα που μας δημιουργούνται απο το κοινωνικό σύνολο. Δεν πρέπει να μας νιάζει αν θα αρέσουμε, αν θα αγαπηθούμε ή αν θα δημιουργήσουμε καλή εντύπωση... η καλή εικόνα είναι μέσα μας και όταν το καταλάβουμε, θα διαπιστώσουμε πόσο πραγματικά αρέσουμε..!!
Και ας μην ξεχνάμε οτι κάπου στη γη, υπάρχει το άλλο μας μισό....

με πολύ αγάπη,
Εμμανουέλα

[Rainmaker]

Η ερώτηση λοιπόν είναι η εξής.. Γιατί πλέον δεν ξέρουν οι άνθρωποι να αγαπούν; Τί έγινε στην ιστορία των σχέσεων και το προκάλεσε αυτό; Μπορούν άραγε τα πράγματα να γίνουν όπως παλιά; και πώς;
υπάρχει τρόπος να μάθεις σε κάποιον να αγάπαει;.. δεν νομίζω.. είναι κάτι που βγαίνει μόνο του από την καρδιά του κάθε ανθρώπου.. έτσι δεν είναι;

[Emmaki]

Η αγάπη ήταν πάντα διαφορετική στην κοινωνία από αυτήν που ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα στην ψυχή του. Ξεχάσαμε να αγαπάμε, γιατί οι καταστάσεις μας οδήγησαν στην «προσωρινή αμνησία». Αν όμως, όλοι οι άνθρωποι ενώσουμε την απεριόριστη αγάπη που έχουμε μέσα μας, όλος ο πλανήτης θα είναι φωτεινός και όμορφος! Αυτό δεν θέλουμε όλοι, να ζήσουμε σε έναν κόσμο που η αγάπη δεν θα είναι συγκαταβατική, με περιορισμούς και δυσκολίες? Αν όλοι εκδηλώσουμε τη θεϊκή μας ουσία, τότε όλα θα είναι διαφορετικά, όμορφα και αγνά. Για αυτό, ας προσπαθούμε πρώτα να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και η συνέχεια θα είναι να μας αγαπήσουν αληθινά και οι άλλοι…
(Ένα φωτεινό παράδειγμα είσαι εσύ Ηλία με την Κατερίνα, έχετε βρει το νόημα της αγάπης)

Με πολύ αγάπη,
Εμμανουέλα :lol:

[Vasoula]

Αργοπεθαίνει
Όποιος αποφεύγει ένα πάθος
Όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο «ι», αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα

Δεν ξέρουμε να αγαπάμε, γιατί ακόμα και τον εαυτό μας τον αντιμετωπίζουμε με εγωισμό. Και δεν του επιτρέπουμε να μας αγαπά, και έτσι δεν του επιτρέπουμε να αγαπά...
Χαρακτηρίζουμε "λάθος" ότι δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα της κοινωνίας και "σκεφτόμαστε" πολύ, αντί να συναισθανόμαστε...
Πήραμε από την ψυχή την αθωότητα της αγάπης και της δώσαμε άλλο "μοντέλο", αυτό του συμβιβασμού!

Το πόσο ευτυχισμένη την κάναμε...θα το μάθουμε στην επόμενη συνέχεια της ζωής μας!



Φιλιά
Βάσω

[galazia_sfaira]

Και ας μην ξεχνάμε οτι κάπου στη γη, υπάρχει το άλλο μας μισό....

Μηπως τελικά είναι καλό να νοιώθουμε ότι κάπου στη γή,υπάρχει το αλλο μας "ολόκληρο";
Μόνο αν μπορούμε μεσα σε μια σχεση να ειμαστε "ολοκληροι" ο καθενας ξεχωριστά ως ύπαρξη,μόνο τότε μπορούμε να συνυπάρξουμε,μόνο τοτε μια σχεση θα ειναι άρτια και για τους δυο.Μαθαμε να λεμε το αλλο μας μισό,λες και θαπρεπε να ειμαστε μισοι.....μήπως κι αυτο αποτελελι μια λανθασμενη παποιθηση;
Γιατί στις σχεσεις μας καποιος να μας συμπληρώνει;
Γιατί καποιον να συμπληρώνουμε;
Είμαστε απο μονοι μας ολοκληρωμενοι και έτοιμοι να μοιράσουμε την ολοτητα κι οχι να συμπληρώσουμε απο το "μισο".
Σκέψεις ωριμότητας....

[Vasoula]

Καλλιόπη μου,
ο κύκλος της εξέλιξης χωράει μόνο δύο μισά! Γιν-γιανγκ!

΄Αρα ψάχνουμε το άλλο μισό μας για συμπλήρωμα, ώστε μαζί του να ολοκληρώσουμε τον κύκλο της εξέλιξης που είναι η θεϊκή ένωση.

Καλά...ψάχνουμε βελόνα στα άχυρα!!!

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να γίνουμε εμείς ένας ολόκηρος κύκλος, δηλαδή ένωση με το πνεύμα, ολοκλήρωση.

Πιο εύκολο αυτό, από το να βρεις στον υλικό κόσμο τον άνθρωπο που θα συμπληρώνει τον κύκλο εξέλιξής σου... και εσύ τον δικό του! :lol:

[galazia_sfaira]

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να γίνουμε εμείς ένας ολόκηρος κύκλος, δηλαδή ένωση με το πνεύμα, ολοκλήρωση.

Στα 48 μου χρόνια Βάσω μου μόνο στο παραπάνω μένω.Με πλήρη εμπιστοσύνη στο θεϊκό σχέδιο για ότι αλλο.Οι μεχρι τουδε προσπαθειες δεν απεδωσαν παρα μόνο την πορεία προς την δικη μου ολοκλήρωση. Φιλιάααα

Μου άρεσε πολυ η ανάλυση του μισου -μισού!!!!!!!

[Rainmaker]

Ξέρεις galazia_sfaira καμιά φορά το άλλο μας μισό ειναι μπροστά στα μάτια μας και δεν το βλέπουμε ή δεν μας βλέπει... παιζουν πολλα ρόλο σ'αυτο το θέμα.. συνήθως κοιτάμε την εμφάνιση αντί για την ψυχή και πολλες φορες προσπερνάμε την αδελφη ψυχη μας, το αλλο μας μισό.. πες το οπως θες..

[Vasoula]

Δεν είναι μόνο η εξωτερική εμφάνιση που είναι εμπόδιο σ' αυτήν την "αναγνώριση", Ηλία μου.

Είναι και η στιγμή της συνάντησης. Πρέπει να βρει και τους δυό στην ίδια διαδρομή...Αλλιώς η "συνάντηση" ερμηνεύεται σαν μία ακόμη από τις πολλές που έχουν προκύψει στην ζωή σου.
Και έτσι προσπερνάς...

Είναι πολλά τα εμπόδια, Ηλία μου. Η εξωτερική εμφάνιση παίζει τον μικρότερο ρόλο. Γιατί το "άλλο μισό" έχει το δικό σου ψυχογραφικό αποτύπωμα που σ' αυτό δεν χωράει η αξιολόγηση "του περιβλήματος". Παίζουν ρόλο οι επιλογές που έχεις κάνει την συγκεκριμένή στιγμή και πόσο είσαι διατεθειμένος να τις παρακάμψεις.
Πόσα είσαι διατεθειμένος να "θυσιάσεις", για να ακολουθήσεις το όνειρό σου...

Χωρίς να "αφήσεις" κάτι, δυστυχώς δεν μπορείς να επιλέξεις κάτι άλλο.
Στο "αφήνω" περιέχονται και οι διεκδικήσεις σου, η κοινωνική ζωή σου, τα σχέδιά σου, οι μάχες σου, ο εαυτός σου. Και ποιός είναι έτοιμος να αφήσει κάτι από όλα αυτά, για να επιλέξει την αγάπη?

Το άλλο μας μισό δεν έρχεται με ροδοπέταλα. Πολλές φορές έρχεται και με αγκάθια. Και εκεί σε θέλω...

[galazia_sfaira]

Ξέρεις galazia_sfaira καμιά φορά το άλλο μας μισό ειναι μπροστά στα μάτια μας και δεν το βλέπουμε ή δεν μας βλέπει... παιζουν πολλα ρόλο σ'αυτο το θέμα.. συνήθως κοιτάμε την εμφάνιση αντί για την ψυχή και πολλες φορες προσπερνάμε την αδελφη ψυχη μας, το αλλο μας μισό.. πες το οπως θες..

Σε ευχαριστω κατ'αρχήν,σε ευχαριστω πολυ.
Δενθα διαφωνήσω ουτε και στο περίβλημα εγω....αλλά αυτο μόνο για την αρχή.Θελω να πω ΄τι στην αρχη επηρεάζεσαι ίσως αλλά η πορεια ειναι αυτη που καθορίζει το αποτελεσμα.Και εδω θα παω σε αυτο που παραθετει η Βασω παρακάτω,στο σωστο σρόνο συνάντησης.Δυο ψυχες για να πορεύονται θελεινα βρεθουν την κατάλληλη στιγμη,που θα προχωράν αυτολνομα αλλά με κοινο στοχο,το μαζι.
Επισης ειναι και κατι ακαθόριστο,εχει συμβεί σε ολους μας νομιζω.....ειναι εκεινη η ματια ανάμεσα σε χιλιες,ειναι εκείνο το αντάμωμα κι αγκάλιασμα της αύρας.....(ναι 48 χρονων ειμαι μην μπερδευεσαι )που πανε ολα αυτά.....βλεπεις υπαρχουν κι ανθρωποι που δεν λογαριαζουν να ακολουθησουν το όνειρο με οποιο κοστος,ευτυχως που το εκανα την ζωή μου τουλαχιστον μια φορα και μεγαλουργησα αποκτώντας και τον τρίτο μου αγοράκι.
Ενα όμως πλεον με οδηγεί ακόμα και τωρ απου δυσκολευομαι ,οτι ολα ειναι σοφα κι ας μην το κατανουούμε προς στιγμην.Η αγαπη μπορει να ειναι διπλα μας,οπως πολυ σωστα λες,αλλα ακόμα δεν ειναι ο σωστος χρονος για το καλυτερο αποτελεσμα. (κουραγιο που εχω η δικια σου.....)