Η δυστυχία εξαφανίζεται μόνο όταν απομυθοποιήσεις τον ορισμό της ευτυχίας...
Τότε μόνο μπορείς να ζεις μέσα στην εμπειρία της ζωής.
Ο μύθος της ευτυχίας είναι που κάνει έντονη την δυστυχία...
Ο πόνος είναι παρακλάδι αυτού του μύθου...
΄Οταν ζεις με τον "μύθο" της ευτυχίας, τότε το θαύμα της ζωής γίνεται απλά τιμωρία...
υπαρχουν αραγε στιγμες ευτυχιας ή μηπως εχουν γινει κι αυτες μια συνηθεια μες στην καθημερινοτητα;
παντως εαν υπαρχουν για μενα ειναι οι πιο απλες και οι πιο αυτονοητες,οπως το να ζεις αληθινα!
και να κανεις πραγματα που σε γεμιζουν και σου δινουν χαρα και να βρισκεσαι με ανθρωπους που αγαπας ή οποιος μπορει να αγαπαει οποιους βρισκονται στην ζωη του!
Ο πόνος παγώνει τα συναισθήματα και έτσι ζεις μέσα στον νου σου, μόνος...
παγωμενα συναισθηματα,το χω νιωσει και πραγματικα ειναι πολυ επιπονο..........ειναι σαν να εισαι ζωντανος νεκρος....
Μετά τα όνειρά σου είναι πολύ κοινωνικά και "καθώσπρέπει"...
![Rose @};-](./images/smilies/53.gif)
για τους αλλους ή για τον εαυτο σου;;;
΄Οταν κοιτάς από το "ψηλότερο" σημείο του Εαυτού σου, την μικρότητα, τότε δεν υπάρχει ευτυχία, ούτε δυστυχία, γιατί έχεις κατακτήσει το ύψος σου!!
![hug >:d<](./images/smilies/6.gif)