ΜΟΝΑΞΙΑ...(πριν, ενδιαμεσα και μετα απο αυτην..)

[ΧΡΥΣΑ]

γιατι ειναι τοσο κακο να κανουμε ονειρα ;;


και η ζωη μας ενα ονειρο ειναι!! γιατι να περιμενω να γινουν τα ονειρα πραγματικοτητα,αφου μπορω να κανω την πραγματικοτητα ονειρο!!

ισως καποια στιγμη να το ζησω αληθινα!! ομως εχω καθε δικαιωμα να το νιωθω τωρα!!!!!!!!

[Vasoula]

μμμ...δεν θα συμφωνήσω μαζί σου!

Η ζωή μας δεν είναι όνειρο! ΄Οπως δεν είναι και εφιάλτης...Απλά την ζούμε έτσι, ανάλογα με τις αντοχές μας!

Η ζωή μας είναι αλήθεια, όταν το αποφασίσουμε!! Και συνήθως αυτό χρειάζεται θάρρος και εμπιστοσύνη...

[angela_al]

Μήπως λέω, μήπως διαλύουμε τις σχέσεις από τον φόβο να μην αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας ?

Μήπως η μοναξιά είναι η άμυνά μας ?

Επιλέγω τη μοναξιά, μπορεί να σημαίνει επιλέγω την ελευθερία, την υπευθυνότητα, το θάρρος, τη δύναμη να αγαπώ και να στηρίζω τον Εαυτό μου και να δίνει νόημα στην πορεία μας προς την ολοκλήρωση και την ατομική αυθεντική πραγματικότητα. Πίσω απ' αυτή βρίσκεται η ενότητα του Ενός από την οποία και όλα εκπορεύονται...

Επιλέγω τη μοναξιά, μπορεί να σημαίνει και φοβισμένη περιχαράκωση στον εαυτό, τότε ναι, είναι μια άμυνα αλλά δυστυχώς... όλα τα κάστρα και τα οχυρά δεν μας φτάνουν να κρυφτούμε καθένας από τον εαυτό του...

[Vasoula]

Επιλέγω τη μοναξιά, μπορεί να σημαίνει επιλέγω την ελευθερία, την υπευθυνότητα, το θάρρος, τη δύναμη να αγαπώ και να στηρίζω τον Εαυτό μου και να δίνει νόημα στην πορεία μας προς την ολοκλήρωση και την ατομική αυθεντική πραγματικότητα. Πίσω απ' αυτή βρίσκεται η ενότητα του Ενός από την οποία και όλα εκπορεύονται...

Αγγελίνι, αυτό δεν είναι μοναξιά, αλλά μοναχικότητα...

Μήπως η μοναξιά είναι η άμυνά μας ?

Η μοναξιά έχει οδύνη και πόνο, ακόμα και όταν τον κρύβουμε επιμελώς πίσω από την άμυνά μας...

[Madraoulas]

Επιλέγω τη μοναξιά, μπορεί να σημαίνει επιλέγω την ελευθερία, την υπευθυνότητα, το θάρρος, τη δύναμη να αγαπώ και να στηρίζω τον Εαυτό μου και να δίνει νόημα στην πορεία μας προς την ολοκλήρωση και την ατομική αυθεντική πραγματικότητα. Πίσω απ' αυτή βρίσκεται η ενότητα του Ενός από την οποία και όλα εκπορεύονται...

ναι Βασουλα....ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ και οχι ΜΟΝΑΞΙΑ...εδω βρισκομαι και πραγματι το απολαμβανω συνειδητα....χωρις πολλα λογια ;)

[ΧΡΥΣΑ]

μμμ...δεν θα συμφωνήσω μαζί σου!

Η ζωή μας δεν είναι όνειρο! ΄Οπως δεν είναι και εφιάλτης...Απλά την ζούμε έτσι, ανάλογα με τις αντοχές μας!

quote]Η ζωή μας είναι αλήθεια, όταν το αποφασίσουμε!! Και συνήθως αυτό χρειάζεται θάρρος και εμπιστοσύνη... @};

συμφωνω οτι χρειαζεται θαρρος και εμπιστοσυνη για να ζησουμε αληθινα και οτι το ονειρο μπορει να ειναι δελεαστικο ομως ειναι μερος της φαντασιας μας!!!!!!! απλα προτιμω να βλεπω την ζωη μου σαν ονειρο ισως γιατι δεν αντεχω την πραγματικοτητα!!
μου φαινεται πολυ σκληρη μ αυτα που ακουω και βλεπω γυρω μου ,γι αυτο στο δικο μου μυαλο ειναι ολα καπως ονειρικα!

Ομως τελικα πως καταλαβαινουμε οτι ζουμε αληθινα!!

[Vasoula]

συμφωνω οτι χρειαζεται θαρρος και εμπιστοσυνη για να ζησουμε αληθινα και οτι το ονειρο μπορει να ειναι δελεαστικο ομως ειναι μερος της φαντασιας μας!!!!!!!

απλα προτιμω να βλεπω την ζωη μου σαν ονειρο ισως γιατι δεν αντεχω την πραγματικοτητα!!
μου φαινεται πολυ σκληρη μ αυτα που ακουω και βλεπω γυρω μου ,γι αυτο στο δικο μου μυαλο ειναι ολα καπως ονειρικα!

Ομως τελικα πως καταλαβαινουμε οτι ζουμε αληθινα!!

To νιώθω, Χρύσα μου, αυτό...

Το ότι η ζωή σου φαίνεται σκληρή με όλες αυτές τις συμπεριφορές και "αναγκάζεσαι" να καταφύγεις στο πλασματικό, για να μπορέσεις να επιβιώσεις...Το όνειρο που μορφοποιεί την πραγματικότητα, είναι η πιο "ύπουλη" διαδρομή της δυστυχίας..

Πως καταλαβαίνουμε ότι ζούμε αληθινά?
Μα όταν η ζωή μας βιώνεται με αποδοχή, χαρά και ευθύνη...τότε καταλαβαίνουμε ότι ζούμε με την ψυχή μας...
΄Οταν σταματήσουν οι εξαρτήσεις μας από τους άλλους, τότε βιώνουμε την εμπειρία της ζωής, απλά και όμορφα...
΄Οταν γνωρίσουμε αυτό το ον, που λέγεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ξεκινώντας από τον εαυτό μας, τότε θα κατανοήσουμε και την ζωή μας!

΄Οταν η ψυχή μας δεν πονά με τις συμπεριφορές μας, όταν οι επιλογές μας δεν γίνονται από συνήθεια, όταν δεν έχουμε ανάγκη την αποδοχή των άλλων για να είμαστε ολοκληρωμένοι, όταν το σώμα μας δεν μας εμποδίζει να εκδηλωνόμαστε σαν πνευματικό όν, όταν η θλίψη και η απογοήτευση δεν είναι οι βαθύτερες ποιότητές μας, τότε κατανοούμε ότι η ζωή δεν είναι απλά μοιραία, αλλά εμείς έχουμε επιλέξει πως θα την βίώσουμε...
Κυρίως όταν σταματήσουμε να δίνουμε την ευθύνη της στους άλλους, μεταξύ των οποίων και ο θεός...τότε όλα όσα έχεις φανταστεί, γίνονται αλήθεια!
Αλλά τότε, μόνο!!!

[AMALIA]

Πως καταλαβαίνουμε ότι ζούμε αληθινά?
Μα όταν η ζωή μας βιώνεται με αποδοχή, χαρά και ευθύνη...τότε καταλαβαίνουμε ότι ζούμε με την ψυχή μας...
΄Οταν σταματήσουν οι εξαρτήσεις μας από τους άλλους, τότε βιώνουμε την εμπειρία της ζωής, απλά και όμορφα...
΄Οταν γνωρίσουμε αυτό το ον, που λέγεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ξεκινώντας από τον εαυτό μας, τότε θα κατανοήσουμε και την ζωή μας!

΄Οταν η ψυχή μας δεν πονά με τις συμπεριφορές μας, όταν οι επιλογές μας δεν γίνονται από συνήθεια, όταν δεν έχουμε ανάγκη την αποδοχή των άλλων για να είμαστε ολοκληρωμένοι, όταν το σώμα μας δεν μας εμποδίζει να εκδηλωνόμαστε σαν πνευματικό όν, όταν η θλίψη και η απογοήτευση δεν είναι οι βαθύτερες ποιότητές μας, τότε κατανοούμε ότι η ζωή δεν είναι απλά μοιραία, αλλά εμείς έχουμε επιλέξει πως θα την βίώσουμε...
Κυρίως όταν σταματήσουμε να δίνουμε την ευθύνη της στους άλλους, μεταξύ των οποίων και ο θεός...τότε όλα όσα έχεις φανταστεί, γίνονται αλήθεια!
Αλλά τότε, μόνο!!!

[ΧΡΥΣΑ]

[Ομως τελικα πως καταλαβαινουμε οτι ζουμε αληθινα!! [/quote]

To νιώθω, Χρύσα μου, αυτό...

Τ





Πως καταλαβαίνουμε ότι ζούμε αληθινά?

Μα όταν η ζωή μας βιώνεται με αποδοχή, χαρά και ευθύνη...τότε καταλαβαίνουμε ότι ζούμε με την ψυχή μας...

΄Οταν η ψυχή μας δεν πονά με τις συμπεριφορές μας, όταν οι επιλογές μας δεν γίνονται από συνήθεια, όταν δεν έχουμε ανάγκη την αποδοχή των άλλων για να είμαστε ολοκληρωμένοι, όταν το σώμα μας δεν μας εμποδίζει να εκδηλωνόμαστε σαν πνευματικό όν, όταν η θλίψη και η απογοήτευση δεν είναι οι βαθύτερες ποιότητές μας, τότε κατανοούμε ότι η ζωή δεν είναι απλά μοιραία, αλλά εμείς έχουμε επιλέξει πως θα την βίώσουμε...
Κυρίως όταν σταματήσουμε να δίνουμε την ευθύνη της στους άλλους, μεταξύ των οποίων και ο θεός...τότε όλα όσα έχεις φανταστεί, γίνονται αλήθεια!
Αλλά τότε, μόνο!!!

ειναι ολα πολυ σωστα και μαλλον πρεπει να βρω τη δυναμη ν αναλαβω την ευθυνη της ζωης μου ,αυτο νιωθω, γιατι τελικα το πιο
επικυνδινο πραγμα ειναι να ζεις με "ασφαλεια"

[Επισκέπτης]

Η μοναξιά έχει οδύνη και πόνο, ακόμα και όταν τον κρύβουμε επιμελώς πίσω από την άμυνά μας...

"Οι άνθρωποι αποκτούν εγρήγορση, μόνο όταν το βέλος πηγαίνει βαθιά στην καρδιά τους …
Και τους πληγώνει.
Όταν η ζωή είναι εύκολη και βολική γιατί να σκοτιστούν?
Γιατί να μπουν στον κόπο να ξυπνήσουν?
Το να κλαις μέσα στην μοναξιά σου είναι η κατάλληλη περίσταση που αν την αξιοποιήσεις μπορεί να αποκτήσεις επίγνωση.
Ο πόνος δεν είναι για να σε κάνει δυστυχισμένο, ο πόνος είναι για να σου δώσει μεγαλύτερη επίγνωση!
Και όταν έχεις επίγνωση, η δυστυχία εξαφανίζεται… "

Οsho

[VasilisM]

Πολύ σωστό! Και εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι..

[ΧΡΥΣΑ]

["Οι άνθρωποι αποκτούν εγρήγορση, μόνο όταν το βέλος πηγαίνει βαθιά στην καρδιά τους …
Και τους πληγώνει.

ΝΟΜΙΖΩ,ΟΠΩΣ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΛΕΣ ΟΤΙ ΗΜΟΝΑΞΙΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΠΛΗΓΩΘΟΥΜΕ,ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ.ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΒΙΩΣΕΙΣ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ!!ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΩΡΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΖΟΥ!! ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙΣ ΤΙΣ "ΠΛΗΓΕΣ ΣΟΥ"

Όταν η ζωή είναι εύκολη και βολική γιατί να σκοτιστούν?
Γιατί να μπουν στον κόπο να ξυπνήσουν?

ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΗ ΟΥΤΕ ΒΟΛΙΚΗ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ.
ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ,Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ
ΤΗΣ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΑΛΗΘΙΝΑ.
ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΜΟΝΑΧΑ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΑΥΤΟ,ΜΠΟΡΕΙ
ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ Ν ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟ,ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ,ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΗ,ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ,ΑΝΑΛΟΓΑ ΤΙ ΖΗΤΑΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ!

Και όταν έχεις επίγνωση, η δυστυχία εξαφανίζεται… "[/quote

ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΑΝ ΞΕΡΕΙΣ, ΝΑΙ, ΔΕΝ ΠΟΝΑΣ ΕΝ ΜΕΡΕΙ,ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΠΩΣ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΠΙΓΝΩΣΗ...
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ.

[ksan8oula]

Ο Ανθρωπος χρειάζεται να αγκαλιάσει την <μοναξιά> του.

Είναι οι στιγμές που μενει μονος με τον εαυτό του,να τον αγκαλιασει,να τον παρατηρησει...να τον καθοδηγησει ..!!

Λατρεμένη μοναξια πόσα με διδαξες αληθεια μέσα απο τη σιωπή σου

[Ellaki]

Ο πόνος δεν είναι για να σε κάνει δυστυχισμένο, ο πόνος είναι για να σου δώσει μεγαλύτερη επίγνωση!
Και όταν έχεις επίγνωση, η δυστυχία εξαφανίζεται… "

ευγνωμοσύνη κι εμπιστοσύνη

[Vasoula]

Ο πόνος δεν είναι για να σε κάνει δυστυχισμένο, ο πόνος είναι για να σου δώσει μεγαλύτερη επίγνωση!
Και όταν έχεις επίγνωση, η δυστυχία εξαφανίζεται… "

Η δυστυχία εξαφανίζεται μόνο όταν απομυθοποιήσεις τον ορισμό της ευτυχίας...

Τότε μόνο μπορείς να ζεις μέσα στην εμπειρία της ζωής.

Ο μύθος της ευτυχίας είναι που κάνει έντονη την δυστυχία...
Ο πόνος είναι παρακλάδι αυτού του μύθου...

΄Οταν ζεις με τον "μύθο" της ευτυχίας, τότε το θαύμα της ζωής γίνεται απλά τιμωρία...

Ο πόνος παγώνει τα συναισθήματα και έτσι ζεις μέσα στον νου σου, μόνος...
Κάνεις χίλια δυό πράγματα για να ξεφύγεις από την μοναξιά, αλλά ουσιαστικά είσαι μόνος σου, γιατί δεν ξέρεις να αγαπήσεις!

Κάποιος πρέπει να σε πάρει από το χέρι και να σου μάθει από την αρχή πως αγαπάνε...Γιατί την αγάπη την έθαψες μέσα στα παιδικά όνειρα του πάθους και της ορμής για ζωής...
Μετά τα όνειρά σου είναι πολύ κοινωνικά και "καθώσπρέπει"...

Η επίγνωση δεν είναι τίποτα άλλο από την επιστροφή στην αγνότητα...Χωρίς "οδηγίες χρήσης" για να νιώσει αγάπη, ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον Εαυτό του και την σημαντικότητα της ζωής που του δίνει αυτήν την ευκαιρία να αναπτυχθεί...

΄Οταν κοιτάς από το "ψηλότερο" σημείο του Εαυτού σου, την μικρότητα, τότε δεν υπάρχει ευτυχία, ούτε δυστυχία, γιατί έχεις κατακτήσει το ύψος σου!!