ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΓΝΩΣΕΙΣ...και οποιος αντεξει!

[AMALIA]

Γι' αυτό και ο λαός λέει "έχει ο θεός"...απλά για να δικαιολογήσει την δική του αποχή από την αυτάρκειά του!

[zefira]

Ωραία !!!! Χάρηκα τώρα!!!

Τι ωραία να ρίχνεις μόνος σου τις τηγανιές και να παίρνεις και την επιβεβαίωση Βάσω μου

[Αμαλία]

Δεν μπορείς να αφεθείς, Ζεφυράκι, αν δεν έχεις εμπιστοσύνη...

Θα το κάνεις επιλεκτικά προσδιορίζοντας κάθε φορά και το αποτέλεσμα...

Η αιτία της έλλειψης εμπιστοσύνης είναι η ανάγκη μας για αποδοχή.
΄Ετσι ποτέ δεν εκδηλώνουμε τα πραγματικά μας θέλω, αλλά τα προσαρμόζουμε...Το αποτέλεσμα της προσαρμογής μας κάνει και δείχνουμε λίγη εμπιστοσύνη στην ίδια μας την ζωή...και στις βαθύτερες ανάγκες μας...

:-~ :-~ :-~ :-~

[Δωρουλα]

Aν μεταφράσουμε την έννοια "εμπιστοσύνη" όχι με την απλη μας συνείδηση, αλλά με την συνειδητότητά μας, τότε θα δούμε ότι "εμπιστοσύνη" δεν σημαίνει τίποτα άλλο από τον μη εστιασμό στο γεγονός!

ΟΟΟΟΛΕΕΕ!!!!!

[Δωρουλα]

Η αιτία της έλλειψης εμπιστοσύνης είναι η ανάγκη μας για αποδοχή.

[ELLI]

Aν μεταφράσουμε την έννοια "εμπιστοσύνη" όχι με την απλη μας συνείδηση, αλλά με την συνειδητότητά μας, τότε θα δούμε ότι "εμπιστοσύνη" δεν σημαίνει τίποτα άλλο από τον μη εστιασμό στο γεγονός!

ΟΟΟΟΛΕΕΕ!!!!!

Δυσκολεύομαι να το καταλάβω αυτό.

Μήπως θα μπορούσε κάποιος να μου το εξηγήσει παρακαλώ?

[Vasoula]

Ελλη μου, ο άνθρωπος όπως δομείται εδώ, από την εκπαίδευσή του, εκφράζεται σαν ένα λογικό ον με πολωμένη συνείδηση.

΄Οσο αναπτύσσεται πνευματικά, η πόλωση που του δημιούργησε τα συναισθηματικά και νοητικά «μπλοκαρίσματα» τον ωθεί να εκφραστεί με αλήθεια σαν ένα νοήμον ον με πνευματική συνειδητότητα.

Η κατανόηση των πεδίων του, και η εργασία του μέσα σ’ αυτά αφορά στην αφύπνιση του πνευματικού του Εαυτού, ώστε να μην προσλαμβάνει την ενέργεια σε «δεσμίδες», πράγμα που κάνει τον οργανισμό του να ασθενεί, αλλά να γεμίζει με ζωτικότητα και πνευματική ενέργεια όλον τον Εαυτό του…

Θα σου πω μόνο ένα παράδειγμα…
Γύρω από το σώμα σου υπάρχει ακόμα ένα πεδίο, όπου εκεί η ενέργεια κινείται σε λεπτοφυέστερη δόνηση, έτσι δεν είναι ορατό με τις φυσικές σου αισθήσεις, όμως γνωρίζεις ότι υπάρχει. Είναι το συναισθηματικό σου πεδίο. Το πλέον «μπλοκαρισμένο» σε όλους σχεδόν τους ανθρώπους. Η ενέργεια που διαρρέει αυτό το πεδίο, δεν μπορεί να φτάσει στον οργανισμό σου απρόσκοπτα, γιατί βρίσκει αντιστάσεις από τα μπλοκαρίσματα που δημιούργησες μέσα από την πολωμένη συνείδηση. ΄Ετσι περιβάλει τον οργανισμό σου σε «δεσμίδες» και αυτό έχει επιπτώσεις και στο σώμα σου, που εκδηλώνεται σαν σύμπτωμα ασθένειας, δηλαδή, κοινά, σε αποδυναμώνει…

Η «δεσμίδα» ενέργειας σε κάνει να εστιάζεις στο πρόβλημα, ή στο γεγονός που στο δημιούργησε, προσπαθώντας να το λύσεις, να το ξεχάσεις ή να το θεραπεύσεις.
΄Εχεις τρεις δυνατότητες να δράσεις…
Να το λύσεις, δεν μπορείς γιατί δεν υπάρχει απρόσκοπτη σύνδεση με το νοητικό σου πεδίο, ώστε να έχεις έμπνευση.
Να το θεραπεύσεις μπορείς, αλλά δεν γνωρίζεις τον τρόπο…
΄Ετσι το μόνο που μένει είναι να το ξεχάσεις.

Συνήθως οι άνθρωποι «θάβουν» τα συναισθήματα που τους κάνουν δυστυχισμένους και νομίζουν ότι αυτά δεν θα τους «ενοχλήσουν» πια. ΄Όμως το να ξεχάσεις, δεν σημαίνει τίποτα άλλο, από το να συνεχίζεις να μπλοκάρεις την ενέργεια στο συναισθηματικό σου πεδίο, και να δυσκολεύεις ακόμα περισσότερο την ενέργεια…
Η εμπιστοσύνη στην ζωή χάνεται, γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι είναι αυτό το «αόρατο» που επεμβαίνει και δημιουργεί πόνο και θλίψη.
Στους περισσότερους ανθρώπους αυτό το «αόρατο» είναι ο θεός, ή η μοίρα.

Ο δρόμος της εσωτερικής ανάπτυξης σου δίνει την δυναμική να κατανοήσεις τον Εαυτό σου και να αφυπνίσεις μέσα σου το εν δυνάμει πνεύμα σου.
Η γνώση για την ολότητά μας, φέρνει την πνευματική, νοητική και συναισθηματική ολοκλήρωση, ώστε να βιώνεις την ζωή εδώ αυθεντικά και όχι μέσα από την πόλωση.

Ο φόβος για την ζωή, που εμφανίζεται με την μορφή διαφόρων φοβιών, είναι ουσιαστικά η αποχή από τον Εαυτό μας, αφού δεν μπορούμε να τον αγαπήσουμε αγνά και αυθεντικά και δεν τον εμπιστευόμαστε.

Και επειδή ακριβώς δεν τον γνωρίζουμε, δεν γνωρίζουμε και το βάθος του…Προβάλουμε αυτό που μάθαμε σαν εαυτό, και αυτό το μικρό μέρος είναι πολύ αδύναμο να υποστηρίξει την θεραπεία του και κατ’ επέκταση την ζωή του!

Το μεγαλύτερο μέρος του Εαυτού μας είναι κοιμισμένο μέσα στην πόλωση, και έτσι η συνείδησή ζει με αγωνία, με έλλειψη αγάπης, με φόβο και χωρίς την ευθύνη της ίδιας της τής ζωής.
Ζει ουσιαστικά χωρίς τον θεό, παρακαλώντας τον να βοηθήσει και να υποστηρίξει μια μικρή, αδύναμη μορφή του Εαυτού του, αναγνωρίζοντας την πόλωση μόνο στους άλλους, γιατί μέσα του δεν μπορεί να την ανακαλύψει και να την θεραπεύσει…

Πιστεύω ότι θα μάθεις περισσότερα για την ενέργεια, όταν νιώσεις την ανάγκη να ασχοληθείς μαζί σου!

[Fotinoula]

[Δωρουλα]

[Επισκέπτης]

Συνήθως οι άνθρωποι «θάβουν» τα συναισθήματα που τους κάνουν δυστυχισμένους και νομίζουν ότι αυτά δεν θα τους «ενοχλήσουν» πια. ΄Όμως το να ξεχάσεις, δεν σημαίνει τίποτα άλλο, από το να συνεχίζεις να μπλοκάρεις την ενέργεια στο συναισθηματικό σου πεδίο, και να δυσκολεύεις ακόμα περισσότερο την ενέργεια…

[Giota2103]

Θα σου πω μόνο ένα παράδειγμα…
Γύρω από το σώμα σου υπάρχει ακόμα ένα πεδίο, όπου εκεί η ενέργεια κινείται σε λεπτοφυέστερη δόνηση, έτσι δεν είναι ορατό με τις φυσικές σου αισθήσεις, όμως γνωρίζεις ότι υπάρχει. Είναι το συναισθηματικό σου πεδίο. Το πλέον «μπλοκαρισμένο» σε όλους σχεδόν τους ανθρώπους. Η ενέργεια που διαρρέει αυτό το πεδίο, δεν μπορεί να φτάσει στον οργανισμό σου απρόσκοπτα, γιατί βρίσκει αντιστάσεις από τα μπλοκαρίσματα που δημιούργησες μέσα από την πολωμένη συνείδηση. ΄Ετσι περιβάλει τον οργανισμό σου σε «δεσμίδες» και αυτό έχει επιπτώσεις και στο σώμα σου, που εκδηλώνεται σαν σύμπτωμα ασθένειας, δηλαδή, κοινά, σε αποδυναμώνει…

Η «δεσμίδα» ενέργειας σε κάνει να εστιάζεις στο πρόβλημα, ή στο γεγονός που στο δημιούργησε, προσπαθώντας να το λύσεις, να το ξεχάσεις ή να το θεραπεύσεις.
΄Εχεις τρεις δυνατότητες να δράσεις…
Να το λύσεις, δεν μπορείς γιατί δεν υπάρχει απρόσκοπτη σύνδεση με το νοητικό σου πεδίο, ώστε να έχεις έμπνευση.
Να το θεραπεύσεις μπορείς, αλλά δεν γνωρίζεις τον τρόπο…
΄Ετσι το μόνο που μένει είναι να το ξεχάσεις.

Συνήθως οι άνθρωποι «θάβουν» τα συναισθήματα που τους κάνουν δυστυχισμένους και νομίζουν ότι αυτά δεν θα τους «ενοχλήσουν» πια. ΄Όμως το να ξεχάσεις, δεν σημαίνει τίποτα άλλο, από το να συνεχίζεις να μπλοκάρεις την ενέργεια στο συναισθηματικό σου πεδίο, και να δυσκολεύεις ακόμα περισσότερο την ενέργεια…
Η εμπιστοσύνη στην ζωή χάνεται, γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι είναι αυτό το «αόρατο» που επεμβαίνει και δημιουργεί πόνο και θλίψη.
Στους περισσότερους ανθρώπους αυτό το «αόρατο» είναι ο θεός, ή η μοίρα.

Πιστεύω ότι θα μάθεις περισσότερα για την ενέργεια, όταν νιώσεις την ανάγκη να ασχοληθείς μαζί σου!

κάτι μου θυμίζει αυτό Βάσω......
κάτι αρχίζω να αντιλαμβάνομαι....

[Vasoula]

κάτι μου θυμίζει αυτό Βάσω......
κάτι αρχίζω να αντιλαμβάνομαι

η αντίληψη είναι η αρχή της θεραπείας, Γιώτα μου!

Η θεραπεία δεν νοείται μόνο στο φυσικό επίπεδο, παρ' όλο που αυτό είναι και το σημαντικότερο "όργανο" της εκδήλωσής μας εδώ...

΄Ενας ασθενής οργανισμός, όσο και να ασχολείται με τα πνευματικά και ψυχικά πεδία, το κάνει μόνο μέσω της νόησης και αυτό συνεπάγεται ελλιπή θεραπεία σε ολόκληρο τον οργανισμό του...

Δεν φτάνει λοιπόν να γνωρίζω την θλίψη σαν αποτέλεσμα, αλλά να θεραπεύω τις αιτίες της...Και δυστυχώς αυτές είναι σε ένα βαθύτέρο επίπεδο κλεισμένες και δρουν ανενόχλητα και αόρατα...

[zefira]

Δεν φτάνει λοιπόν να γνωρίζω την θλίψη σαν αποτέλεσμα, αλλά να θεραπεύω τις αιτίες της...Και δυστυχώς αυτές είναι σε ένα βαθύτέρο επίπεδο κλεισμένες και δρουν ανενόχλητα και αόρατα...

Συμφωνώ

[Giota2103]

κάτι μου θυμίζει αυτό Βάσω......
κάτι αρχίζω να αντιλαμβάνομαι

η αντίληψη είναι η αρχή της θεραπείας, Γιώτα μου!

Η θεραπεία δεν νοείται μόνο στο φυσικό επίπεδο, παρ' όλο που αυτό είναι και το σημαντικότερο "όργανο" της εκδήλωσής μας εδώ...

΄Ενας ασθενής οργανισμός, όσο και να ασχολείται με τα πνευματικά και ψυχικά πεδία, το κάνει μόνο μέσω της νόησης και αυτό συνεπάγεται ελλιπή θεραπεία σε ολόκληρο τον οργανισμό του...

Δεν φτάνει λοιπόν να γνωρίζω την θλίψη σαν αποτέλεσμα, αλλά να θεραπεύω τις αιτίες της...Και δυστυχώς αυτές είναι σε ένα βαθύτέρο επίπεδο κλεισμένες και δρουν ανενόχλητα και αόρατα...

[Annoula]