Μα μην ξεχνάμε ότι η συγχώρηση είναι ένα πολύ δυνατό θρησκευτικό πρότυπο, που ελέγχει τους ανθρώπους υποσυνείδητα...
Και ήδη γνωρίζουμε πόσο δυναμικά εισβάλουν στην φυσική ζωή μας τα πρότυπα του καλού και του κακού, αν δεν τα έχεις ερευνήσει και ολοκληρώσει ψυχοπνευματικά...
Συνήθως οι άνθρωποι ξεχνούν τον πόνο που εισέπραξαν από μια πράξη και αδιαφορούν για αυτόν που την επιτέλεσε...Αυτήν την μηχανική κίνηση του νου, την λαμβάνουν σαν συγχώρεση...
Τα συναισθήματα που έχουν βιωθεί από την συγκεκριμένη πράξη, έχουν ανταπόκριση από ένα ασυνείδητο επίπεδο, στην επόμενη στιγμή μας, δυστυχώς, καθώς διαμορφώνουν και τον χαρακτήρα μας και τις παραπέρα επιλογές μας.
Σ' αυτά που έγραψε παραπάνω ο Μιχαήλ, φαίνεται καθαρά η δράση των συναισθημάτων, που όσο και να θέλουμε να τα αγνοήσουμε, εισβάλουν στην ζωή μας δυναμικά και την καθορίζουν.
Σε μια σχέση ας πούμε κάποιος σε απατά ή δεν σου φέρετε καλά. Χωρίζεις, πάει σπίτι του, τον συγχωρείς ως άνθρωπο ως οντότητα, αλλά δεν συγχωρείς ότι σου έχει κάνει την ζωή ποδήλατο όποτε στην επόμενη σχέση σου δεν θα αφήσεις να ξανασυμβεί αυτό.
Οι "σκιές" του παρελθόντος δεν φαίνονται στο πολύ φως...
Μα δρουν υπόγεια και δεσμεύουν την θέληση και την δύναμη του ανθρώπινου όντος, στην εκδήλωση της καθημερινής του ζωής
Ο λαός λέει «τα παθήματα, μαθήματα» και είναι σωστό.
Η μηχανική μνήμη συγκρατεί οτιδήποτε χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός για να επιβιώσει
Η λύτρωση από αυτές τις σκιές είναι όταν τις «αντιμετωπίσεις» στον χώρο τους
στο σκοτάδι! Εκεί θα τις δεις και θα ανακαλύψεις τις τραυματικές εμπειρίες που σου επέβαλαν να αλλοιώσεις τον εαυτό σου και να τον προσαρμόζεις κάθε φορά στις πράξεις των άλλων, ώστε να νιώθεις την συγχώρεση σαν πράξη αγάπης
Ηλία, υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που δεν χρειάζεται να συγχωρέσει πρακτικά, γιατί μέσα στις πράξεις των άλλων έχει ανακαλύψει και την δική του συμμετοχή και αυτό είναι η εσωτερική εξέλιξη
Η συγχώρεση αόριστων πράξεων, που δεν μας βλάπτουν σε ατομικό επίπεδο, είναι έτσι κι αλλιώς δεδομένη
Ο φόνος πχ., που αναφέρθηκε παραπάνω, είναι μια αποτρόπαια πράξη, που βλάπτει μια φυσική ζωή
Δεν έχεις να συγχωρέσεις τίποτα σ αυτήν
Δεν σε έχει αγγίξει ούτε ο φονιάς, ούτε η πράξη του
Λυπάσαι μόνο
Ετσι μπορείς να πεις ότι συγχωρείς αυτό τον άνθρωπο, αλλά δεν εγκρίνεις την πράξη του
Η συγχώρεση σαν κατάσταση, αρχίζει και γίνεται ουσιαστική, όταν η πράξη του άλλου αγγίζει τα δικά σου όρια
Και τότε να δω, Μιχαήλ, πόσο μεγαλόψυχος θα είσαι, ώστε να την συγχωρήσεις
Η συγχώρεση σαν πηγαία και αυθεντική κατάσταση της ύπαρξης, ξεκινά όταν νιώσεις την ουδετερότητα στην φυσική σου εκδήλωση.
΄Όταν δεν έχεις τίποτα «δικό» σου, όταν δεν νιώθεις δέσμευση με τίποτα «δικό» σου, όταν δεν σε αφορά η πράξη, αλλά η εξέλιξη
Η ανθρώπινη ζωή περιέχει εξέλιξη
Το ότι δεν είναι όλοι στο ίδιο στάδιο κατανόησης, στο ότι δεν είναι όλοι πνευματικά ολοκληρωμένοι, αλλά τείνουν προς τα εκεί, είναι απλά ένα δεδομένο του βαθύτερου είναι μας.
Οι άνθρωποι, που για αιώνες αναζήτησαν αυτό το βαθύτερο είναι, δημιούργησαν και τις «σχολές» της διαδρομής για να το βρουν
΄Όμως αυτές οι «σχολές» αντί να βρουν τον δρόμο προς την ανύψωση, έμαθαν τον άνθρωπο να βασίζεται στις ορολογίες της διαδρομής και όχι στην ίδια την διαδρομή
Και αυτό φαίνεται από τον εξακολουθητικό διαχωρισμό μέσω της διανοητικής ζωής των ανθρώπων
οι καλοί και οι κακοί
Για ποια συγχώρεση, λοιπόν, μιλάμε?