ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΓΝΩΣΕΙΣ...και οποιος αντεξει!

[Δωρουλα]

[Επισκέπτης]

Γιατί τελικά η ελευθερία και η αγάπη δεν μπορεί να βιωθεί σαν κάτι άλλο, από αυτό που πραγματικά είναι!

[Fotinoula]

Ελένη είναι τόσο σημαντικό που τα βγάζεις έξω τετοια κειμενα

[Επισκέπτης]

Φωτεινη αν δεν τα ενιωθα και αν δεν πίστευα καθε λεξη τους αποκλειεται να το εκανα. Μετα απο τόμους και τόμους που εχω διαβάσει .....μπορεί αν εδινα εξετάσεις στην φιλοσοφική να πέρναγα αλλα την ψυχή μου την βρηκα εδω....γι΄αυτο και τα υποστηριζω.

Ολα μαζί ειναι το πρωτο και σημαντικότερο βιβλίο που θα επρεπε να διαβάζουν ολοι οσοι θέλουν να λέγονται εσωτεριστές και κυρίως ,Ανθρωποι.

[AMALIA]

[Δωρουλα]

[Επισκέπτης]

Βάσω εγραψε......





Η ζωή ενός ανθρώπου διακατέχεται από επιθυμία. Η ενσάρκωση η ίδια είναι επιθυμία και κανένας άνθρωπος δεν θα ερχόταν στο φυσικό πεδίο, αν δεν το ήθελε…

Φαίνεται ότι στην ψυχή μας, υπάρχουν πάντα ψήγματα αυτής της επιθυμίας για τις αισθήσεις, την οποία διαφοροποιεί κάθε φορά, σύμφωνα με την ατομική της εξέλιξη…

Ο φυσικός κόσμος, παρ’ όλον τον πόνο και τα βάσανα, ασκεί μια καταλυτική επιρροή σ’ αυτήν την επιθυμία της ψυχής να βιώσει την εμπειρία των αισθήσεων και να τις διευρύνει συνειδητά σε κάτι που στην αντίληψη των φυσικών ανθρώπων θεωρείται ανώτερο…

Ανώτερο ή κατώτερο, η ενσάρκωση στηρίζεται μόνο στην επιθυμία ενός ανθρώπου να επιστρέψει σ’ έναν κόσμο που του δίνει την αίσθηση ότι δεν έχει ολοκληρώσει την πορεία του εκεί και τον έλκει μαγικά, ώστε να θέλει να τον εξερευνήσει περαιτέρω…

Είναι φυσικά ακατανόητο για την λογική ενός μέσου ανθρώπου, που έχει αναπτύξει εντωμεταξύ την νοητική ιδιοφυΐα…Δεν μπορεί να πιστέψει αυτήν την εσωτερική επιθυμία που φαίνεται να τον απομακρύνει από το θεϊκό ιδεώδες και δεν μπορεί να την συνδυάσει με μια συνεχιζόμενη εξέλιξη…

Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν αναπτυχθεί νοητικά, προσπαθούν με διάφορα μέσα να καταστείλουν αυτήν την εσωτερική επιθυμία, θεωρώντας την υπεύθυνη για την επαναλαμβανόμενη ενσάρκωση τους…
Τα μέσα αυτά τον βοηθούν να «σκοτώσει» την επιθυμία, μα όμως αυτό που πεθαίνει, ξαναγεννιέται, και έτσι τους διαφεύγει ένας σημαντικός συμπαντικός νόμος, που δημιουργεί την γέννηση σαν φυσικό επακόλουθο του θανάτου, στα πεδία της ύλης…

Ο σκοπός λοιπόν ενός φυσικού ανθρώπου, δεν είναι να «σκοτώσει» την επιθυμία για τις αισθήσεις, αλλά να την διαφοροποιήσει, μια και ότι αλλάζει δεν επανέρχεται στην αρχική του κατάσταση…και αυτός επίσης είναι νόμος του σύμπαντος που αφορά στην εξέλιξη…

Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να «αποφύγει» νοητικά την επιθυμία.
Μπορεί να φτάσει στα επίπεδα εκείνης της συναισθηματικής «νεκρότητας» που του υπαγορεύει η νοητική του ιδιοφυΐα, αλλά αφήνει μέσα του τον σπόρο της επαναφοράς.

Είναι πολύ σημαντικό για τον αναζητητή να κατανοήσει την ενσάρκωσή του μέσα από αυτήν την επιθυμία, από την οποία αναβλύζει η ίδια η ζωή του και να επιτρέψει στην συνείδησή του να την διαφοροποιήσει μέσα από το θεϊκό ιδεώδες, έτσι ώστε να μην «εξαναγκάζεται» για τίποτα, αλλά συμβαδίζει με την ροή και την επιθυμία του για ζωή…

Ο συνειδητός, αφυπνισμένος άνθρωπος δεν πιέζει ούτε καταπιέζει την επιθυμία, δεν την αντιμάχεται με μέσα, ούτε υποτάσσεται χωρίς όρους σ’ αυτήν. Υπάρχει η αρμονία που δηλώνει την συγκλίνουσα πορεία με την ψυχή του, με αποδοχή των εμπειριών που χρειάζεται ακόμα για να ολοκληρώσει τον κύκλο των ενσαρκώσεών της, διαφοροποιώντας αυτήν την ίδια την επιθυμία για τις φυσικές ηδονές των αισθήσεων, μέσω της πνευματικής του ανάπτυξης.

Τα σχέδια των ψυχών μας, η επιθυμία τους για ενσάρκωση είναι τόσα πολλά που σίγουρα μας διαφεύγουν τα περισσότερα καθώς και οι αιτίες τους, μια και ορατό σε εμάς είναι μόνο το αποτέλεσμα…

Ενόσω όμως αφυπνιζόμαστε στο μονοπάτι μας, αποδεχόμαστε ολοένα και περισσότερο την φυσική μας διάσταση, σαν έργο αυτής της ακλόνητης επιθυμίας των ψυχών μας να βιώσουν την εμπειρία της ζωής εδώ, χωρίς επίκριση, αγανάκτηση και διαχωρισμό…



Συνειδητός είσαι όταν αναγνωρίσεις βαθιά τις… κατά συνθήκη επιλογές… …συγχωρώντας στην φυσική σου πραγματικότητα, όσους ανθρώπους (και τον εαυτό σου ακόμα) χρειάζονται ακόμα να επιλέγουν κατά συνθήκη…

Υπάρχουν «τάγματα» και «σχολές» που οδηγούν τον άνθρωπο μέσα από τον διαλογισμό στο πεδίο της μη-επιθυμίας…
΄Ισως κάποιοι το καταφέρουν, οι πιο νοητικά ανεπτυγμένοι, ίσως μέσω της νοητικής ιδιοφυΐας καταστήσουν εφικτό στην φυσική πραγματικότητα του νου τους τον θάνατο της συναισθηματικής λογικής της επιθυμίας, που βιώνεται μέσω των αισθήσεων…΄Όμως στην ψυχή υπάρχει διαρκώς ο σπόρος αυτής της επιθυμίας, ώστε στην επόμενη ενσάρκωση να εκδηλωθεί και το φυτό που χρειάζεται όχι «θάνατο», αλλά διαφοροποίηση προς το θεϊκό ιδεώδες…μέσα από την κατανόηση της φυσικής ζωής και της πνευματικής της ανάπτυξης.

Αυτή η διαφοροποίηση είναι και οι αιτία όλων των αποτελεσμάτων καθαρισμού, που βιώνει ο άνθρωπος στο φυσικό του πεδίο, ενόσω ενεργοποιεί το πνεύμα του…

Που έρχονται είτε στο σώμα του, είτε στο περιβάλλον του για να μπορέσει να βιώσει την αρμονία στον Εαυτό του…

Η εσωτερική δυσαρμονία είναι η πυξίδα της ψυχής μας προς την κατεύθυνση της εξέλιξης και μόνο…Και αυτήν κανείς άνθρωπος στον κόσμο ετούτον, δεν μπόρεσε να την ξεγελάσει…

΄Ετσι, έχουμε ένα καλό «μέσον», ενόσω αναπτυσσόμαστε στο μονοπάτι, να νιώσουμε την εσωτερική επιθυμία να διαφοροποιείται, να διευρύνεται και να ολοκληρώνεται μέσα από την δική μας συνειδητή πνευματική ανέλιξη…

Οι απλές καθημερινές πράξεις της φυσικής μας ζωής, θα παραμείνουν απλές καθημερινές πράξεις, ενόσω αναπτυσσόμαστε στο μονοπάτι…Αυτό που θα διαφοροποιείται κάθε φορά είναι η δική μας οπτική γι’ αυτές…
Και μέσα σ’ αυτήν την οπτική περιλαμβάνεται και η επιθυμία για ζωή, μέσω των θεϊκών ποιοτήτων και ιδανικών, που δεν είναι παρά εμπνεύσεις του ίδιου του πνεύματος και όχι «νόμοι» κάποιου θεού…

Αυτήν την έμπνευση σέβεσαι, όταν δεν προκαλείς πόνο σε κάποιο ον, πχ! Αυτή η έμπνευση δεν έχει τιμωρία ή επιβράβευση κοινωνική…΄Εχει μόνο αρμονία στην ύπαρξή σου την ίδια…

Και έτσι η επιθυμία των αισθήσεων ακολουθεί μια ανοδική πορεία που εναρμονίζεται με την πνευματική μας πρόθεση για ενσάρκωση…
Αυτήν λοιπόν αποδεχόμαστε, μέσα από την ίδια μας την επιθυμία γι’ αυτήν…

[zefira]

Συνειδητός είσαι όταν αναγνωρίσεις βαθιά τις… κατά συνθήκη επιλογές… …συγχωρώντας στην φυσική σου πραγματικότητα, όσους ανθρώπους (και τον εαυτό σου ακόμα) χρειάζονται ακόμα να επιλέγουν κατά συνθήκη…

Βάσω μου μπορείς να μου το εξηγήσεις λίγο σε παρακαλώ?

[Vasoula]

Οι επιλογές κατά συνθήκη είναι αυτές που βασίζονται στα πρότυπα, Ζεφυράκι...

Είναι αυτές που σε οδηγούν στο τυπικό της θρησκειας και της οικογένειας και εξαλουθούν να συνεχίζουν την εξάρτηση από τον τρόπο και το είδος της αγάπης που δέχεσαι ή που δίνεις...

Είναι αυτές που επιλέγονται με βάση τον φόβο...
Δηλαδή, αν δεν κάνω αυτό, θα τιμωθηθώ...Και δυστυχώς δεν έχουν βέβαια λογική, αλλά είναι αυτός ο απροσδιόριστος φόβος της τιμωρίας, που ενώ γνωρίζεις ότι ο θεός δεν τιμωρεί, παρ' όλα αυτά εξακολουθείς και ανάβεις το κερί στην εκκλησία, ή προσαρμόζεσαι στο τυπικό της λατρείας, όχι γιατί το έχεις εσωτερική ανάγκη, αλλά επειδή φοβάσαι...

Δεν είναι οι αυθεντικές επιλογές του Εαυτού, αλλά της προσωπικότητας που έμαθε να ζει αυτόνομα και να ελέγχει την ζωή της μέσα από τον πόνο, την θλίψη και τα βάσανα...Γιατί θεωρεί ότι αυτό της αξίζει, μια και είναι αμαρτωλή...΄Η θεωρεί πάλι ότι πρέπει να κάνει μια τυπική ζωή προς το θεϊκό ιδεώδες για να εξασφαλίσει και την αγνότητα του Πνεύματός της....

Είναι οι επιλογές που κάνεις, τυπικά και όχι ουσιαστικά...
Αυτές που εξακολουθούν να ορίζονται από έναν εξωτερικό θεό, χωρίς να βρίσκουν ανταπόκριση εντός σου...

Δεν ξέρω αν σου έδωσα να καταλάβεις...

[zefira]

Καλά έκανες γιατί αυτό που κατάλαβα ήταν εντελώς διαφορετικό.

Είχα καταλάβει ότι οι επιλογές κατά συνθήκη έχουν να κάνουν με ένα "τυχαίο" γεγονός, που ενώ έχεις βγάλει πρόγραμμα πως θα περάσεις τη μέρα σου, ας πούμε παθαίνει μια ζημιά το αμάξι και εσύ "επιλέγεις" να αλλάξεις το πρόγραμμα σου σύμφωνα με τη συνθήκη που σου παρουσιάστηκε.

Σε ευχαριστώ

[Vasoula]

αυτό είναι η φυσική καθημερινότητα...
που φαίνεται αρχικά, να μην την επιλέγεις εσύ...

μέχρι να συνειδητοποιήσεις αργότερα, ότι όλα, αν τα επιλέξεις συνειδητά σε ταύτιση με τον Εαυτό΄σου, έχουν και γνώση...

[zefira]

μέχρι να συνειδητοποιήσεις αργότερα, ότι όλα, αν τα επιλέξεις συνειδητά σε ταύτιση με τον Εαυτό΄σου, έχουν και γνώση...

Ναι αυτό το έχω καταλάβει και το απολαμβάνω

Σε ευχαριστώ πολύ Βάσω μου.

[Vasoula]

[Επισκέπτης]

Συνεχεια του προηγούμενου απο την
Βάσω




Σε κάποιες περιπτώσεις ορισμένοι οδηγοί ασκούν έλεγχο, μέσα από τον φόβο!

Το ίδιο άλλωστε έκαναν και οι κάποιοι που εδραίωσαν τον Χριστιανισμό... Οι πρώτοι άνθρωποι κοντά στον Ιησού καθόλου δεν ήταν φοβισμένοι πιστοί.
Τα θεϊκά ιδεώδη, ο Ανώτερος Εαυτός τους τα ενέπνεε απ' ευθείας με την βοήθεια του Ιησού στην αρχή, μετά ο καθένας φρόντιζε για την ανάταση της συνείδησής του μέσα από την λεπτοφυή ύλη του Ανώτερου Εαυτού του...

Αυτή η σχέση Ανώτερου Εαυτού και συνείδησης, είναι το ξεκίνημα της βαθιάς εσωτερικής θρησκείας που οφείλει κάθε ανθρώπινο ον να εφαρμόζει εντός του...

Η θρησκεία τι έκανε? Απέκλεισε την εσωτερική ενοποίηση του Ανθρώπου, μέσα από την κριτική και την αμαρτία...Οι πιστοί δεν νιώθουν άξιοι να αγαπηθούν από τον θεό...όσο για τον Ανώτερο Εαυτό μας, ούτε λόγος να γίνεται...

Αυτό έφερε διάσπαση και φανατισμό...Χειριστικά το έκαναν και όχι από άγνοια, στην αρχή.

Σήμερα το κάνουν από άγνοια...Είναι το πέρασμα από το συλλογικό ασυνείδητο που γεμίζει τα κύτταρα της ανθρώπινης φυλής με δεισιδαιμονίες κάθε είδους...απομακρύνοντας τις προσωπικότητες από τον Εαυτό τους...

Ο δρόμος προς τον Εαυτό μας είναι τελείως μοναχικός και ατομικός. Δεν μπορεί κανένας άλλος να εδραιώσει τους δεσμούς της συνείδησης με τον Ανώτερο Εαυτό της...

Την έμπνευση και την σύνδεση με τα πνευματικά ιδεώδη και την ανάταση της επιθυμίας, την φροντίζει ο καθένας μόνος του, επιτρέποντας στο Πνεύμα να κατέλθει στο σώμα, χωρίς αντιστάσεις και να δράσει και στο φυσικό πεδίο, στο μέτρο που του επιτρέπει η λεπτοφυέστερη φύση του...

Για να γίνει αυτό, η προσωπικότητα χρειάζεται να έχει υποχωρήσει στο "θέλω"...στην χονδροειδή εγωιστική επιθυμία...Χρειάζεται να έχει προετοιμαστεί γι' αυτό και να έχει προετοιμάσει και το σώμα να "υποδεχτεί" το πνεύμα...

Οδηγοί... κάποιων σχολών.... δεν παρερμήνευσαν απλά τον Λόγο...δεν τον κατανόησαν καν...Αναπτύχθηκαν νοητικά και μέσα από αυτήν την νοητική ιδιοφυΐα τους αυτοανακηρύχτηκαν σε οδηγοί.

Δεν εγκλημάτησαν (θέλω να πιστεύω) στους ζηλωτές...εκτός από λίγους που πρόταξαν την ανάταση της συνείδησης μέσω της σεξουαλικότητας...και εγκλώβισαν αυτούς τους ζηλωτές στο αστρικό πεδίο... Οι υπόλοιποι απλά τους καθυστέρησαν…

Η αρμονία των πεδίων δεν αναπτύσσει το ένα εις βάρος του άλλου. Ο Ανώτερος Εαυτός μας γνωρίζει τον τρόπο που θα φέρει ισορροπία και θα πάρει από την προσωπικότητά του, της φυσικής διάστασης, την μέγιστη εμπειρία που του χρειάζεται για την εξέλιξή του…

Αυτό που εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να κάνουμε για το σύνολο της ανθρωπότητας είναι, μέσα από την ανάπτυξή μας προς το θεϊκό ιδεώδες, μέσα από την πνευματική μας πρόθεση, να σταματήσουμε τον εσωτερικό πόλεμο και την διαμάχη, ώστε να σταματήσει αυτός ο διαχωρισμός και εξωτερικά.
Η εργασία μας προς το συλλογικό ασυνείδητο, είναι εργασία του Ανώτερου Εαυτού μας και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση…χρειάζεται απλά αφοσίωση στον σκοπό και στον δρόμο, χωρίς να φεύγουμε από την φυσική μας εμπειρία…

Το νοητικό και συναισθηματικό πεδίο, στην διάρκεια της φυσικής μας ζωής, αφομοιώνονται στο πνευματικό… Αυτό δηλαδή που γίνεται μετά το θάνατο, γίνεται πια εν ζωή…(πάντα για το φυσικό πεδίο μιλάω, γιατί θάνατος δεν υπάρχει στο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΟΝ)
Δημιουργείται ένα ιδιαίτερο «όχημα» που εγώ ονομάζω «φωτεινό σώμα»

Η έννοια «θυσία» δεν έχει αυτήν την σημασία που της δίνουμε, για την ανάπτυξή μας προς το πνεύμα μας! Η υποχώρηση της εγωιστικής επιθυμίας είναι πια τόσο αυτονόητη, που δεν θεωρείται θυσία, αλλά ο μοναδικός δρόμος της αλήθειας, που δίνει στην συνείδησή μας υπέρτατη χαρά και πληρότητα…

Ενόσω μέσα μας υπάρχει η κατάσταση «θυσίας», «προσφοράς» και «αγάπης», υπάρχουν ακόμα μέσα μας ψήγματα εγωισμού και στέρησης…Γιατί αυτά τα θεϊκά
ιδεώδη δεν μπορούν να ληφθούν από την πνευματική σου υπόσταση σαν «θυσία», αλλά σαν κάτι το αυτονόητο της φύσης σου!

Δεν υπάρχει στέρηση στην ουσία…΄Όταν υπάρχει, χρειάζεται ακόμα εργασία προς την τελική ένωση…
Σε τίποτα δεν διαφοροποιείται η καθημερινότητα…η φυσική ζωή…και τελικά, τίποτα δεν πρέπει να αποχωριστούμε, ενόσω δεν είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε…

Αυτό γίνεται «αυτόματα» (αν μου επιτρέπεται αυτή η λέξη), χωρίς να νιώθουμε ότι θυσίασαμες έστω και ένα μόριο ύλης, στο όνομα του πνεύματος!

Θέλω να πω με αυτό, ότι δεν επιβάλλουμε στον εαυτό μας τον τρόπο, απλά κατανοούμε τον Εαυτό μας…΄Όλα τα άλλα γίνονται εντός μας…

Ο διαλογισμός είναι το μόνο μέσον να βρίσκεται κανεις στον δρόμο…Όχι ο διαλογισμός της πράξης, αλλά ο διαλογισμός της σιωπής…Γιατί μέσα σ’ αυτήν δραστηριοποιεί το Πνεύμα του, ανακαλύπτοντας ότι το σκοτάδι του λαβύρινθου είναι δικό του δημιούργημα και όχι ενός ανώτερου θεού, που τιμωρεί τον ένοχο!

Καταλαβαίνουμε όμως, που ωθούν οι οδηγοί τους ζηλωτές τους? Στην νοητική εξάρτηση από μια εξαγνιστική διαδικασία, και δεν τους εξηγούν από τι τους εξαγνίζει τελικά…

[Δωρουλα]

Βάσω...... πόσο σε ευχαριστώ!!!!