Aγαπημένοι,
είναι τόσο απλό!Εκει κρύβεται ο Θεός,στην απλότητα οπως κι αν αυτή εκδηλώνεται,οποια μορφή κι αν έχει.Ετσι το νοιώθω.Ακόμα κι αν αρκετές φορές ομολογώ κάνω σκέψεις "κακίας","διαχωριστικότητας",σκέψεις αρνητικές,ακόμα κι εκει ο Θεός μου κρύβεται,για να μου πεί "Νοιώσε τον λιγο παραπανω",για να μου πεί "Είσαι ολοκληρωμένη κι ενιαία,πιστεψε το" για να τον ΘΥΜΗΘΩ και να χαμογελασω.Παντου ειναι ο Θεός μου.Στην ακαταστασία μου που με δοκιμαζει,στην επιθυμία μου να δώσω δυο μπατσες καποιον που με πλήγωσε και, που και που ακόμα θυμαμαι.Παντου ειναι ο Θεός μας.
Σηκώστε τα χερια ψηλά με τις παλαμες ανοιχτές στο συμπαν,σκεφτείτε ότι ολα τα μορια του συμπαντος συτονίζονται με τα δικά σας και θαμπειτε στην δυνη του,και θα μπείτε στην δυνη σας και θα βρείτε τον Θεό και μεσα σας.Γιατί παντου είναι ο Θεός μας και είναι και μεσα μας!
Οσο για το ασπρισμενο αυλοντουβαρο Σκαπανέα μου καλε,και σε ευχαριστω που το τονίζεις.........
Συμβαίνει τουτη την εποχή,στο γραφέιο να μετφερθώ σε ένα καινουργιο κτίριο,καθαρό κι ομορφο,παραδοσιακό με κεινα τα παλια πλακάκια τα τετράγωνα,θυμασαι;
Με κεινα τα ξυλινα παράθυρα
Με τα πετρινα σκαλοπατια στολισμενα με γλαστρες
Επισης στο σπιτι μου....με εκκινηση 1000 ευρώ (θησαυρός ολοκληρος)φώναξε έναν μαστορη να μου βαψει μια "σπιταρώνα"
ο ή ω δεν θυμαμαι αλλά ετσι μου παει 
)και θελησα να κανω σουβελικια στις πορτες και τα παραθυρα...και εδωσα χρωματα ασπρο ,γαλαζια ταβανια,κιτρινο το συνολο.
Και θυμηθηκα τις εποχες που οι γυναικες με ασβεστη και ταμπανοβουρτσα εβαφαν τα αυλοντουβαρα.Δεν το σκεφτηκα πριν το γραψω.Οταν όμως εσυ το τονισες εκανα ενα πισωγυρισμα για να βρω πως πηγα εκει...........
Ετσι βρεθηκα στο αυλοντουβαρο,σε κεινο το πεντακαθαρο απο χερια γιαγιάς,με την ενδειξη του πλούτου,της πολυτελειας και της αφθονιας,όχι στην τσεπη αλλά στην καρδιά!
Να είστε καλα και σας ευχαριστω γιατι συνομιλωντας μαζι σας ανακαλύπτω την ψυχή μου.Σας αγαπώ ολους ιδιαίτερα και ξεχωριστά!
