Να τολμήσω να πω έτσι όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι.....
Η "ανορεξία" από μόνη της δεν είναι νόσος. τόσο πεινάω τόσο τρώω...!
Η "νευρική ανορεξία" νομίζω ότι έχει να κάνει και λίγο για την άποψή μας περί φαγητού.
Αν οι γονείς δίνουν τόση σημασία και μόνο στο τι θα φάει το παιδί τους, φορτίζοντας τη διαδικασία και εξαντλώντας την αγάπη τους στο φαγητό, νομίζοντας ότι είναι τα βασικό, πρωταρχικό και μερικές φορές μοναδικό χρέος τους απέναντί του....... η παιδική ψυχούλα λαμβάνει αυτό που ακριβώς που δέχτηκε.....!
Ζωή, αγάπη, φροντίδα, κατανόηση, αφοσίωση.... = φαγητό.....!
άρα αν έχω δεχτεί τέτοιες καταστάσεις όταν αρνούμαι να ζήσω γιατί αυτό που μου δίνουν δεν μου φτάνει δεν με ικανοποιεί =
δεν τρώω......!
Και συμπληρώνω βάζοντας το κερασάκι στην τούρτα....:
Και όταν η μαμά για να καλύψει την κενότητά της φροντίζει με ρούχα και τελευταίου τύπου κινητά και αξεσουάρ να κρύψει την γύμνια της ψυχής της και τα προσφέρει ως πρωταρχικό και μόνο δείγμα αγάπης ............
προστίθεται και η ένδυση στο σκηνικό, το ωραίο εξωτερικά παρουσιαστικό και μεταφράζω
δεν θέλω να ζήσω = κυκλοφορώ κακοντυμένος.... και γεμάτος τρύπες, σε ρούχα και σώμα.......!
Η διαφορά εδώ είναι ότι μάλλον δεν φαίνεται σωματικά η αρρώστια μου.....ίσως τώρα δεν χρειαστεί να πάω στο νοσοκομείο.......!
Για την ώρα.....!
Με πραγματική θλίψη...,
![Crying or Very sad :cry:](./images/smilies/icon_cry.gif)
Το "παιχνίδι" της ψυχής είναι μεγαλειώδες! Δεν την νοιάζει ποιός θα κερδίσει, αρκεί να "παίξει"!! {Βάσω}
η "Εξέλιξη", είναι ο νόμος της Ζωής, ο "αριθμός", είναι ο νόμος του Σύμπαντος, η "ενότητα", είναι ο νόμος του Θεού.